سرپوش گذاشتن بر فسادو تجاوز در مراکز بهزیستی حکومت ایران
یک مددکار بهزیستی ایران، از تجاوز و آزار جنسی یکی از نیروهای تاسیساتی این مرکز به یک دختر معلول در دفعات متعدد، پرده برداشت.
وقتی این موضوع، با مدیر این مرکز در میان گذاشته شد، وی با سرپوش گذاشتن این قضیه،گفت:این دختر به مرکز دیگری منتقل می شود.
بنا به گزارشهای رسیده از این مددکارآمده است:
ث دختر 30 ساله،چندسالی است که در این مرکز نگهداری از معلولان عقب مانده ذهنی، وابسته به سازمان بهزیستی، زندگی می کند.
این دختر به دفعات متعدد، مورد تعرض وآزارجنسی یکی از نیروهای تاسیسات این مرکز قرار گرفته است.
این مددکار در ادامه صحبتهایش تاکید میکند که ث. به تنهایی قربانی نبوده و پیش از این، دو دختر دیگر نیز مورد تعرض قرار گرفتند ولی پس از اطلاع مدیر مرکز از ماجرا، به مراکز دیگری منتقل شدهاند.
براساس قانون این دختران باید برای انجام مراحل قضایی و مجازات نفرخاطی به پزشکی قانونی معرفی شوند، کاری که مدیر این مرکز از آن خودداری میکند.
مددکار این مرکز ادامه میدهد: مدیر این مرکز که به تازگی ارتقا یافته و برای جلوگیری از بدنامی مرکزش میخواهد موضوع را در خفا حل و فصل کند دختران را برای معاینه به جای پزشکی قانونی به مطب یکی از متخصصان بیماریهای زنان فرستاد، با این حال این متخصص نیز اعلام کرده که برای اثبات تعرض، این دختر باید به پزشکی قانونی برود، موضوعی که مدیر این مرکز همچنان علاقهای به اجرای آن ندارد. حتی او برای این که صورت مساله را پاک کند از روانشناس مرکز خواسته است تا گواهی صادر کند که براساس آن این دختر به دلیل داشتن عقب ماندگی ذهنی توهم داشته و صحبتهایش واقعی نیست، این در حالی است که به گفته این مددکار ث. تنها ۲۰ درصد معلولیت ذهنی دارد و به راحتی میتواند یک زندگی را با حمایتهای دور اداره کند و صحبتهای او خلاف واقع نیست.
در ادامه این مددکار می گوید :
« متأسفانه اخبار مشابهی از مراکز دیگر هم به گوش میرسد. در یکی از مراکز نگهداری معلولان ذهنی که دختران ۳۰ تا ۳۵ ساله در بینشان هست، دختر جوانی که میگوید خانواده ندارد و مجهولالهویه است و چون جایی برای رفتن ندارد اینجا مانده، اعتراف می کند که یکی از مسئولان مرکز و دو نفر از پرسنل آنها را «اذیت» میکنند. در پاسخ به این پرسش که «چطور اذیتی» تنها میگوید: «وسایلی که خیرین برای ما میآورند به ما نمیدهند. بعد برای اینکه آنها را بگیریم شرطهایی برای ما میگذارند.»
کسانی که به نحوی از این مرکز بیرون آمدهاند هم روایت مشابهی دارند. ش. کودک ۱۲ سالهای که به فروش مواد مخدر مشغول است، در پاسخ به اینکه چرا در مراکز نگهداری نمیماند میگوید: «اذیت میکنند.» و وقتی از او میپرسی: «یعنی چهجور اذیتی؟ تنبیه بدنی؟» پاسخ میدهد: «تنبیه بدنی نه. اذیت…».