بهنام موسیوند فعال مدنی در اعتصاب غذا و محروم از خدمات درمانی
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرد، مقامات ایرانی باید معترض و فعال مدنی بیمار، بهنام موسیوند را که به ناحق در زندان رجایی شهر کرج در ارتباط با مشارکت مسالمت آمیز در اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ محبوس است، فورا و بدون قید و شرط آزاد کنند.
این سازمان همچنین تاکید کرد که تا زمان آزادی، مقامات باید فورا تمام مراقبت‌های پزشکی تخصصی مورد نیاز بهنام موسیوند را از جمله با اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان، به او ارائه دهند.
وضعیت سلامتی بهنام موسیوند در زندان به دلیل محرومیت از مراقبت های پزشکی مناسب و به موقع از جمله برای بیماری‌هایی که وی از قبل داشته است و همچنین اعتصاب غذاهای متعدد رو به وخامت گذاشته است.
بهنام موسیوند در ۹ شهریور ۱۴۰۱ در اعتراض به انتقال خشونت‌آمیز خود در ۸ شهریور از زندان اوین تهران به زندان رجایی شهر که با ضرب و شتم ماموران زندان همراه بود، دست به اعتصاب غذا زد.
در ۱۳ شهریور ۱۴۰۱، ویدئویی از مادر بهنام موسیوند توسط فعالان حقوق بشر در ایران در توئیتر به اشتراک گذاشته شد که در آن وی اعلام کرد وضعیت سلامتی بهنام موسیوند وخیم شده و وی از خونریزی معده و بالا آوردن خون رنج می‌برد و در تکلم مشکل دارد.
فعالان حقوق بشر در ایران گزارش دادند که بهنام موسیوند در ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ در جریان ملاقات با خواهرش با ویلچر آورده شد و به او اطلاع داد که همچنان در اعتصاب غذا است و از دسترسی به کلیه خدمات پزشکی محروم است.
بهنام موسیوند در اوایل سال جاری نیز از ۳۰ فروردین تا ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ در اعتراض به شرایط ظالمانه و غیرانسانی زندان رجایی شهر که در آن زمان در آنجا نگهداری می‌شد، در اعتصاب غذای طولانی‌مدت به سر برد.
در روز ۵ اردیبهشت، مقامات وی را در حالی که وضعیت سلامتی‌اش رو به وخامت رفته بود به بیمارستان طالقانی منتقل کردند، اما مدتی بعد در روز ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، مقامات وی را به اجبار و بر خلاف توصیه پزشکان و بدون داروهای مورد نیاز از بیمارستان ترخیص و به زندان اوین منتقل کردند.
این اقدام در حالی صورت گرفت که پزشکان بیمارستان طالقانی گفته بودند که او نیاز به مراقبت‌های پزشکی تخصصی دارد که در آن بیمارستان ممکن نیست و باید به بیمارستان تخصصی منتقل شود.
بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل، بهنام موسیوند از پیشتر دچار بیماری‌های پزشکی مربوط به کبد، کلیه و پروستات بوده است که همه اینها باعث اشکال در دفع مدفوع می‌شود و به همین دلیل او نیاز دارد که در طول روز به دفعات از سرویس بهداشتی استفاده کند.
به گفته یک منبع مطلع، در روز ۳۰ فروردین ۱۴۰۱ که بهنام موسیوند اعتصاب غذای قبلی خود را آغاز کرد، زندانبانان وی را به دلیل امتناع از زدن دست‌بند و پابند هنگام اعزام به بیمارستان مورد ضرب و شتم قرار دادند.
عفو بین‌الملل مدت‌هاست که رویه استفاده غیرضروری و تحقیر‌آمیز از دست‌بند و پابند علیه زندانیان عقیدتی و سایر زندانیان با سابقه سیاسی را مستند کرده است.
بهنام موسیوند در ارتباط با شرکت مسالمت‌آمیز در اعتراضات سراسری دی ماه ۱۳۹۶ به ۶ سال حبس محکوم شده است.
وی ابتدا در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۹۶ بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات است منتقل شد. در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۹۶ او به قید وثیقه آزاد شد.
شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران در شهریور ۱۳۹۸ او را از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرائم علیه امنیت ملی کشور» و «تبلیغ علیه نظام» و در پی یک محاکمه ناعادلانه به 6 سال حبس محکوم کرد.
بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» برای وی قابل اجرا است بهنام موسیوند در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ بار دیگر بازداشت و برای اجرای حکم به زندان منتقل شد.
