زندانی سیاسی زینب جلالیان در زمان بازداشت و پس از آن به علت شکنجههای شدید فیزیکی، از ناحیه بینایی دچار مشکل شده و از آن پس مبتلا به بیماریهای اختلال بینایی، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی شده و سالها است که به دلیل رسیدگی نکردن مقامات این زندانی در رنج میباشد.
شنبه 14 دسامبر، زندانی سیاسی زینب جلالیان به دستور مقامات زندان یزد از رسیدگی پزشکی و درمان بیماری محروم شده است. وی همچنین از ۲۲ سپتامبر، به دستور مقامات زندان مرکزی یزد از ملاقات با خانواده نیز محروم شده است. زینب جلالیان از ۴ سال پیش که به زندان یزد تبعید شده است تا کنون موفق به ملاقات با خانوادهاش نشده است.
زینب جلالیان همچنین از ناحیه پهلوی راست درد شدید دارد. مأموران هنگام انجام سیتیاسکن در بیمارستان دستبند و پابندهای وی را باز نکرده و وی به همان صورت مجبور به انجام سیتیاسکن شده است.
وضعیت جسمی زندانی سیاسی زینب جلالیان، در ماههای اخیر به دلیل درد شدید در پهلوی راست خود وخیم گزارش شده است. به دستور مقامات زندان یزد وی از دسترسی به رسیدگیهای پزشکی محروم است.
بازگشت به بند بدون ویزیت پزشک متخصص
زینب جلالیان در اواخر ژوئن، به دلیل درد شدید در ناحیه پهلوی سمت راست به بهداری زندان منتقل شده بود اما بدون ویزیت پزشک متخصص به بند بازگردانده شد.
در حال حاضر نیز به دلیل عدم رسیدگیهای پزشکی، لکه و جوشهای پوستی در بخشهایی از صورت، کتف و سینه وی به وجود آمده است. وی خواستار انتقال به بیمارستان خارج از زندان و انجام سونوگرافی و آزمایشات شده اما تاکنون هیچ رسیدگی به این خواسته وی نشده است.
رسیدگی پزشکی منوط به نوشتن ندامتنامه
در ژوئن، یک تیم از بازجویان و مقامات وزارت اطلاعات دو مرتبه با وی در دفتر زندان مرکزی یزد ملاقات کرده و از وی خواستار نوشتن ندامتنامه به منظور رسیدگی به مشکلات پزشکی وی شدهاند. زندانی سیاسی زینب جلالیان ضمن رد این درخواست، درمان و آزادی مشروط برای رسیدگیهای پزشکی را حق مشروع خود دانسته است. وی در نوامبر ۲۰۲۳ نیز توسط تیم بازجویان وزارت اطلاعات تهدید شد که تا زمانی که ابراز ندامت نکند از همه حقوق اولیه خود از جمله دسترسی به خدمات پزشکی محروم است. وی این اقدام مقامات وزارت اطلاعات را مصداق شکنجه دانست و آن را قاطعانه رد کرد.
درباره زندانی سیاسی زینب جلالیان
زندانی سیاسی زینب جلالیان در سال 1982، در استان آذربایجان غربی متولد شد. وی در تاریخ ۱۰ مارس ۲۰۰۸، توسط مأموران امنیتی با ضرب و شتم و به زور اسلحه در جاده کرمانشاه – سنندج بازداشت و سپس به بازداشتگاه ستاد خبری اطلاعات کرمانشاه منتقل شد و تحت شدیدترین شکنجههای روحی و جسمی قرار گرفت. او سپس به زندان سنندج منتقل گردید.
زینب در سال 2009 به اتهام محاربه از طریق همکاری با گروه پژاک به اعدام محکوم شد. دادگاه رسیدگی به اتهامات زینب جلالیان بدون حضور وکیل مدافع برگزار شد و تنها چند دقیقه بیشتر طول نکشید. محکومیت او در سال 2011 به حبس ابد کاهش یافت.
وی پس از چند بار جابجایی از زندانی به زندان دیگر، هماکنون در زندان یزد محبوس بوده و پس از 17 سال زندان حتی یک روز مرخصی برای رسیدگیهای پزشکی و درمانی نداشته است.
ممانعت از رسیدگی پزشکی مصداق شکنجه و نقض حقوق بشر
ممانعت عمدی از دسترسی زندانیان به مراقبتهای پزشکی، میتواند به عنوان یک عمل شکنجه یا رفتار بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز تلقی شود.