مقامات زندان قرچک ورامین اجازه ملاقات حضوری زندانی سیاسی، مریم اکبری منفرد، با خانواده و فرزندانش را نداده‌اند. به گفته حسین تاج، وکیل خانم اکبری منفرد، وی پس از پایان دوران محکومیت ۱۵ ساله خود بدون حتی یک روز مرخصی، به زندان قرچک منتقل شده است.
حسین تاج در خصوص محدودیت‌های اعمال‌شده برای ملاقات گفت:
«متأسفانه این اطلاعات درست است. موکلم پس از پایان ۱۵ سال حبس در زندان سمنان، بدون حتی یک روز مرخصی، برای تحمل دو سال حبس اضافی به زندان قرچک منتقل شد و از آن زمان تاکنون از ملاقات حضوری با خانواده محروم بوده است.»
علیرغم دریافت مجوز از دادستانی توسط همسر خانم اکبری منفرد، مسئولین زندان اعلام کرده‌اند که در استعلام از اداره ثبت احوال، زوجیت وی و همسرش تأیید نشده و به همین دلیل از ملاقات حضوری ممانعت کرده‌اند. تنها به دختران وی اجازه ملاقات کابینی (ملاقات پشت شیشه) داده شده است. این برخورد در تضاد با آیین‌نامه‌های سازمان زندان‌هاست که حداقل یک ملاقات حضوری ماهانه را برای زندانیان امکان‌پذیر می‌داند.
پیشینه مریم اکبری منفرد
خانم اکبری منفرد در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۸ به‌دنبال شرکت در اعتراضات عاشورای ۸۸ بازداشت شد. وی در خرداد ۱۳۸۹ توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اتهام «محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد، اتهامی که خود آن را رد کرده است.
در اسفندماه ۱۳۹۹ و در سیزدهمین سال از دوران محکومیت، وی از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. دوران محکومیت ۱۵ ساله وی در تاریخ ۲۰ مهرماه ۱۴۰۳ به پایان رسید، اما وی بلافاصله به زندان قرچک منتقل شد و به اتهام «نشر اکاذیب» و «تبلیغ علیه نظام» به دو سال حبس تعزیری دیگر محکوم شد.
در تیرماه ۱۴۰۲، اتهامات جدیدی علیه خانم اکبری منفرد مطرح شد. به گزارش منابع خبری، ستاد اجرایی فرمان امام (نهادی قدرتمند برای مدیریت اموال مصادره‌شده) شکایتی علیه وی ارائه داده و خواستار توقیف اموال خانواده‌اش شده است.
حسین تاج درباره این موضوع گفت:
«این پرونده براساس اصل ۴۹ قانون اساسی به دنبال مصادره اموال خانم اکبری منفرد و خانواده اوست. این اقدام نشان‌دهنده روندی از برخوردهای تنبیهی با وی حتی پس از پایان محکومیت است.»
مریم اکبری منفرد سه برادر و یک خواهر خود را که از هوادران سازمان مجاهدین خلق بودند در اعدام‌های سیاسی جمهوری اسلامی از دست داده است. دو تن از آنان در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند.
در سال ۱۳۹۵، خانم اکبری منفرد شکایتی را به گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل ارائه داد و خواستار پاسخگویی جمهوری اسلامی در قبال این اعدامها شد.
در حالی که جمهوری اسلامی هنوز پاسخی به درخواست‌های بین‌المللی در این زمینه نداده، خانم اکبری منفرد همچنان در زندان قرچک در سلول انفرادی نگهداری می‌شود و با اقداماتی که به‌نظر می‌رسد با هدف خاموش کردن صدای او و مجازات خانواده‌اش انجام می‌شوند، مواجه است.
