نگرانیها از سرنوشت قهرمان دو استقامت اصفهان افزایش یافت
بیش از چهار ماه از بازداشت و ناپدیدسازی اجباری یلدا امامدوست، ورزشکار شناختهشده رشته دو استقامت و زندانی سیاسی پیشین، میگذرد؛ اما هیچ نهاد امنیتی یا قضایی حاضر به ارائه توضیحی درباره محل نگهداری، وضعیت سلامت یا اتهامات او نشده است. این بیخبری کامل، خانواده، جامعه ورزشی و فعالان حقوق بشر را در نگرانی عمیق فرو برده است.
بازداشت ناگهانی در مردادماه و قطع همه مسیرهای اطلاعرسانی
امامدوست، متولد ۱۳۵۴ در ایلام و ساکن اصفهان، در اواسط مرداد ۱۴۰۴ بدون ارائه حکم قضایی یا احضاریه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. خانواده او طی چهار ماه گذشته با مراجعه مداوم به بازداشتگاههای امنیتی، زندانهای استان، دادسرا و نهادهای رسمی هیچ پاسخی دریافت نکردهاند. آنها نه امکان دیدار و تماس داشتهاند و نه حتی اجازه دسترسی به پرونده حقوقی او را پیدا کردهاند.
یکی از اعضای خانواده در توصیف این وضعیت گفته است: «هیچکس نمیداند یلدا الان کجاست، زنده است یا نه.»
یلدا امامدوست کیست؟ ورزشکاری که مسیرش به زندان و فشار امنیتی گره خورد
نام یلدا امامدوست برای بسیاری از ورزشکاران و زنان فعال در ورزش ایران آشناست. او طی دو دهه در مسابقات استانی دو استقامت در اصفهان حضور پررنگ داشت، مقامهای مختلف کسب کرد و بهعنوان مربی نیز فعالیت میکرد. اما در کنار فعالیت ورزشی، حضور اجتماعی او و اعتراضش به بیعدالتی و سرکوب، موجب شد بارها هدف بازداشت قرار گیرد.
طبق اطلاعات موجود، امامدوست برای شمار زیادی از دختران و زنان ورزشکار الهامبخش بود؛ زنی که مسیر پیشرفت خود را با تلاش شخصی ساخته بود و در برابر فشارهای امنیتی نیز ایستادگی میکرد.
سابقه بازداشتها: از دیوارنویسی تا محکومیت دهساله
نخستین بازداشت او در سال ۱۳۹۸ بهدلیل نوشتن شعارهای اعتراضی روی دیوارهای شهر بود. او چند ماه پس از این بازداشت آزاد شد اما در ۱۱ خرداد ۱۳۹۹ دوباره بازداشت و دو ماه در سلول انفرادی زندان دولتآباد اصفهان تحت بازجوییهای فشرده نگهداری شد.
پس از انتقال به بند زنان زندان دستگرد، دادگاه انقلاب او را به اتهامهای «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» مجموعاً به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم کرد؛ اتهاماتی که به گفته نزدیکان و منابع حقوق بشری فاقد مستندات حقوقی بوده و فقط بهدلیل فعالیتهای اعتراضی او صادر شده است.
گزارشهایی از شکنجه، فشارهای خانوادگی و بدرفتاریهای شدید
در اسناد موجود، بخشهایی از دوران حبس امامدوست توصیف شده که حاکی از رفتارهایی سخت و غیرانسانی است. او برای ماهها از ملاقات و تماس محروم بوده، تحت بازجوییهای طولانی قرار داشته و به گفته برخی منابع، با فشارهای جسمی و روانی روبهرو شده است.
در یکی از گزارشهای مستند آمده است که همسر اطلاعاتی او در سال ۱۳۹۹ نقش مستقیم در تحویل و شناسایی وی به نیروهای امنیتی داشته است. این موضوع در شبکههای اجتماعی واکنش گستردهای برانگیخت و به نمادی از خشونت ساختاری و سوءاستفاده از روابط خانوادگی در بازداشت زنان تبدیل شد.
بازداشت اخیر: ناپدیدسازی کامل و احتمال خطرات جدی برای سلامت
با وجود گذشت بیش از چهار ماه، هنوز هیچ نشانهای از محل بازداشت و وضعیت سلامت یلدا امامدوست وجود ندارد. این بیخبری مطلق، احتمال نگهداری او در سلول انفرادی، بازداشتگاههای امنیتی یا قرار گرفتن تحت فشار برای اعترافات اجباری را مطرح کرده است.
او سابقه مشکلات جسمی ناشی از دوران حبس گذشته را دارد؛ مشکلاتی که بر اثر شکنجه، نبود درمان و فشارهای شدید تشدید شده بود. قطع دسترسی به خدمات پزشکی و محرومیت طولانیمدت از ارتباط با خانواده میتواند سلامت او را با خطر جدی مواجه کرده باشد.
ابعاد حقوق بشری: نقض همزمان چندین حق بنیادین
بر پایه مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر، بازداشت بدون حکم قضایی، بیاطلاعی کامل خانواده، احتمال شکنجه و قطع ارتباط انسانی، همگی مصادیق روشن نقض حقوق بنیادین هستند:
- حق امنیت و آزادی فردی (ماده ۳)
- ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵)
- منع بازداشت خودسرانه (ماده ۹)
- حق برخورداری از دادرسی عادلانه (ماده ۱۰)
- حمایت از حریم خصوصی و زندگی خانوادگی (ماده ۱۲)
در کنار این موارد، استمرار بیخبری و عدم اعلام محل نگهداری، مصداق کامل «ناپدیدسازی اجباری» است؛ اقدامی که از منظر حقوق بینالملل از جدیترین نقضها محسوب میشود.
خانواده چه میخواهند؟ یک پاسخ ساده: محل نگهداری یلدا اعلام شود
خانواده یلدا امامدوست، که ماههاست در بلاتکلیفی نفسگیر به سر میبرند، تنها یک مطالبه دارند:
«محل انتقال، وضعیت سلامت و سرنوشت یلدا باید فوراً اعلام شود.»
سکوت نهادهای امنیتی و قضایی نهتنها نگرانیها را افزایش میدهد، بلکه نشان میدهد پرونده او به یکی از مبهمترین و سنگینترین موارد امنیتی سالهای اخیر تبدیل شده است.
