روز چهارشنبه ۲۸ آبان ۹۹ (۱۸ نوامبر ۲۰۲۰) شصت و هفتمین قطعنامه ملل متحد در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران در کمیته سوم مجمع عمومی با ۷۹ رای موافق، ۳۲ رای مخالف و ۶۴ رای ممتنع به تصویب رسید.
این قطعنامه توسط کانادا و بیش از ۳۰ کشور دیگر عضو سازمان ملل از جمله آمریکا، انگلستان، آلمان و فرانسه به مجمع عمومی ارائه شده بود.
در قطعنامه مصوب کمیته سوم مجمع عمومی به نقض حقوق اولیه انسانی و آزادی های اساسی و شمار بالای اعدام ها به ویژه اعدام نوجوانان و همچنین شکنجه و رفتارهای بی رحمانه در زندان ها اشاره شده و خواستار لغو احکام سنگین صادر شده از جمله اعدام و حبس های طولانی علیه معترضان شده و خواهان آزادی بازداشت شدگان اعتراضات آبان و دی ۹۸ شده است.
در این قطعنامه از رژیم ایران خواسته شده است که به استفاده بیش از حد زور، بازداشتهای خودسرانه، شکنجه، رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز، مجازات علیه معترضان و زندانیان سیاسی، عدم رعایت ضمانت های دادرسی، اعدامهای غیرقانونی و … پایان دهد.
همچنین در این قطعنامه با اشاره به پرونده های نقض حقوق بشر از جمله اعترافات اجباری تحت شکنجه همچون پرونده نوید افکاری و مرگ های مشکوک در زندان ها، از رژیم خواسته شده است که رویه ای شفاف جهت پاسخگویی در این موارد در پیش بگیرد.
در بخشی از این قطعنامه آمده است که رژیم وضعیت بد زندان ها در زمان شیوع کرونا را اصلاح کند و به خودداری عامدانه از ارئه خدمات بهداشتی و درمانی، آب آشامیدنی سالم به زندانیان پایان دهد.
همچنین از رژیم خواسته شده که تبعیض علیه زنان را پایان دهد و از آنان در برابر خشونت و نقض حقوق شان حمایت کند. و در تمامی عرصه ها باید امکان مشارک به زنان داده شود.
قطعنامه سازمان ملل، رژیم را ملزم به رفع هرگونه تبعیض و نقض حقوق اقلیت های دینی، قومی و … کرده است و خواستار تضمین حقوق آنان در جامعه شد.
در بخش پایانی این قطعنامه ضمن تاکید بر لزوم بازدید گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد از ایران آمده است: «مجمع عمومی تصمیم دارد تا بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران را ادامه دهد.»