ضرب و شتم زندانیان در ایران – در ماه فروردین ۱۴۰۰ با نمونه هایی از حمله به زندانیان و ضرب و شتم آنان توسط ماموران زندان و یا نیروهای اجیر شده، مواجه بوده ایم. ضرب و شتم زندانیان به دلایل نامعلوم و یا اعتراض این زندانیان به حقوق خود، صورت پذیرفته است.
وحید خزایی روز پنجشنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ به دلایلی نامعلوم توسط مسئولین اندرزگاه ۸ زندان اوین در هواخوری و در مقابل چشم سایر زندانیان، مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بدون رسیدگی های پزشکی و اعزام به بهداری به حال خود رها شد.
وی یکی از چهره های شناخته شده شبکه های اجتماعی است که در تیر ۱۳۹۹ در هنگام بازگشت به ایران در فرودگاه خمینی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
روز پنجشنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ دو زندانی به نامهای جلیل اسماعیل نژاد و امین نوری از بند ۱۴ زندان مرکزی ارومیه به دلیل اعتراض به توزیع مواد مخدر در داخل بند، توسط عوامل اجیرشده توسط رئیس زندان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و مجروح شدند. این دو زندانی به دلیل شدت جراحات وارده به بیمارستان بیرون زندان منتقل شدند.
روز شنبه ۲۱ فروردین ۱۴۰۰ یک زندانی با دستور میرزاآقایی رئیس تیپ ۲ زندان تهران بزرگ به صورت صلیبی به ستون بسته شده و توسط ماموران زندان تهران بزرگ مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفته است. به گفته برخی منابع علت این عمل بی احترامی این زندانی به رئیس زندان عنوان شده است.
زندانی سیاسی سابق میثم بهرام آبادی به دلیل ضرب و شتم از ناحیه سر که در زمان بازجویی بر روی وی اعمال شده، دچار مشکل بینایی و آسیب به قرنیه چشم شده است. وی که دوران محکومیت خود را در زندان اوین می گذراند در خرداد ۱۳۹۸ از این زندان آزاد شد. این زندانی سیاسی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق شعارنویسی خیابانی به صورت مکرر به ۶ ماه حبس تعزیری و ۶ ماه کار اجباری در شهرداری محکوم شده بود.
فعال آذربایجانی یوسف کاری محبوس در زندان اردبیل روز یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۴۰۰ توسط ماموران گارد زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و پس از آن به مکان نامعلومی منتقل شد. ضرب و شتم وی به دلیل اعتراض یوسف کاری به بازرسی نامتعارف و تفتیش بند ۱ زندان اردبیل و تخریب وسایل زندانیان توسط گارد زندان، صورت گرفت.
روز دوشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ نیروهای گارد زندان مرکزی کرج جهت ایجاد فضای ترس و وحشت به سالن ۶ این زندان حمله کرده و اقدام به بازرسی و تخریب وسایل زندانیان کردند.
لازم به ذکر است که ضرب و شتم زندانیان در زندانهای ایران یک امر رایج است و زندانیان در زندان حق اعتراض نسبت به حقوق اولیه خود را ندارند و در صورت اعتراض با انتقال به قرنطینه، افزایش حکم زندان و ضرب و شتم و … مواجه می‌شوند. در واقع ضرب و شتم در دستگاه قضائی و امنیتی رژیم ایران روشی سیستماتیک برای آزار زندانیان، بویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی است به طوری‌که اخبار ضرب و شتم زندانیان در ایران بدل به اخباری هرروزه شده است. واکنش مقامات رژیم ایران به این بدرفتاری سازمان‌یافته با زندانیان، کتمان واقعیت است.
ابراهیم رئیسی رییس قوه قضاییه ایران در بهمن‌ماه ۱۳۹۹ مدعی شد «هیچ کشوری همانند ایران با زندانیان با رأفت اسلامی برخورد نمی‌کند» و ادعا کرد «ایران حاضر است درب زندان‌ها را به روی ناظران باز کند.»
این سخنان البته همزمان با افزایش فشار بر زندانیان و بویژه قتل خاموش بهنام محجوبی باعث شد افکار عمومی با آگاهی از شدت وخامت اوضاع جریحه‌دار شوند.
پر واضح است که ادعای خوب بودن اوضاع زندان‌ها در ایران، بخشی از برنامه سیستماتیک کتمان حقیقت طی چهار دهه گذشته است که مقامات ایران به نام «رأفت اسلامی با زندانیان» آن را همواره تکرار کرده اند.
جان زندانیان بخصوص زندانیان سیاسی در زندانهای ایران همواره به دلیل حمله و هجوم ماموران زندان و ضرب و شتم آنان در خطر بوده و هست. مانیتورنگ حقوق بشر ایران از دبیر کل، کمیسر عالی حقوق بشر و شورای حقوق بشر ملل متحد خواهان توجه به مساله می باشد.
