بازداشت مجدد و امنیتی که هرگز برنمی گردد

زندانیان زن حتی پس از آزادی نیز در امان نیستند

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز جمعه ۱۲ بهمن ۱۴۰۳، ارغوان فلاحی، زندانی سیاسی سابق که در اواخر سال ۱۴۰۳ از زندان اوین آزاد شده بود، مجدداً بازداشت شد.

بر اساس گزارش‌های رسیده، ارغوان فلاحی، ۲۲ ساله، روز ۶ بهمن ۱۴۰۳ در شهرک پرند بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است. تاکنون هیچ اطلاعی از دلیل بازداشت، محل نگهداری و وضعیت او در دست نیست.

سابقه بازداشت و محاکمه خانواده فلاحی

ارغوان فلاحی در آبان ماه ۱۴۰۱، همراه با پدرش نصرالله فلاحی و برادرش اردوان فلاحی بازداشت شد. این خانواده بیش از دو ماه در بازداشتگاه‌های اصفهان تحت شکنجه و بازجویی قرار داشتند و سپس به سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. آن‌ها به اتهام‌های «عضویت در مجاهدین خلق»، «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «تبلیغ علیه نظام» توسط قاضی ایمان افشاری محاکمه شدند.

احکام صادره برای آن‌ها به شرح زیر است:

• نصرالله فلاحی (۶۶ ساله) به ۴ سال زندان
• ارغوان فلاحی (۲۲ ساله) به ۲ سال زندان
• اردوان فلاحی (۲۴ ساله) به ۱ سال زندان

پس از یک سال و چهار ماه بلاتکلیفی، ارغوان فلاحی در اسفند ۱۴۰۲ با وثیقه آزاد شد.

بازداشت مجدد؛ نقض آشکار حقوق بشر

بازداشت مجدد ارغوان فلاحی و بی‌خبری از وضعیت او یکی از جدی‌ترین نمونه‌های نقض حقوق بشر محسوب می‌شود. این اقدام نه تنها آزادی فردی او را سلب می‌کند، بلکه می‌تواند آسیب‌های جدی جسمی و روانی به همراه داشته باشد.

طبق منشور جهانی حقوق بشر:

• ماده ۵: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز قرار گیرد.
• ماده ۹: هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود.
• ماده ۱۰: هر فرد حق دادرسی عادلانه و علنی توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف را دارد.

بر اساس این اصول، بازداشت و بلاتکلیفی زندانیان، نقض آشکار حقوق اساسی آن‌ها است.

سرکوب سیستماتیک زنان زندانی سیاسی

در حاکمیت جمهوری اسلامی، بازداشت مجدد زندانیان سیاسی، به‌ویژه زنان، به یک پدیده رایج تبدیل شده است. این اقدامات نشان‌دهنده سیاست سرکوب مداوم مخالفان سیاسی است. نمونه‌های دیگر از بازداشت‌های مجدد فعالان زن عبارتند از:

• سپیده قلیان: فعال مدنی که در اسفند ۱۴۰۱، ساعاتی پس از آزادی از زندان اوین، مجدداً بازداشت شد. (منبع: BBC)
• زینب همرنگ: پنج ماه پس از آزادی، در اسفند ۱۴۰۱ در منزل خود بازداشت شد. (منبع: Iran HRS)

این بازداشت‌های مکرر، نشان‌دهنده فشارهای مستمر بر فعالان زن و تلاش برای خاموش کردن صدای مخالفان است. چنین اقداماتی در کنار محدودیت‌های شدید اجتماعی و سیاسی، فضای امنیتی را برای زنان فعال در ایران تنگ‌تر کرده و حقوق اولیه آن‌ها را به‌شدت نقض می‌کند.

این گزارشی تلخ، دردناک و نگران‌کننده از وضعیت حقوق بشر در ایران، به‌ویژه نقض حقوق زنان زندانی سیاسی، است.

چنین رفتارهایی به‌شدت به آزادی فردی، عدالت و کرامت انسانی آسیب می‌زند و شرایطی را ایجاد می‌کند که در آن زنان فعال سیاسی به‌ویژه در معرض سرکوب‌های شدید قرار دارند. این اقدامات باید به شدت محکوم شود و جامعه جهانی باید برای پایان دادن به این‌گونه نقض‌های حقوق بشر تلاش کند.