مقدمه:
ماه آگوست با افزایش فشار بر زندانیان سیاسی و صدور احکام سنگین از قبیل اعدام و شلاق و حبس طولانی مدت برای معترضان همراه بود.
این تشدید سرکوب به مثابه یک بحران در وضعیت حقوق بشر در ایران و تلاشی از سوی رژیم حاکم برای ساکت کردن هر صدای مخالفی تلقی شده است.
رژیم ایران به صدور احکام ناعادلانه اعدام علیه معترضان ادامه داده است. در حال حاضر دستکم ۲۰ زندانی سیاسی و عقیدتی در زندانهای رژیم محکوم به اعدام هستند که ۱۰ تن از این زندانیان جزو معترضان قیام‌های دی ۹۶، مرداد ۹۷ و آبان ۹۸ میباشند.
در این ماه رژیم ایران به هر ترتیب ممکن تلاش کرد که فشار را بر زندانیان سیاسی و معترضان بازداشت شده افزایش دهد. این فشار با وجود همه گیری کرونا تشدید شده و جان زندانیان را در معرض تهدید قرار داده است.
در عموم زندانها آمار مبتلایان به کرونا روزبروز افزایش می یابد. در حالیکه رژیم تلاش میکند با انواع صحنه سازیها، وضعیت را سفید نشان داده و آمار واقعی مبتلایان را بپوشاند، هیچ گونه امکانات درمانی و بهداشتی در اختیار زندانیان قرار داده نشده و زندانیان در بدترین شرایط به سر میبرند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در بیانیه ای در رابطه با وضعیت فاجعه بار کرونا در زندانهای ایران نوشت: «تعداد بیش از گنجایش زندانیان، زندانهای ایران را به «کانون‌های همه‌گیری» تبدیل کرده و «تا امروز هیچ آماری از شمار دچارشدگان به کوید-۱۹ و کشته‌شدگان این بیماری در زندانها از سوی مقامات مسئول منتشر نشده است».
این درحالی است که رژیم ایران با ممانعت عمدی از دسترسی به درمان و خدمات پزشکی، زندانیان را تحت فشار مضاعف قرار میدهد.
از سوی دیگر، رژیم ایران با محبوس کردن زندانیان سیاسی در کنار مجرمان عادی و خطرناک، و عدم رعایت اصل تفکیک جرائم، امنیت و سلامت این زندانیان را به خطر می اندازد.
در ماه آگوست در موارد متعدد، زندانیان سیاسی و عقیدتی مورد حمله و تهدید مجرمان اجیرشده توسط مقامات قرار گرفتند.
طی ماه گذشته در موارد متعددی، اعتراضات مسالمت آمیز مردم توسط نیروهای امنیتی به خشونت کشیده شد. در یک نمونه برجسته، مردم معترض به تخریب خانه هایشان در روستای ابوالفضل اهواز از سوی مأموران انتظامی هدف شلیک گاز اشک آور و گلوله های ساچمه ای قرار گرفتند.
طی این ماه، سرکوب روزنامه نگاران و خبرنگاران نیز ادامه داشت. در این خصوص فعالین در رسانه های حکومتی نیز به دنبال درج گوشه های از واقعیت مشکلات مردم احضار و یا با صدور احکام مواجه شدند.
در ماه آگوست نقض حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی در ایران از جمله مسیحیان و بهاییان ادامه داشت.
سرکوب زنان در زمینه پوشش و حجاب اجباری نیز در قالب طرح های سرکوب تابستانه در سواحل، تفرجگاهها و اماکن عمومی ادامه داشت.
گزارش ماهانه مانیتورینگ حقوق بشر ایران در ماه آگوست ۲۰۲۰ وضعیت حقوق بشر در ایران را در برمی‌گیرد.
اعدام:
رژیم ایران برای ارعاب عمومی و مقابله با اعتراضات مردم در ماه آگوست همچنان به اجرای احکام اعدام ادامه داد.
دستکم ۲۸ تن در زندانهای مختلف ایران اعدام شدند.
از این تعداد ۴ تن متهمین مواد مخدر، ۲ زن به نامهای مهری و مرضیه ابراهیمی پور و محکومین سایر جرائم بودند.
در میان قربانیان اعدام دستکم یک تن در هنگام ارتکاب جرم کمتر از ۱۸ سال سن داشته است. ارسلان یاسینی در روز ۲۷ مرداد ۹۹ پس از گذراندن ۱۳ سال و دو ماه حبس در زندان ارومیه اعدام شد. وی در هنگام ارتکاب جرم انتسابی ۱۷ ساله بود.
زندانی سیاسی مصطفی صالحی سحرگاه چهارشنبه ۱۵ مرداد ۹۹ در زندان دستگرد اصفهان، اعدام شد. وی از معترضان دستگیر شده در دی ۹۶ بود.
مصطفی صالحی ۳۳ساله، کارگر ساختمانی بود و برای اداره زندگیش مسافرکشی می‌کرد. وی پدر دو کودک خردسال به نامهای نازنین ۴ساله و امیرحسین ۶ساله بود.
بعد از اعدام این زندانی سیاسی، دستگاه قضایی رژیم ایران در یک اقدام غیر انسانی حکم مصادره اموال همسر و فرزندان او را نیز صادر کرد. بنا بر این حکم خانواده مصطفی صالحی باید ۴۲۵ میلیون تومان دیه پس از اعدام وی بپردازند.
از آنجا که بسیاری از اعدامها در ایران به طور مخفیانه صورت میگیرد، طبعا آمار واقعی بالاتر است.
زندانیانی که زیر حکم اعدام هستند:
از جمله زندانیانی که در حال حاضر زیر حکم اعدام هستند میتوان از نوید افکاری از بازداشت شدگان اعتراضات مرداد۹۷ شیراز و کازرون، پنج زندانی از بازداشت شدگان قیام دی ۹۶ به نام های هادی کیانی، مهدی صالحی قلعه شاهرخی، محمد بستامی، مجید نظری کندری و عباس محمدی نام برد.
همچنین محمد کشوری از بازداشتی های قیام ۹۸ در خرم آباد، امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی در تهران در میان زندانیان محکوم به اعدام میباشند.
۹ زندانی سنی مذهب محبوس در زندان وکیل آباد مشهد، به اتهام بغی توسط دادگاه انقلاب مشهد از سال ۹۸ به اعدام محکوم شده اند. اسامی آنها عبارتند از: حمید راست بالا، فرهاد شاکری، کبیر سعادت جهانی، محمدعلی آرایش، عیسی عیدمحمدی، تاج محمد خرمالی، حکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمان گرگیج و حسین وارسته سلیمانی.
حیدر قربانی و حسین عثمانی و محی‌الدین ابراهیمی نیز از زندانیان کرد زیر حکم اعدام هستند.
وضعیت فاجعه‌بار زندانها در همه‌گیری کرونا:
با وجود گذشت بیش از ۶ ماه از فاجعه کرونا، زندانها از حداقل امکانات برخوردار نیستند و زندانیان در برابر این ویروس کشنده بی دفاع رها شده اند. آنچه که به جان باختن شماری از آنان و در معرض ابتلا قرار گرفتن تعداد بسیار زیادی منجر شده است.
زندانیان در بسیاری از زندانها به مواد ضدعفونی کننده و ماسک و خدمات درمانی ضروری دسترسی کافی ندارند. تراکم بالا، سوء تغذیه، وجود بیماران و سالخوردگان که جزو افراد آسیب‌پذیر در مقابل کرونا به حساب می‌آیند، وضعیت را وخیم‌تر کرده است. طی ماه گذشته زندانهای تهران بزرگ، قرچک ورامین، سمنان، شیبان اهواز، اوین، تایباد، زندان مرکزی ارومیه، عادل آباد شیراز، یاسوج و بهبهان بخصوص در معرض ویروس کرونا قرار داشتند.
در چنین شرایطی، حدود ۱۴۰ زن زندانی در بند زنان زندان مرکزی ارومیه روز سه شنبه ۲۸ مرداد ۹۹ دست به اعتصاب غذا زدند.
این اعتصاب غذا در اعتراض به نگهداری چهار زندانی مبتلا به ویروس کرونا در بند عمومی زنان بود. اعتصاب کنندگان گفتند که به مبتلایان رسیدگی پزشکی نشده و آنها را به بیمارستان منتقل نکرده اند. بیماران در یکی از اتاق های بند زنان زندان مرکزی ارومیه به همراه دیگر زندانیان نگهداری می شدند.
درخواست اعتصاب کنندگان مبنی بر انتقال بیماران به بهداری به منظور پیشگیری از گسترش بیماری از طرف مسئولان زندان بی پاسخ ماند.
در یک تحول دیگر روز یکشنبه ۱۹ مرداد ۹۹ در پی وصول نتیجه آمایش راندوم از هفده زندانی در اندرزگاه ۸ زندان اوین مشخص شد دوازده تن از زندانیان به ویروس کرونا آلوده شده‌اند. در تاریخ ۲۰ مرداد ۹۹ نیز ۲۷ تن از زندانیان سیاسی در این بند با تحصن و بست نشینی در حیاط این زندان خواستار رسیدگی فوری به شرایط پیش آمده در این اندرزگاه شدند. مسئولین زندان پس از انتقال زندانیان به بهداری زندان اوین برای اطمینان بیشتر دوباره از آنان تست کرونا (تست گلو) گرفتند و روز سه‌شنبه ۲۱ مرداد ۹۹ جواب تست‌های گرفته شده مشخص کرد تست ۸ نفر از ۱۲ نفر مجددا مثبت بوده است.
وضعیت زندانیان سیاسی:
در ماه آگوست رژیم ایران با انواع شیوه ها، فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی را افزایش داد.
مجید اسدی
مجید اسدی، زندانی سیاسی زندان رجایی شهر کرج، از روز انتقالش به بند ۲۰۹ زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده است. مشکلات جسمی و ابتلای وی به بیماری کرونا، باعث نگرانی نزدیکان وی شده است. مجید اسدی، روز ۱ مرداد ۱۳۹۹، از زندان رجایی شهر کرج به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و دست به اعتصاب غذا زد. گفته شده که این انتقال برای بازجویی درمورد پرونده جدیدی که درطی ایام زندان برای او گشوده شده صورت گرفته باشد. به گفته یک منبع مطلع «او وضعیت بسیار وخیمی دارد و در آخرین تماس تلفنی که با خانواده داشته اعلام کرده که هیچ اطلاعی از اتهامات و دلایل انتقالش به انفرادی ندارد و التهاب چشمانش عود کرده است که با وجود تداوم این وضعیت ممکن است بینایی خود را از دست بدهد».
مجید اسدی به اتهام تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی به ۶ سال زندان محکوم شده بود.
جعفر عظیم زاده
در تاریخ ۲۶ مرداد ۹۹ جعفر عظیم زاده، فعال کارگری زندانی در پی ابتلا به ویروس کرونا در زندان اوین و تشخیص دکتر بهداری زندان مبنی بر اورژانسی بودن وضعیت وی به بهانه انتقال به بیمارستان از زندان اوین به یکی از سلول‌های انفرادی بند امن رجایی شهر کرج منتقل شد. آقای عظیم زاده نیز از زمان انتقال خود به این بند در اعتصاب غذا است.
جعفر عظیم زاده، در تاریخ ۱۱ مرداد سال جاری، بدون زمینه قبلی توسط دو تن از زندانیان جرائم عمومی در بند ۸ زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
وی در سال ۹۴ به دلیل فعالیتهای صنفی در دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال زندان محکوم شد. جعفر عظیم زاده در حالی که دوران محکومیت ۶ ساله خود را در زندان اوین سپری می کرد در تاریخ ۱۲ مرداد ۹۹ امسال در پرونده ای دیگر توسط دادگاه تجدیدنظر استان تهران مجددا به ۱۳ سال حبس تعزیری محکوم شد.
زهرا صفایی، پرستو معینی، فروغ تقی‌پور
زندانیان سیاسی زهرا صفایی، پرستو معینی و فروغ تقی پور به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران در زندان قرچک ورارمین هستند. جهت وارد کردن فشار به این سه زندانی سیاسی رئيس و معاون زندان قرچک ورامین زنان زندانی عادی با جرائم خطرناک را اجیر کرده‌اند تا با ایجاد صحنه‌های درگیری و حمله جمعی به زندانیان سیاسی زهرا صفایی و دخترش پرستو معینی و زندانی سیاسی دیگر فروغ تقی پور، آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و یا به قتل برسانند.
یک منبع موثق روز دوشنبه ۱۰ شهریور ۹۹ گفت: «جان زندانیان سیاسی زهرا صفایی و دخترش پرستو معینی و فروغ تقی پور بشدت در خطر است. رئیس این زندان به نام مهدی محمدی و معاونش زنی به نام میرزایی، شماری از زنان زندانی با جرائم خطرناک را اجیر کرده اند تا با ایجاد درگیریهای ساختگی، زمینه قتل این سه زندانی را فراهم کنند.»
این منبع افزود: «برخی زنان زندانی عادی گفته اند که رئیس زندان ما را اجیر کرده است تا این زندانیان را کتک بزنیم و با آنها درگیر شویم .»
فاطمه مثنی
زندانی سیاسی فاطمه مثنی در حال گذراندن محکومیت ۱۵ساله خود در زندان اوین می باشد وی در ۲۹ مرداد ۹۹ در حالی که از شدت بیماری بیهوش شده بود، به بیمارستان طالقانی در تهران منتقل شد. وی در بیمارستان با دستند و پابند به تخت بیمارستان بسته شده بود و از ملاقات با خویشاوندان خود محروم بود. وی روز ۵ شهریور به رغم وضعیت نامناسب جسمی و بدون اینکه مراحل درمان اش کامل شود به قرنطینه زندان اوین بازگردانده شد. او و همسرش حسن صادقی در سال ۱۳۹۱به اتهام برگزاری مراسم ختم برای پدر آقای صادقی که از اعضای سازمان مجاهدین بوده است، دستگیر شدند.
نسرین ستوده
نسرین ستوده وکیل دادگستری محبوس در زندان اوین از روز ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ با انتشار نامه سرگشاده ای اعلام کرد در اعتراض به آزاد نکردن زندانیان سیاسی بعد از شیوع کرونا و «شرایط ظالمانه» زندانهای رژیم ایران دست به اعتصاب غذای نامحدود می زند.
به منظور وارد کردن فشار بیشتر بر نسرین ستوده، نیروهای امنیتی صبح روز ۲۷ مرداد ۹۹ دختر وی مهراوه خندان را بازداشت کردند. وی پس از ساعاتی با قید کفالت و به طور موقت آزاد شد. نسرین ستوده به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و اتهاماتی از این قبیل به ۳۸ سال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شده است.
بهنام موسیوند
بهنام موسیوند، فعال مدنی زندانی که پیش از این در زندان اوین در حال تحمل حبس بود، به دنبال انتقالش به زندان رجایی شهر کرج دست به اعتصاب غذا زده است. بهنام موسیوند روز شنبه ۸ شهریور ۹۹ به دلیل بروز علائم ابتلا به بیماری کرونا به بهداری زندان منتقل شد و ماموران زندان اوین صبح روز دوشنبه ۱۰ شهریور ۹۹ وسایل وی را از بند ۸ این زندان خارج کرده و با خود بردند. این اقدام در کنار عدم تماس آقای موسیوند با خانواده خود و بی‌اطلاعی آنها از وضعیت سلامت وی موجب افزایش نگرانی آنان شده بود. گفته می‌شود در بدو ورود بهنام موسیوند به زندان رجایی شهر از وی تست کرونا گرفته شده و به وی گفته‌اند ظرف روزهای آینده جواب آن مشخص خواهد شد. وی به اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور به ۵ سال زندان محکوم شده است.
مانورهای سرکوبگرانه:
نیروهای امنیتی، انتظامی و مأموران شهرداری روز چهارشنبه ۵ شهریور ۹۹، به سمت مردم معترض در روستای ابوالفضل گاز اشک آور و گلوله ساچمه ای شلیک کردند.
درگیری پس از آن رخ داد که ماموران شهرداری و نیروی انتظامی با لودرهایی به منظور تخریب خانه های اهالی به روستای ابوالفضل رفتند. اهالی روستا به حضور ماموران اعتراض کرده و در مقابل آنان ایستادند.
در یکی از ویدئوهای مربوط به روستای ابوالفضل ماموران نیروی انتظامی در حال تیراندازی به سوی مردم دیده می‌شوند.
ده‌ها نفر در جریان این اعتراضات بازداشت و مجروح شده‌اند مقامات حکومتی نیز به مجروح شدن تعدادی از معترضان در جریان درگیریها اعتراف کرده اند.
روستای ابوالفضل ۳۰۰ خانوار دارد و بنیاد مستضعفان با ادعای مالکیت زمین‌های آن به دنبال تخریب روستا است. گزارشات حاکی از این است که برخی خانه‌ها تا همین جا هم تخریب شده است.
سرکوب و مجازاتهای ناعادلانه برای معترضان:
در ماه آگوست سرکوب بازداشت شدگان اعتراضات و خانواده های آنان افزایش چشمگیری داشت. رژیم ایران با دستگیری فعالین، صدور احکام سنگین و تحت فشار گذاشتن خانواده های آنان، تلاش میکند از هرگونه اعتراض مسالمت آمیز جلوگیری کرده و موج نارضایتی عمومی را مهار کند.
اسناد و گزارشات متعددی از داخل زندانهای ایران نشان میدهد که معترضان در حبس هدف احکام سنگین از یک سو و شکنجه به منظور اخذ اعترافات اجباری از سوی دیگر قرار دارند.
سه برادر به نام های نوید، وحید و حبیب افکاری از بازداشت شدگان اعتراضات مرداد ۹۷ توسط دادگاه انقلاب و کیفری شیراز به اعدام و شلاق و زندان محکوم شدند.
این سه برادر در محاکماتی جداگانه از بابت اتهاماتی از قبیل تشکیل گروه، قتل یک نیروی امنیتی، شرکت در اعتراضات متهم شده و بر اساس احکام صادره نوید افکاری به ۲ بار اعدام و ۶ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق، وحید افکاری به ۵۴ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق، حبیب افکاری به ۲۷ سال و ۳ ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده اند. حکم نوید افکاری در دیوان عالی کشور نیز تایید و اعاده دادرسی آن نیز رد شده است.
هر سه نفر در طول مدت بازداشت به شدت شکنجه شده و تحت فشار قرار گرفته اند.
سینا ربیعی یکی از بازداشت شدگان اعتراضات دی ۹۸ که در اعتراض به ساقط شدن هواپیمای اوکراینی توسط پدافند هوایی سپاه پاسداران شکل گرفت، در دادگاه انقلات تهران به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم شنبه ۱ شهریور ۹۹ به وکیل مدافع وی ابلاغ شد.
چهارشنبه ۸ مرداد ۹۹ مریم کاظمی و برادرش علی کاظمی توسط نیروهای اداره اطلاعات بهبهان در منزل شخص شان بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. ماموران در زمان بازداشت خانواده کاظمی گفته اند که بازداشت این افراد در ارتباط با تجمع ۲۶ تیر ۹۹ مردم بهبهان صورت گرفته است.
یکی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ با هویت «پ.غ» از سوی شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران در مجموع به ۸ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق و رد مال محکوم شده است.
حسین هاشمی ۲۷ ساله یکی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ در پی احضار جهت اجرای حکم ۶ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق روز شنبه ۸ شهریور ۹۹ راهی زندان شد.
فاطمه داوند از معترضین آبان ۹۸ در بوکان روز ۱۶ مرداد ۹۹ جهت اجرای حکم به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. این زندانی سیاسی در جریان اعتراضات آبان ۹۸ بازداشت شده بود و توسط دادگاه شهر بوکان به ۵ سال و ۵ ماه حبس و ۳۰ ضربه شلاق محکوم گردید. فاطمه داوند ۴۲ ساله اهل بوکان است و ۳ فرزند دارد.
سرکوب اقلیتهای مذهبی:
در این ماه سرکوب اقلیتهای مذهبی ادامه داشت.
چهار شهروند مسیحی ساکن رشت، شنبه ۱۱ مرداد ۹۹ به دلیل فعالیت مسالمت آمیز عقیدتی و به اتهام اقدام علیه امنیت ملی، شرکت در جلسات کلیساهای خانگی و ترویج مسیحیت صهنونیستی مجموعه به ۱۳ سال زندان محکوم شدند. رامین حسن پور به ۵ سال و هادی رحیمی (مسلم) به ۴ سال زندان محکوم شدند. همسر آقای حسن پور، سعیده سجادپور (کاترین) و سکینه بهجتی (مهری) هر کدام به تحمل ۲ سال حبس محکوم شدند.
لیزا تبیانیان، شهروند بهایی ساکن کرج روز شنبه ۲۵ مرداد ۹۹ توسط نیروهای امنیتی بازداشت جهت تحمل حبس به زندان کچویی کرج منتقل شد. وی پیشتر در ۲۵ اسفند ۹۵ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در ۶ فروردین ۹۶ با تودیع وثیقه تا پایان مراحل دادرسی از زندان رجایی شهر کرج آزاد شد و در مرداد ۹۷ توسط شعبه ۴ دادگاه انقلاب کرج به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به ۷ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
فرید زیرگی مقدم، شهروند بهایی ساکن بیرجند در بخش دوم پرونده خود توسط دادگاه کیفری بیرجند به اتهام “توهین به مقدسات اسلام” به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. این شهروند بهایی پیشتر در بخش نخست پرونده خود توسط دادگاه انقلاب بیرجند به اتهام “عضویت در تشکیلات غیر قانونی بهایی و تبلیغ علیه نظام” به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
مژده اقترافی و هوشمند طالبی، زوج بهایی ساکن ویلاشهر اصفهان روز یکشنبه ۲ شهریور ۹۹ پس از احضار به یکی از نهادهای امنیتی این شهر بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. ماموران پس از بازداشت این زوج بهایی به منزل آنان رفته و پس از تفتیش منزل، تعدادی از لوازم شخصی از جمله لپ تاپ، تلفن همراه، کتابها و یک دستگاه پیانوی آکوستیک آنها را ضبط و با خود بردند. از سوی دیگر دو خودروی سورای و کامیونت این خانواده بهایی نیز توسط ماموران توقیف شده است.
این در حالیست که طبق میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی – ماده ۲۷:
«در کشورهایی که اقلیت های نژادی، مذهبی یا زبانی وجود دارند، افراد متعلق به این اقلیتها را نباید از حق تشکیل اجتماع با سایر اعضای گروه خود، بهره مندی از فرهنگ و ابراز و انجام فرایض دینی و کاربرد زبان خودشان محروم نمود.»
قتل های خودسرانه:
قتل های خودسرانه توسط نیروهای امنیتی در این ماه ادامه داشت. نیروهای حکومتی بدون اخطار قبلی، به بهانه های واهی و بدون هیچ گونه عواقبی شهروندان عادی را مورد هدف قرار میدهند.
در یک نمونه نیروی های امنیتی رژیم روز جمعه ۳۱ شهریور ۹۹ دو سرنشین یک موتور سیکلت در شهریار را هدف گلوله قرار داده و دو جوان به نامهای علیرضا جعفرلو و علیرضا گودرزی را به قتل رساندند.
روز سه شنبه ۱۴ مرداد ۹۹ ساعت یک نیمه شب در روستای شیرین آباد قهاوند همدان، ماموران نیروی انتظامی یک پدر و پسر ۱۳ ساله او محمدرضا ویسی را که سوار بر موتور بودند بدون ایست و اخطار قبلی به رگبار بسته که در جریان آن پدر مجروح و محمدرضای ۱۳ ساله به قتل می رسد.
شلیک بی ضابطه نیروهای امنیتی در این ماه منجر به کشته و مجروح شدن تعدادی از کولبران و سوختبران در ایران گردید.
این در حالی است که این کولبران و سوختبران افراد بی دفاعی هستند که این مشاغل تنها راه زندگی آنان است. فقر و بیکاری گسترده به ویژه در مناطق مرزی منجر به ایجاد چنین مشاغل کاذبی در بین ساکنان آن شده است.
روز پنجشنبه ۱۶ مرداد ۹۹ یک نوجوان ۱۶ ساله به نام “مبین حسینی” از اهالی روستای دوریسان از توابع شهرستان پاوه، در ارتفاعات مرزی شهرستان نوسود واقع در استان کرمانشاه توسط نیروهای حکومتی با قنداق سلاح مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به شدت مجروح شد.
روز دوشنبه ۲۰ مرداد ۹۹ در اثر شلیک مستقیم نیروهای مرزی مریوان در منطقه مرانه یک کولبر ۱۷ ساله به نام “آرمین احمدی” زخمی شد.
روز پنجشنبه ۲۳ مرداد ۹۹ یک کولبر به نام “هادی خدری” ۲۲ ساله در مناطق مرزی شهرستان بانه واقع در استان کردستان در پی شلیک نیروهای حکومتی جان خود را از دست داد.
روز شنبه ۲۵ مرداد ۹۹ در مناطق مرزی ارومیه در پی شلیک نیروهای حکومتی یک کولبر به نام “سراج احمدی” اهل روستای کوران از توابع منطقه صومای برادوست ارومیه، جان خود را از دست داد.
کلام آخر:
این گزارش تنها گوشه ای از واقعیت نقض فاحش حقوق بشر در ایران را در بر می گیرد. طبعا ابعاد واقعی در فضای سرکوب و سانسور، بسا گسترده تر است.
مانیتورینگ حقوق بشر ایران خواهان لغو فوری اعدامها در ایران و بخصوص اعدام زندانیان سیاسی و معترضان بازداشت شده می باشد. آنچه که در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی در موردش ذکر شده: « حق زندگی از حقوق ذاتی شخص انسان است. این حق باید به موجب قانون حمایت شود. هیچ فردی را نمی توان خودسرانه از زندگی محروم کرد.» (ماده ۶ شماره ۱)
ما از شورای امنیت، دبیر کل، کمیسر عالی و شورای حقوق بشر ملل متحد خواهان اقدام فوری برای آزاد کردن معترضان محکوم به اعدام هستیم.