بیش از ۶۰۰ کودک بی گناه هم اکنون در زندانهای ایران نفس میکشند و رشد و نمو میکنند. کودکانی که بی شک در معرض آسیب های فراوانی قرار دارند و آینده شان تحت الشعاع گذشته مادرشان است. این کودکان نه جرمی مرتکب شده اند و نه اساسا در سن و سالی هستند که جرمی را مرتکب شده و روانه زندان شوند اما با همه اینها زندانی هستند.
بنا به گزارش خبرگزاری تابناک، از جمله معضلاتی که زندانهای کشورمان با آن دست به گریبان هستند، ساکنانی خردسال است که «کودک زندانی» لقب دارند؛ کودکانی که فرزند مادران «زندانی» هستند، ولی به نوعی خودشان زندانی شدهاند؛ حکایتی تلخ، اما متأسفانه واقعی.
برای روشن شدن ابعاد دیگر ماجرا، بد نیست به این موضوع اشاره کنیم که شمار زندانیان زن در کشورمان به نسبت مردان بسیار اندک است و تنها چند درصد کل زندانیان در کشورمان را زنان تشکیل میدهند. علاوه بر این، آمارها حکایت از آن دارند که تنها نیمی از زنان زندانی متأهل هستند که از جمع ایشان، شمار کمتری مادرند. از هر هفت زن زندانی متأهل، تنها یکی است که چاره ای جز بردن فرزندش به زندان ندارد.
وضعیتی غیرقابل قبول که رفع آن از مدت ها پیش در دستور کار قرار گرفته، ولی هیچ تغییری نکرده است؛ شرایطی که راه های مختلفی برای دگرگون کردنش آزموده شده است، از جمله ساخت مهدهای کودک در زندان ها. ایدهای که اکنون نیز در دستور کار برخی مسئولان قرار دارد و در برخی شهرها در دست اجراست.
این مهد ها تنها حکم زندانِ خردسالان را داشته و نه مهدهای کودکی؛ فضایی که برای نگهداری و پرورش کودکان مناسب نیست، زیرا بخش مهمی از شخصیت فرد در دوران کودکی شکل میگیرد و از این روی، قرار گرفتن کودکان در زندان آسیب های روحی و روانی زیادی را متوجه آنها کرده و آینده آنها را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد.