وضعیت زندان های ایران در زمان همه گیری ویروس کرونا، فاجعه بار است و زندان دزفول هم یکی از زندان های کل کشور است که از این وضعیت مستثنی نمی باشد.
وضعیت فاجعه بار زندان های کشور به گونه ای است که خبرگزاری های حکومتی به آن اذعان دارند.
“به گزارش خبرگزاری حکومتی عصرایران در روز ۶ آبان ۹۹، دادستان عمومی و انقلاب شهرستان دزفول گفت: ۳۰ نفر از محکومان زندان دزفول به کرونا مبتلاء شده اند.
منصور محمدی خباز دادستان عمومی و انقلاب دزفول همچنین گفت که در زندان دزفول محکومان پنج حوزه قضایی دزفول، شوش، اندیمشک، الوار و شاوور در حال گذراندن دوره محکومیت خود هستند.”
اما به رغم اذعال دادستان عمومی و انقلاب دزفول به گسترش ویروس کرونا در زندان دزفول و مبتلاء شدن زندانیان به کرونا، روز شنبه ۱۰ آبان ۹۹ که کارگران بازداشتی کارخانه نیشکر هفت تپه به زندان دزفول منتقل شده بودند، دادستان شوش انتشار ویروس کرونا در این زندان که محل نگهداری این زندانیان بود را تکذیب کرد.
باید تاکید کرد که با پنهانکاری مقامات حکومتی از شیوع ویروس کرونا در زندان های ایران، زندانیان در شرایط دشواری قرار می گیرند. نبود امکانات پزشکی و بهداشتی نیز هر چه بیشتر جان زندانیان را در معرض خطر قرار می دهد.
آنچه که خانم میشل باشله کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در موضع گیری روز سه شنبه ۱۵ مهر ۹۹ بر آن صحه گذاشت و از وضعیت رو به وخامت مدافعان حقوق بشر، وکلا و زندانیان سیاسی در زندان های ایران عمیقا ابراز نگرانی کرد و خواستار آزادی آنان در شرایط همه گیری ویروس کرونا شد.
عفوبین الملل نیز در بیانیه ای به تاریخ ۱۰ مرداد ۹۹ تصویر چهار نامه از مقامات سازمان زندانهای ایران خطاب به وزارت بهداشت را منتشر کرد که در آنها نسبت به “کمبود شدید تجهیزات حفاظتی شخصی، مواد ضدعفونی کننده و تجهیزات و لوازم پزشکی کلیدی” هشدار داده شده بود.
در بیانیه عفو همچنین آمده بود: «وزارت بهداشت این درخواست‌ها را بی‌پاسخ گذاشته و زندانهای ایران همچنان در مقابل شیوع بیماری‌های واگیردار به شکلی فاجعه‌بار فاقد تجهیزات لازم هستند.»
