جلوگیری از اعزام فریبا اسدی به بیمارستان توسط مسئولین زندان
ماموران زندان قرچک ورامین، از اعزام فریبا اسدی به دلیل مخالفت وی با انتقال با دستبند به بیمارستان، ممانعت بعمل آوردند.
روز یکشنبه ۱۱ اردیبهشتماه، فریبا اسدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین به دلیل مخالفت وی با انتقال با دستبند از انتقال به بیمارستان محروم ماند.
خانم اسدی بدلیل بیماری روماتیسم و کلیه با مشکلاتی مواجه شده و نیاز دارد که به لحاظ پزشکی مورد چک و مداوا قرار بگیرد اما مسئولان زندان وی را از حداقل امکانات محروم نگاه میدارند.
پیش از این نیز این زندانی سیاسی در پی اعتراض به مسئولان زندان به مدت یک هفته از تماس تلفنی محروم شده بود.
این زندانی سیاسی در تاریخ ۱۳ دی ۱۴۰۰ در منزلش در تهران بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زندانی سیاسی، فریبا اسدی در تاریخ ۱۰ مهر ۱۴۰۰ توسط دادگاه انقلاب شهریار به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.
فریبا اسدی پیشتر نیز در بهمن ماه ۱۳۹۹ به همراه ۳ تن دیگر، با اتهاماتی از قبیل تبلیغ علیه نظام و عضویت در گروههای مخالف نظام توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود. وی پس از مدتی با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.
فریبا اسدی در تاریخ ۱۳ دی ۱۴۰۰، در منزل شخصی خود واقع در تهران بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۰ طی ابلاغیهای جهت اجرای حکم حبس به شعبه دوم اجرای احکام کیفری دادسرای عمومی و انقلاب شهر قدس احضار شده بود.
لازم به توجه است که سازمان عفو بینالملل گزارشی تحقیقی درباره محرومیت زندانیان از حق دسترسی به درمان منتشر کرده که نشان میدهد در سالهای گذشته، استفاده نظاممند به منظور جلوگیری از دریافت خدمات پزشکی به حان باختن دهها زندانی ختم شده است.
سازمان عفو بینالملل سهشنبه ۱۲ آوریل/ ۲۳ فروردین گزارش تحقیقیِ مفصلی در ۱۰۸ صفحه درباره عدم دسترسی زندانیان به خدمات درمانی و پزشکی منتشر کرد که نشان میدهد طی سالهای گذشته دهها زندانی در زندانهای مختلف در سراسر ایران، عامدانه و نظاممند از دریافت خدمات درمانی محروم شدهاند و این روند به مرگ آنها ختم شده است.
گزارش تحقیقی عفو بینالملل به نام «در اتاق انتظار مرگ: مرگهای در پی محرومیت از مراقبتهای پزشکی در زندانهای ایران» مواردی را مستند کرده که نشان میدهد چگونه مقامهای زندانها با ممانعت از اعزام یا تأخیر در انتقال اورژانسی زندانیان به بیمارستان، در مرگ زندانیان نقش دارند یا حتی مسبب اصلی آن هستند.
بر اساس این گزارش که روز گذشته منتشر شده است، مقامهای زندانهای ایران با «ممانعت عامدانه» از دسترسی زندانیان بیمار به مراقبتهای پزشکی حیاتی و «امتناع از انجام تحقیقات» درباره مرگهای ناشی از اعمال غیرقانونی و جلوگیری از برقراری عدالت و پاسخگویی، در حال ارتکاب نقض تکاندهنده حق حیات هستند.