قوه قضائیه ایران شش زندانی سیاسی را به اتهاماتی مرتبط با ارتباط ادعایی آنها با سازمان مجاهدین خلق ایران و دیگر جرایم امنیتی به اعدام محکوم کرده است. این افراد که شامل ابوالحسن منتظر، پویا قبادی، وحید بنیامریان، بابک علیپور، علیاکبر دانشورکار و محمد تقوی هستند، پس از بازجوییهای طولانیمدت که گفته میشود همراه با شکنجه بوده، محکوم شدهاند. این احکام توسط قاضی ایمان افشاری، رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران صادر شده است.
اتهامات مطرحشده شامل «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران،» «تبانی و اجتماع علیه امنیت ملی،» «قیام مسلحانه علیه حکومت،» «تشکیل گروه برای برهم زدن امنیت ملی،» و «تخریب اموال عمومی با استفاده از پرتابکننده» است. همچنین، دو نفر دیگر به نامهای مجتبی و علی تقوی، برادران محمد تقوی، به زندان و تبعید محکوم شدهاند.
معرفی زندانیان محکومشده
- ابوالحسن منتظر (۶۵ ساله):
فارغالتحصیل رشته معماری و زندانی سیاسی دهه ۱۳۶۰ که بارها بازداشت شده است، از جمله در سالهای ۱۳۹۷، ۱۳۹۹ و دیماه ۱۴۰۲. او از بیماریهای قلبی، ریوی، کلیوی و آرتروز رنج میبرد. - پویا قبادی (۳۲ ساله):
مهندس برق که در اسفند ۱۴۰۲ بازداشت شد. وی پیشتر نیز دو بار بازداشت شده بود. - وحید بنیامریان (۳۲ ساله):
دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت، که در دیماه ۱۴۰۲ دستگیر شد. وی از سال ۱۳۹۶ تاکنون در مجموع چهار سال زندانی بوده است. - بابک علیپور (۳۳ ساله):
فارغالتحصیل رشته حقوق، که در دیماه ۱۴۰۲ بازداشت شد. او پیشتر در آبان ۱۳۹۷ در شهر رشت بازداشت شده و به چهار سال حبس محکوم شده بود. - علیاکبر دانشورکار (۵۷ ساله):
مهندس عمران که در دیماه ۱۴۰۲ بازداشت شد. - محمد تقوی (۵۸ ساله):
زندانی سیاسی دهههای ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ که آخرین بار در سال ۱۳۹۹ بازداشت و به سه سال زندان به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق محکوم شد.
برادران محمد تقوی، مجتبی و علی، صرفاً به دلیل نسبت خانوادگی با وی به زندان و تبعید محکوم شدهاند.
درخواست فوری برای اقدام بینالمللی
سازمانهای حقوق بشری از شورای امنیت سازمان ملل متحد، کمیسر عالی حقوق بشر، شورای حقوق بشر سازمان ملل و دیگر نهادهای مرتبط، همچنین از اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن درخواست کردهاند که فوراً مداخله کنند. این سازمانها خواستار اقدام فوری برای نجات جان این زندانیان و آزادی تمامی زندانیان سیاسی در ایران هستند.
این پرونده نگرانیهای مداوم درباره استفاده از شکنجه، نبود دادرسی عادلانه، و مجازاتهای شدید علیه مخالفان سیاسی در ایران را برجسته میکند. مدافعان حقوق بشر بر فشار سریع بینالمللی برای جلوگیری از اعدامهای بیشتر و رسیدگی به بیعدالتیهای سیستماتیک در ایران تأکید دارند.
