به گفته
پدر زینب جلالیان ، وی که نزدیک به ۱۲ سال در زندان است، با وجود تحمل مشکلات جدی در زمینه سلامتی، همچنان از ادامه درمان پزشکی محروم است.
وزارت اطلاعات و امنیت ایران علیرغم سپردن وثیقه خانواده زینب جلالیان، اجازه داشتن مرخصی کوتاه مدت را هم به دلایل پزشکی به وی صادر نکردند.
رسانهها به نقل از علی جلالیان پدر زینب گفتهاند وی از عوارض روده و مشکلات قلبی رنج می برد. خانواده جلالیان علیرغم مشکلات، یک میلیارد تومان برای وثیقه واریز کردند اما وزارت اطلاعات در حال رسیدگی به پرونده زینب جلالیان است و از قبول وثیقه خودداری می کند.
آقای جلالیان گفت دخترش ۱۲ سال در زندان است و تحقیقات آنها برای آزادی موقت وی برای معالجه پزشکی به جایی نرسیده است. حتی در هفتههای اخیر ، هنگامی که برادر زینب جلالیان درگذشت، آنها اجازه ندادند او در مراسم خاکسپاری وی شرکت کند.
سازمان عفو بین الملل در فراخوانی برای اقدام فوری در ۲۵ خرداد ۹۷ گفت: زینب جلالیان از طریق محروم کردن از دسترسی به مراقبت های پزشکی در معرض شکنجه قرار دارد.
زینب جلالیان، در سال ۱۳۸۶ دستگیر شد و از سال ۱۳۸۷ در زندان خوی استان آذربایجان غربی نگهداری شده است.
مقامات ایرانی از زمان دستگیری، وی را تحت شکنجههای گسترده قرار دادهاند. زینب را در سلول انفرادی نگه داشته، بی رحمانه در حالی كه چشم بسته بود، مورد ضرب و شتم قرار دادند. بارها وی را تهدید به تجاوز كردند، در شکنجههایی که بر وی اعمال شد او را بر روی دیواری پرتاب کردند كه در پی آن بر اثر ضربه نزدیکی چشمانش دچار خونریزی شد.
عفو بینالملل در خرداد ۱۳۹۳ اعلام کرد که زینب جلالیان در خطر از دست دادن کامل بینایی خود به سر میبرد و به درمان فوری نیاز دارد. خانواده جلالیان تأکید دارند که مشکل بینایی زینب جلالیان پس از شکنجه آغاز شدهاست.
عفو بینالملل در فراخوان دیگری در ۲۵ اوت ۲۰۱۷ (۳ شهریور ۱۳۹۶) برای زینب جلالیان که در زندان به شدت بیمار است اعلام کرد که وی به مراقبت پزشکی تخصصی در خارج از زندان نیاز دارد. با این حال، مقامات زندان سرسختانه انتقال او را به یک بیمارستان رد کردهاند.
زینب جلالیان دچار مشکلات قلبی، گوارشی و کلیوی نیز می باشد. وی همچنین از بیماری برفک دهان رنج می برد که لکه های سفید دردناک روی زبانش ظاهر شده و مانع خوردن و بلع غذا می شود. او همچنین در زندان در معرض از دست دادن بینایی می باشد اما از امکان انجام عمل جراحی ناخنک چشم که وضعیت بینایی او را هرچه وخیم تر کرده، باعث تاری دید او شده و ناراحتی جدی برای او ایجاد می کند محروم می باشد. طرف راست بدن او بی حس است که دلیل آن روشن نیست چون آزمایشات تشخیصی روی او انجام نشده است. علاوه بر این، او دچار افت و خیز شدید فشار خون می باشد که به گفته دکتر زندان ناشی از استرس و فشار روانی است.
او مکرراً از مقامات زندان خواسته که برای انجام آزمایشات تخصصی و دریافت مراقبتهای پزشکی به خاطر بیماریهایش او را به یک بیمارستان خارج زندان ببرند ولی مقامات یا درخواستهای او را در جا رد کرده اند و یا پذیرش آنها را مشروط به «اعترافات» ویدئویی کرده اند.
