برچسب: حجاب اجباری

در سرکوب داخلی، زنان همواره به بهانه حجاب اولین قربانیان بوده اند. از آنجا که زنان ایرانی برخلاف انتظار آخوندها به این تحمیل تن نداده و برای حق انتخاب پوشش مقاومت می کنند، این موضوع به تدریج به یک مساله سیاسی و امنیتی برای رژیم تبدیل شده است. از این رو است که وظیفه اول ارگانهای متعدد حکومتی، سرکوب زنان بر سر نوع پوشش تعیین شده است. در این رابطه اولین بار حسین اشتری، فرمانده کل نیروی انتظامی، در آذر ۹۴ فاش ساخت که «در موضوع عفاف و حجاب ۲۶ دستگاه مسئولیت دارند.»
موضوغ حجاب اجباری طی ۴۰ سال گذشته که رنگ سیاسی و امنیتی به خود گرفت، مرتبا در الویت رژیم بوده و سازمان کارهای مختلفی برای آن ایجاد شده است. این تشکیلات هر سال شکل گسترده تری به خود می گیرد.
در ۱۳ دی ۸۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی رژیم قانونی تحت عنوان «قانون گسترش راه کارهای اجرایی عفاف و حجاب» به تصویب رسانده و مسئولیت اعمال حجاب اجباری را برای حداقل ۲۶ نهاد دولتی تعریف کرد. این قانون بر «الویت موضوع حجاب و عفاف در برنامه های دستگاههای اجرایی رژیم» تاکید دارد.
«احیاء سنت امر به معروف و نهی از منکر در مورد حجاب و عفاف» یکی از راه کارهای این شوراست که معنی آن ورود عناصر غیررسمی مرتجع و ایجاد مزاحمت های خیابانی برای زنان است. این امر در مهر ۹۳ به خشونتهای سازمانیافته وحشیانه ای نظیر اسیدپاشی و چاقو کشی توسط باندهای حکومتی علیه زنان انجامید.
در شهریور ۹۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی سند دیگری تحت عنوان «مجموعه تکمیلی» به تصویب رساند. طی این طرح، با افزودن یک ارگان جدید به ۲۶ ارگان قبلی، ۲۷ ارگان حکومتی مسئول اعمال حجاب اجباری شناخته شده اند که ۱۰ وزارتخانه کشور را شامل می شوند.
همه ارگانهای ذکر شده و ذکر نشده دخیل در سرکوب زنان، طبق خط و خطوط شورای عالی انقلاب فرهنگی کار می کنند که ریاست آن به عهده شخص رئیس جمهور رژیم حسن روحانی می باشد.

آزادی پوشش از حقوق بنیادین بشر
آزادی پوشش یکی از حقوق به رسمیت شناخته شده بشر در جهان امروز است. از این منظر هم حجاب اجباری و هم بی حجابی اجباری نقض حقوق اولیه انسان به شمار می رود. در ماده دوم اعلامیه جهانی حقوق بشر هرگونه تبعیض و تمایز بر افراد به دلیل جنسیت آنها نفی شده است. همچنین آزادی پوشش بخشی از آزادی بیان افراد به شمار می رود که در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر ذکر شده است.
در اسناد بین المللی کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان که در سال ۱۹۷۹ به تصویب رسید، هرگونه تبعیض و اعمال محمدویت بر زنان به واسطه جنسیت آنها را ممنوع اعلام می کند. ماده یک این کنواسیون تبعیض علیه زنان را اینچنین شرح می دهد: «تبعیض علیه زنان به معنی قائل شدن هرگونه تمایز، استثناء یا محدودیت براساس جنسیت است که بر به رسمیت شناختن حقوق بشر زنان و آزادی های اساسی آنها و بهره مندی و اعمال آن حقوق، بر پایه مساوات با مردان، صرف نظر از وضعیت تاهل آنها، در تمام زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی و دیگر زمینه ها اثر مخرب دارد یا اصولا هدفش از بین بردن این وضعیت است.»
از آنجا که با وجود قوانین تضمین کننده آزادی پوشش برای زنان، کلیشه های فرهنگی و سنت های موجود در یک جامعه همواره محدودیت هایی را بر زنان اعمال می کند، کنوانسیون های حقوق بشر نه تنها اعمال محدودیت قانونی بر زنان را مجاز نمی شمرد بلکه از تمامی کشورها می خواهد تا این شرایط را اصلاح کنند و فرصت هایی اجتماعی مناسبی را برای زنان جهت دستیابی به حقوق خود ایجاد کنند.
در طول تاریخ حجاب امری اختیاری بوده و در برخی جوامع به صورت فرهنگ جاری از طرف افراد جوامع مختلف به کار گرفته شده است. اما اجباری کردن حجاب در تاریخ نمونه ای ندارد و برای اولین بار در جمهوری اسلامی با شعار “یا روسری یا توسری” به عنوان اهرم فشاری در جهت کنترل سیاسی جامعه به کار گرفته شد. دو هفته پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ دفتر خمینی تصمیم به لغو قانون حمایت از خانواده و اجباری شدن حجاب اسلامی گرفت. همچنین یکی روز پیش از برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زن، خمینی در سخنرانی مدرسه رفاه اعلام کرد زنان کارمند اداره های دولتی باید حجاب اسلامی را برای حفظ آبرویشان رعایت کنند. روز بعد زنان کارمند بدون حجاب اجازه ورود به محل کارشان را نیافتند. تعداد زیادی از زنان کارمند از رفتن به سر کار سر باز زدند و زنانی که کارمند وزارت امور خارجه بودند بیرون وزارتخانه دست به تظاهرات زدند. حدود ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ زن در دانشگاه تهران تجمع کرده و شعار دادند. همچنین تعداد زیادی از دانش آموزان مدرسه های دخترانه به تظاهرات زنان در تهران پیوستند.
روزنامه کیهان در آن روزها نوشت: «گروه های و دستجات مختلف زنان از صبح امروز در خیابان های تهران به مناسبت روز جهانی زن و به خاطر ابراز نظریات خود درباره حجاب دست به راهپیمایی زدند. در راهپیمائیهای امروز زنان، تعداد زیادی از دانش آموزان مدارس دخترانه نیز شرکت داشتند. آنها ضمنا علیه کسانی که به زنان بی حجاب در روزهای اخیر حمله کرده اند، شعار می دادند … راهپیمائی امروز در حالی انجام شد که ریزش برف بی وقفه از اولین ساعات بامداد آغاز شده است.»
روز ۱۶ اسفند ۱۳۵۷ یعنی سه هفته پس از انقلاب روزنامه کیهان به نقل از خمینی نوشت: «در وزارتخانه اسلامی نباید معصیت بشود. در وزارتخانه های اسلامی نباید زن ها لخت بیایند. زن ها بروند اما با حجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.»

محبوب‌ترین‌ها

ما را در توئیتر دنبال کنید

Welcome Back!

Login to your account below

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Add New Playlist