حراج آبهای دریای عمان و خلیجفارس و بیکاری صیادان ایرانی
رژیم ایران با دادن امتیاز بیسروصدا به صیادان چینی و کشتیهای ماهیگیری آنها در آبهای جنوبی ایران، معضلات بسیاری برای صیادان جنوب کشور ایجاد کرده است.
سازمان شیلات (مرتبط با سپاه پاسداران) در واقع آبهای جنوب کشور را به شرکتهای تجاری کشورهای دیگر برای ماهیگیری واگذار کرده است.
شیوه های صید «ترال کف» توسط چینیها، در پناه مجوزهای رسمی از سازمان شیلات ایران، منجر به بیکاری بخش عظیمی از ماهیگیران محلی شده است.
کاهش درآمدهای صیادان هر روزی که میگذرد مصیبتبار تر میشود، چرا که شیوه های صید صنعتی بیش از ۵ هزار شناور، چیزی برای ماهیگیران سنتی و بومی باقی نمیگذارد.
حتی تخم ماهیها و صدفها نیز در تورهای کشتیهای خارجی است که با مجوز شیلات ایران روی خلیج فارس پهن شده.
علاوه بر این، سازمان شیلات ایران به بهانه ایجاد محدودیت روی صید بیرویه، موانع زیادی برای ماهیگیران بومی ایجاد میکند. مأموران ذیربط حکومتی همچنین به بهانه شرایط جوی و آب و هوا مانع صیادان جنوب از ماهیگیری میشوند این در حالی است که شناورهای صیادی بیگانه حتی تا نزدیکی سواحل ایران، به کار صید و «جارو کردن کف دریا» مشغول اند.
ماهیگیران جنوب ایران بارها به سیاستهای مخرب رژیم که باعث بیکاری و فقر روزافزون برای این قشر از مردم جنوب شده اعتراض کرده اند. اما شیلات جنوب نه به حرف آنها گوش میدهد، نه به شکایت آنها توجه و یا رسیدگی میکند.
علاوه بر مشکلات فوق، برخوردهای خشن و خارج از عرف چینیها که از پشتوانه مقامات دولتی ایران برخوردارند، با صیادان بومی که با شناورهای کوچک در حال صید هستند، گزارش شده است. در موارد متعدد، افراد محلی گزارش کردند که کشتیهای چینی با فشار زیاد شلنگهای آتش نشانی به سمت آنها آب پاشیده و آنها را وادار به ترک محل کرده اند.
در سال ۱۳۹۶ کلیپی در شبکههای اجتماعی منتشر شد که نشان میداد چینیها چند صیاد ایرانی که لنجهایشان در دریا گم شده بود را میکشند. البته این کلیپ هیچگاه رد یا تایید نشد اما گویای این واقعیت است که صیادان جنوب برای داشتن درآمد ناچیز یا به اصطلاح آب باریکه، چه مشقتهایی را تحمل میکنند.
اجاره آبهای خلیج فارس به کشورهای دیگر منجر به خسارتهای سنگین و جبرانناپذیر به محیط زیست نیز شده است.
صیادان چینی برای صید صنعتی، با به جریان انداختن برق با ولتاژ بالا، حجم زیادی از ماهی و سایر آبزیان را صید میکنند و حتی به ماهیهایی که در شعاع دورتری هم هستند آسیب میزنند. این کار باعث نابودی کل جانوران آبزی از جمله دلفینها و لاکپشتهای زیبای قشم که از جاذبههای توریستی این منطقه است شده است.
البته به دلیل عدم شفافیت ارگانهای رسمی در ایران، ابعاد فاجعه ناشی از اجاره آبهای ایران، هنوز کاملا مشخص نیست اما آنچه که واضح است میزان خسارت وارده به مردم بسیار سنگین است.
مانیتورینگ حقوق بشر ایران در این گزارش، تنها به گوشه ای از وضعیت صیادان جنوب ایران میپردازد که ناشی از سیاستهای مخرب و امتیازات پنهانی است که آب و خاک و حتی کف دریاهای ایران را به تاراج داده است.
1. شیوه های غیر قانونی صید
صید ترال یا ترالینگ (کف روبی) توسط شیلات تکذیب شده اما مشاهدات مردم و منابع محلی، حاکی از صید بیرویه آبزیان و خالی کردن آب از همه منابع بستر دریا و زیر بستر با استفاده از تجهیزات پیشرفته است. مردم میگویند چینیها کف دریا را با تجهیزات خود میسابند؛
صیادان چینی با به جریان انداختن برق با ولتاژ بالا، حجم بالایی از ماهی ها و سایر آبزیان را صید میکنند.
«کف دریا را جارو میزنند» اصطلاح عجیبی است که صیادان و ماهیگیران جنوبی در توصیف این شیوه صید به کار میبرند.
بندر نخل ناخدا در چابهار – استفاده صیادان چینی از برق برای صید ماهی