گزارشهای اخیر از ایران حاکی از اعدام سه زن در میان موجی از اعدامها در سراسر کشور است که نشاندهنده افزایش استفاده از مجازات اعدام توسط مقامات ایرانی است. این اعدامها بخشی از سرکوب گستردهای هستند که در میان بحرانهای داخلی و ناآرامیهای عمومی ادامه دارد.
روز دوشنبه، ۱۲ آذر ۱۴۰۲، چهار زندانی در ایلام، در غرب ایران، اعدام شدند که شامل دو زن به نامهای عالیه کاوریزاده (۶۰ ساله) و فریده جعفرزاده (۵۰ ساله) بودند. دو قربانی دیگر نیز عبدالوهاب بابخانیان (۶۰ ساله) و حسن حسنبیگی (۵۵ ساله) معرفی شدهاند.
این اعدامها در ادامه سلسله اعدامهایی است که در روزهای اخیر در نقاط مختلف کشور گزارش شده است:
یکشنبه، ۱۱ آذر ۱۴۰۲: هفت زندانی اعدام شدند که شامل یک زن، فرخندهالله مرادی (۵۰ ساله) در اصفهان، موسی احمدیان در گرگان، پیمان زارعی (۲۷ ساله) در شیراز، خدانور گرگیج (۳۱ ساله) در زاهدان، امیر مینایی، و امیر مرادی (۳۵ ساله) همراه با دو زندانی دیگر که هویتشان مشخص نشده است، در زندان قزلحصار بودند.
شنبه، ۱۰ آذر ۱۴۰۲: احمد شهبخش (۳۳ ساله) در زاهدان اعدام شد.
پنجشنبه، ۸ آذر ۱۴۰۲: علاوه بر شش اعدامی گزارششده قبلی، کامران همتی، رحیم اسماعیلپور (۳۳ ساله)، و اسماعیل بارکزایی (۱۸ ساله) در یزد اعدام شدند. لازم به ذکر است که اسماعیل بارکزایی در زمان وقوع جرم ادعایی ۱۶ سال سن داشته است.
اعدامهای دیگری نیز در سهشنبه، ۱۳ آذر ۱۴۰۲، در یاسوج، جایی که صادق اسدی اعدام شد، و در رشت، جایی که حسن سعادتی به دار آویخته شد، انجام گرفت. همچنین در چهارشنبه، ۱۴ آذر ۱۴۰۲، مهدی حسینیزهی (۲۵ ساله) در زاهدان اعدام شد.
هدفگیری زنان و گروههای آسیبپذیر
اعدام عالیه کاوریزاده، فریده جعفرزاده و فرخندهالله مرادی به فهرست رو به افزایش زنانی که در سال جاری اعدام شدهاند اضافه میشود. گزارشها نشان میدهند که از مردادماه تاکنون حداقل ۲۰ زن به همراه بسیاری دیگر از زندانیان، از جمله افراد زیر سن قانونی، اعدام شدهاند.
استفاده از مجازات اعدام توسط ایران، بهویژه علیه گروههای آسیبپذیر، محکومیت گستردهای را به همراه داشته است. سازمانهای حقوق بشری تاکید کردهاند که اعدام زنان و کودکان نقض قوانین و هنجارهای بینالمللی است.
درخواست از جامعه بینالمللی برای اقدام
در میان افزایش تعداد اعدامها، ایران اچ آر ام از سازمان ملل و نهادهای بینالمللی حقوق بشری خواسته است تا اقدام کنند. این سازمان خواستار محکوم کردن شیوههای ایران، بهویژه اعدام زنان و کودکان، و اتخاذ تدابیر فوری برای توقف این نقضهای حقوق بشری شده است.
در حالی که ایران با آشفتگیهای داخلی و اعتراضات عمومی روبهرو است، به نظر میرسد اتکای حکومت به اعدامها بهعنوان ابزاری برای ایجاد رعب و سرکوب مخالفتها ادامه دارد. توجه بینالمللی در رسیدگی به وضعیت نگرانکننده حقوق بشر در کشور همچنان حیاتی است.
