گزارش سالانه مانیتورینگ حقوق بشر ایران- دسامبر 2017

گزارش سالانه مانیتورینگ حقوق بشر ایران
مقدمه
به رغم توجهات بین المللی و محکومیت مکرر نقض حقوق بشر توسط حکومت ایران، این وضعیت هیچ تغییری نکرده است.
خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران در گزارش شش ماهه اول سال میلادی۲۰۱۷ خود به “فقدان دستگاه قضایی مستقل” در ایران اشاره کرده و “اصلاح” این دستگاه را برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران ضروری دانسته است.
عفو بین الملل در گزارش سالانه 2016-2017 خود گزارش کرده بود «چهار کشور از ۶ کشور اول جلاد جهان؛ ایران، عربستان سعودی، عراق و مصر؛ از منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا هستند که نرخ اجرای اعدام در آن‌ها به طرز هراس آوری بالا باقی مانده است.»
در ژوئن 2017 علی خامنه ای در سخنان خود خطاب به نیروهایش اعلام آتش به اختیار کرد. متعاقباً، اقدامات سرکوبگرانه در نقض حقوق مردم ایران شدت گرفت.

افزایش قتلهای خودسرانه از جمله رشد 42 درصدی کشتار کولبران توسط نیروهای امنیتی از این موارد میباشد.
تشدید فشار و سرکوب زندانیان سیاسی در زندانهای ایران، وخامت وضعیت زندانها، افزایش۲۲درصدی دستگیری ها، ‌ اعدام ۴نوجوان زیر۱۸ سال،گسترش مجازات های غیرانسانی و تحقیر آمیز، تلاش دولتی و گسترده برای ایجاد فیلترینگ بر محیطهای اجتماعی، گوشه هایی از رویارویی ضدانسانی حکومت ایران با موازین بین المللی حقوق بشر میباشد.

آخرین جنایت حکومت ایران را میتوان در بی توجهی عامدانه به وضعیت زلزله زدگان اخیر غرب کشور مشاهده کرد.

حکومت ایران نه تنها خدمات و کمک های پزشکی دولتی را از مردم دریغ نمود بلکه از کمک های مردم کرمانشاه یا استان‌های همجوار آن نیز ممانعت به عمل آورد.

مردم ايران و بطور خاص استان كرمانشاه كه شناخت كافی نسبت به دزدی و فساد مالي در درون این حکومت و ارگانهاي وابسته به آن را دارند، هر كدام تلاش كردند كمك هايشان را به  صورت مستقل به دست زلزله زدگان برسانند که مورد استقبال وسیع زلزله زدگان قرار میگرفت اما حکومت ایران با بستن مسیرهای منتهی به شهرهای زلزله زده مانع از این کمک رسانی ها میشد. همچنین در برخی شهرها و مناطق مانند سنندج، محل جمع‌آوری کمک‌های مردمی را تخریب کردند، کامیون‌های حامل کمک‌های مردمی را مصادره کردند تا به ‌اسم سپاه پاسداران آنها را توزیع کنند و بخش زیادی را نیز چپاول کردند.

ضرب و شتم زلزله زدگانی که برای دریافت کمکهای رسیده مراجعه کرده بودند توسط نیروهای انتظامی، دستگیری ۸ فعال مدنی کرد که برای کمک به زلزله زدگان اقدام نموده بودند، دستگیری خبرنگار محلی به نام ارژنگ زرگوش که در مصاحبه خود به بی عملی و چپاول دولت اشاره کرده بود، از جمله اقدامات این نیروهای سرکوبگر بوده است.
در آستانه ۱۰دسامبر،‌ روز جهانی حقوق بشر، مانیتورینگ حقوق بشر ایران با ارائه گزارش سالانه خود در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران تلاش دارد توجه کلیه ارگانهای مدافع حقوق بشر و بین المللی را به وضعیت اسفبار نقض حقوق بشر در ایران جلب کرده و برای متوقف کردن آن از آنها استمداد بخواهد.

1- نگاه اجمالی به حقوق مدنی و سیاسی
الف: حق حیات
یکم. اعدام
براساس اعدام هاي ثبت شده توسط مانیتورینگ حقوق بشر ایران، از ابتداي سال 2017 تا پایان ماه نوامبر، 520 نفر توسط حکومت ایران اعدام شده اند و از اين تعداد فقط ۱۱۵ اعدام توسط خبرگزاريهاي رسمي ايران، اعلام شده است.
از مجموعه اعدام هاي انجام شده طي يازده ماه، 28 اعدام در ملاءعام و 2 اعدام مربوط به زندانيان سياسي بوده است.
همچنين 4نفر از اعدام شدگان در زمان جرم انتسابی، كودكان زير18سال و 10 نفر از آنها زن بوده اند.
عموم اعدام ها مربوط به جرائم اجتماعی است که 253مورد آن مربوط به اتهامات مواد مخدر می باشد. این در حالیست که دبیر کل سازمان ملل و گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران در سازمان ملل بارها در گزارش های خود به توقف اجرا حکم اعدام برای متهمان مواد مخدر و مجازات های منع شده در حقوق بین الملل تاکید کرده اند.
بان کی مون دبیرکل سابق سازمان ملل متحد نیز در گزارش ۴اکتبر2016 در رابطه با اجرا حکم اعدام متهمان مربوط به مواد مخدر تاکید کرده بود که دادگاه های آنها طبق موازین و استانداردهای بین المللی نبوده است.

علیرغم اینکه حکومت ایران در سال ۱۹۹۰ میثاق جهانی حقوق کودک را امضا کرده است و بر اساس آن متعهد به «قائل‌ شدن‌ حداقل‌ سن‌ برای‌ نقض‌ قانون‌ کیفری‌ به‌ نحوی‌ که‌ زیر این‌ سن‌، کودک فاقد مسئولیت‌ کیفری‌ باشد» شده است.

ولی در سال ۲۰۱۳ با افزودن متممی به قوانین جزایی، این امکان را فراهم کرد که محاکمه مجدد برای متهمان نوجوان محکوم به مرگ میسر شود.

تهران در سال ۲۰۱۶ به کمیته حقوق کودکان سازمان ملل اطمینان داد که این متمم‌ به شکل نظام‌مند برای تمام نوجوانان حاضر در ردیف اعدام اعمال شود. اما در سال 2017 به کرات این متمم نقض شده است.

آرمان بحر آسمانی و حسن حسن زاده دو نوجوانی که هنگام بازداشت زیر ۱۸ سال سن داشتند در روزهای نخست سال میلادی 2017 در تبریز و کرمان اعدام شدند.

عليرضا تاجيكی كه در حين بازداشت تنها 15 سال داشت به دنبال دستگیری به سلولهای انفرادی منتقل شد و به رغم آن که نوجوانی بیش نبود برای گرفتن اعتراف اجباری تحت شکنجه قرار گرفت. اعدام وی در شرایطی اجرا شد که پرونده او پر از نکات مبهم بود و خانواده او بارها تقاضای اعاده دادرسی دادند اما هرگز پاسخ داده نشد.

مهدي بهلول با حکم اعدام به قرنطينه منتقل شد و كماكان در معرض خطر اعدام قرار دارد، وي در زمان اتهام انتصابي 15 سال داشته است. پيمان برنداح نوجوان ديگري است كه همچنان زير حكم اعدام مي باشد.

محمدرضا حداد نیز از جمله نوجوانی است که هنگام دستگیری ۱۵ساله بوده است و علیرغم درخواست مکرر خانواده اش برای تجدید نظر در پرونده، ‌ زیر حکم اعدام میباشد.

برخی موارد تکاندهنده اعدام در سال ۲۰۱۷ عبارتند از:

محمدنبی علی زهی در زندان زابل پس از 24ساعت شکنجه،  در 10مارس 2017 اعدام شد.

جمال سید موسوی زندانی سیاسی اهل سنت و از هموطنان كرد، پس از تحمل 9 سال حبس و پس از 7 روز شكنجه در سلول انفرادي، روز 23اوت در زندان گوهردشت کرج حلق آويز شد.

مسئولین زندان اردبیل جهت زجر دادن بیشتر زندانیان قبل از اعدام اعمال غیر انسانی را برای تحت فشار گذاشتن و شکستن زندانیان انجام میدهند.
در روز 23می 2017 مسئولان زندان زاهدان همزمان با اعدام عبدالکریم شهنوازی، ۳۰ ساله ، به گردن یک زندانی دیگر نیز طناب دار انداختند و او را پس از آن که شاهد مرگ عبدالکریم بود، پایین آورده و به وی گفتند ۴۰ روز دیگر اعدام خواهد شد.
روز 19سپتامبر، یک جوان ۲۳ساله به اتهام سرقت، همراه با یک زندانی دیگر در حاليكه دست و پایشان زنجير شده بود، بدار آويخته شدند. به دستور دادستان اردبیل، حدود ۵۰تن از زندانیان مجبور به تماشای صحنه اعدام اين دو نفر شده اند.

دوم. قتل های خودسرانه
مانیتورینگ حقوق بشر ایران از ابتدا سال میلادی2017 تا پایان نوامبر، 119 مورد قتل خودسرانه را به ثبت رسانده است. 84 مورد از اين قتل هاي خودسرانه، توسط شلیک مستقیم نیروهای انتظامی و مرزبانی ايران، به كولبران محروم و فقير رخ داده است.
27مورد مربوط به شلیک مستقیم نیروی انتظامی و ۸ مورد مربوط با سایر روشها به مردم عادی صورت گرفته است.

20اوت 2017، کولبر جوانی به نام “وحید دولتخواه جنیکانلو” ١٧ ساله توسط شليك مستقيم مأموران مرزباني در مز ماکو جان سپرد.
11 اوت 2017، یک دستفروش محروم به نام مظفر عباسی توسط مأموران شهرداری در قم به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بر اثر شدت جراحات وارده جان خود را از دست داد.
20اوت 2017، یک فعال مذهبي اهل سنت به نام حافظ صفی الله در پي شليك بي دليل مأموران امنيتي در سراوان جان خود را از دست داد.
23 سپتامبر2017، یك نوجوان 18 ساله در آبادان هدف شليك نيروي انتظامي قرار گرفته و جان خودش را از دست داد.
24 سپتامبر2017، نيروهاي انتظامي به سر يك جوان بلوچ در منطقه خاش، شليك كرده و باعث مرگ وي مي شوند.
1 اکتبر 2017، نیروی انتظامی به دنبال تعقیب یک مظنون در ايرانشهر، اقدام به تيراندازي و پرتاب نارنجك به داخل خانه وي مي كند، در جريان اين اقدام يك مرد و پسر 4ساله اش كشته مي شوند.
۶ نوامبر2017، نیروهای هنگ مرزی در داخل حیاط بازارچه مرزی” رازی” در منطقه خوی، یک کولبر نوجوان 13ساله به نام رسول یوسفی اهل قطور را زیر شکنجه به قتل ميرسانند.

سوم. مرگ درحبس
مانيتورينگ حقوق بشر ایران طي 11 ماه 2017، 47 مورد مرگ در حبس را به ثبت رسانده است. از اين آمار 25 مورد بر اثر عدم رسیدگی پزشکی یا شکنجه توسط مأموران زندان و 22 مورد مربوط به خودکشی در زندان بوده است. اين خودكشي ها اساسا به علت فشارهاي روحي و جسمي است كه بر زندانيان وارد شده است.
18ژانویه، در زندان قرچک ورامین، يك زن زنداني به نام شيوا فكري به دليل فشار خون بالا و باز نكردن درب سلول، توسط مأموران زندان، جان ميسپارد. زنداني ديگري به نام سمانه نيز به علت وخامت حالش و عدم رسيدگي پزشكي سكته كرده است ولی از سرنوشت وي اطلاعي در دست نيست.
در آخرين هفته هاي ماه سپتامبر يك زندانی 22ساله به نام عیسی براهویی در اعتراض به شکنجه مستمر توسط مأموران زندان زاهدان پس از انتقال به سلول انفرادي اقدام به خودکشی کرده و جان خود را از دست مي دهد.
حسین افلاطونی 43 ساله محبوس در زندان تهران بزرگ (مجتمع ندامتگاهی تهران بزرگ) به علت عدم رسيدگي هاي پزشكي، ابتدا بر اثر ‌دیابت، بینایی خود را از دست مي دهد و سپس به علت ابتلاء به بیماری سل، روز 16نوامبر به علت عدم رسیدگی های مناسب پزشکی، جان مي سپارد.

ب: شرایط بازداشت و رفتار با زندانیان

یکم. وضعیت زندان ها

براساس گزارشات موثقي كه توسط زندانيان و شاهدين در زندانهاي ايران، به دست مانيتورينگ حقوق بشر رسيده است، شرايط زندانهاي ايران براي زندانيان، به شدت غير انساني مي باشد. از جمله مشكلاتي كه زندانيان بطور سيستماتيك با آن مواجه هستند، ازدحام زندانيان در بندها و راهروهاي زندانها به علت محبوس كردن تعداد زيادي زنداني در محيط زندان، نبودن امكانات استراحت و جاي كافي براي خواب، پايين بودن سطح بهداشت و عدم دسترسي به رسيدگي هاي پايه اي پزشكي مي باشد. پايين بودن كيفيت غذا و بهداشتي نبودن آن از معضلات بسيار جدي زندانيان است. ضرب و شتم، بستن زنداني به ميله هاي آهني، انفرادي و محدود كردن ملاقات هاي خانوادگي از جمله مواردي است كه زندانيان به شدت از آن رنج مي برند.

در این گزارش به وضعیت اسفبار برخی از زندانها اشاره میشود:

• زندان مرکزی کرج:

زندان مرکزی کرج در فاز ۵ زندان قزلحصار با هدف نگهداری سارقان بازداشتی و محکومیت یافته استان تهران احداث شده است. این زندان یکی از کثیفترین، شلوغترین و پرحادثهترین زندانهای ايران است. زندان ندامتگاه کرج در مجموع حدود ۸۰۰۰ زندانی را در خود جای داده است. آمار هر سالن به طور متوسط بين 700تا 1000 زندانی است که در اتاقهایی به مساحت ۲۰ مترمربع بین 40 تا 50 زندانی در آن گنجانده شدهاند. زندانيان شبها براي خواب جايي ندارند و مجبورند بر کف سالنها و حسینیه زندان استراحت كنند. كمبود جا به حدي است كه بعضا زندانيان براي يافتن محل خواب با يكديگر وارد زد وخورد ميشوند.

• بند نوجوانان زندان مركزی زاهدان:

بند نوجوانان زندان مرکزی زاهدان با ظرفیت ۲۵ نفری بیش از ۲۲۰ نفر را در خود جای داده است. این بند ۹ سرویس بهداشتی دارد که ۵ سرویس آن خراب هستند که در نتیجه آن بوي فاضلاب بند ۲ زندان را گرفته است. اين بند فقط 3 تلفن كابيني سالم دارد و زندانيان براي تماس با خانواده هايشان با مشكل مواجه هستند.

• زندان مركزی زابل:

به علت نبود امکانات بهداشتي، اين زندان از انواع مختلف حشرات مانند سوسك ، مگس و…. پر شده است. دكتر سليماني معاون بهداشت و درمان اداره كل زندانهاي سيستان و بلوچستان در مقابل اين وضعیت اسفناک بهداشتی،‌ مشكل كمبود بودجه را مطرح كرده است.

• زندان مهاباد:

زندان مهاباد دارای پنج بند میباشد و هر بند دارای چهار اتاق 12 متری است. گنجايش اين زندان 200نفر است ولي در حال حاضر بيش از 570 زنداني در آن محبوس هستند. كمبود محل خواب، سرويس هاي بهداشتي و امكانات سرمايشي و گرمايشي شرايط را براي زندانيان بسيار سخت كرده است.

• بند زنان زندان مرکزی ارومیه:

این بند در یک سالن بزرگ قرار دارد و با ديوارهاي كوتاهي به ۸ اتاق تقسیم شده است. در هر اتاق حدود ۳۰ زندانی با ۱۶ تخت جا داده شده اند. لذا نصف زندانيان زن بايد روي زمين بخوابند. درحال حاضر 200 زنداني زن در اين بند نگهداري مي شوند. برای این زندانیان فقط پنج دستشویی و سه حمام وجود دارد که چند ماهی است دو دستشویی آن به طور کلی خراب شده و قابل استفاده نیست. زندانيان زن با  امکانات محدود بهداری زندان مواجه هستند و  سهمیه نوبت رسیدگی پزشکی به بند زنان فقط ماهی یک بار است. تنها دكتر اين زندان يك پزشک عمومی است كه فقط در حد دادن مسكن به بيماران رسيدگي مي كند.

• زندان اردبیل:

مسئولان زندان اردبیل، با هدف محدود کردن و تشدید فشار بر زندانیان سیاسی بند۷ این زندان،‌ با زدن حصار توری مانند از بالا، این بند را به قفس تبدیل کرده اند. سوراخهای این حصار ۴سانتی بوده و کل محوطه بند را فراگرفته است. این قفس توری برای بند ۸که به‌عنوان قرنطینه زندان استفاده می‌شود نیز کشیده شده است. همچنین از شکنجه های رایج در زندان اردبیل زنجیر کردن زندانیان به میله پرچم در میانه حیاط زندان با دستبند و پابند به مدت یک هفته و یا بیشتر در هوای سرد زمستان و یا هوای گرم تابستان می باشد.

دوم. وضعیت زندانیان و فعالان حقوق بشر در زندان
تعداد زندانیان سیاسی محبوس در زندانهاي ايران طي سال 2017، بیش از 640 نفر تخمین زده مي شود. به علت آنكه حكومت ايران از دادن هرگونه اطلاعاتي از زندانيان سياسي خودداري مي كند، از آمار دقيق اين زندانيان اطلاع دقيقي در دست نيست.
علاوه بر شرایط نامناسب زندانها، زندانیان توسط مسئولان و مأموران زندان مورد شکنجه نیز قرار میگیرند در سال میلادی 2017 بیش از 85 مورد شکنجه جسمانی و بیش از 109 مورد شکنجه روحی و روانی در زندانها به مانیتورینگ حقوق بشر ایران گزارش شده است.

از برجسته ترین و رایج ترین شکنجه ها میتوان به زنجیر کردن زندانی به میله میانی در محوطه زندان با دستبند و پابند اشاره کرد که یک شکنجه رایج در زندان اردبیل می باشد.
افشین ولی پور، بهنام امیری، میثم صابر، کیوان مختاری،‌ افشین زینالی، عباس علیپور و محمد صابر ملک‌ رئیسی زندانی سیاسی بلوچ، از جمله زندانیانی هستند که در سال 2017 با دستبند و پابند به میله پرچم در محوطه زندان زنجیر شدند.
دیگر مواردی که میتوان به آنها اشاره کرد عبارتند از:‌ انتقال زندانیان سیاسی و عادی به بند زندانیان خطرناک، ممنوع الملاقات و ممنوع التماس کردن زندانیان، محرومیت از خدمات پزشکی، عدم رسیدگی های پزشکی توسط بهداری زندان ، شکنجه و ضرب و شتم زندانیان تا سرحد مرگ، اعدام مصنوعی و کشیدن ناخن های دست.
بیش از ۶۰ نفر از زندانیان در پی اعتراض به شرایط بد زندان و توهین مأموران زندان به دستور مدیر و مسئول زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند.
حامد دهقان به دلیل فشارهای طاقت فرسای زندان دچار ناراحتی روحی شده و به بهداری زندان مراجعه کرده که درمان شود و بدلیل اعتراض به برخورد تحقیرآمیز در بهداری، برای مدت طولانی در بهداری زندان با کابل و لگد شدیدا شکنجه شده و به سلول انفرادی منتقل شده است.
بهمن قادرپور، یعقوب نوره، عبدالغور اسورا، کاظم، کمال علی اقدم، هژار قاروقی، بهزاد، منصور چوپانی، عبدالخالق محمدزاده، ابراهیم غلامی، عبدالله چم، یوسف قادرپور و 5نفر دیگر برای شکستن اعتصاب غذا تحت فشار و ضرب و شتم قرار گرفتند.
بیش از 15 تن از زندانیان توسط مسئولان و مأموران زندان مورد شکنجه با انواع وسایل شکنجه و وصل برق و شلاق قرار گرفتند.
پنج جوان بلوچ بعد از کشته شدن یک بسیجی در شهرستان سرباز بنام عبدالکریم سجادی بازداشت شده و سپس در بازداشتگاه وزارت اطلاعات زاهدان تحت شکنجه قرار گرفته اند و از آنها خواسته شده که اعتراف کنند این بسیجی را با فتوای مولوی کوهی کشته اند. بر اساس گزارشهای رسیده به مانیتورینگ حقوق بشر ایران مأموران در هنگام شکنجه سه ناخن ادریس رکنی را از جا کنده اند.
18سپتامبر، رئيس داخلي بند يك زندان مركزي اردبيل به نام فرهاد نوروزي يك زنداني محكوم به اعدام به نام مسلم شيري را به قرنطينه بيروني بند احضار كرده و وي را با شلاق و انواع وسايل شكنجه مورد آزار و شكنجه قرار داده است، فرهاد نوروزي(رئیس داخلی بند) بارها صراحتا به مسلم شیري گفته است مجازات تو مرگ نيست بلكه من با مرگ تدريجي تو را خواهم كشت و صدايت به جاي نخواهد رسيد.
بیش از ۱۰ تن از زندانیان سیاسی با انتقال به بند مربوط به جرائم خطرناک مورد ضرب و شتم توسط این زندانیان قرار گرفته اند.
مجید مقدم، رسول حردانی، کامران شیخه، خسرو بشارت، انور خضری، رامین روزیان و سیامک اشرفی با تحریک مسئولین زندان از سوی زندانیان جرائم خطرناک و مسئولین زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به سلول انفرادی منتقل شدند.
بیش از 68 تن از زندانیان نیاز به رسیدگی پزشکی و مرخصی درمانی دارند اما مسئولان و مأموران زندان از این امر ممانعت به عمل میآورند. بسیاری از آنان بدلیل بی عملی و بی اعتنایی مسئولان زندان جان خودشان را از دست داده اند.
بعنوان یک اقدام تنبیهی و تلافی جویانه از زندانیان سیاسی اعتصاب غذا کننده در سالن 10 زندان گوهردشت کرج به دستور دادستانی هیچ پزشکی برای معاینه آنها وارد بند نمیشود. این زندانیان اعتصابی به بهداری هم منتقل نمی شوند. حال بسیاری از آنان از جمله مجید اسدی، ابوالقاسم فولادوند و بسیاری دیگر از آنان بسیار ناگوار است.
مانیتورینگ حقوق بشر ایران، از ابتدا سال میلادی تا پایان نوامبر2017، بیش از 174 مورد اعتصاب غذای زندانیان را در زندانهای مختلف ایران به ثبت رسانده است. از اين تعداد اعتصاب غذا، ۴مورد به صورت جمعی و 3 مورد آن اعتصاب غذای خشک بوده است. همچنين يك زنداني هم زمان با اعتصاب غذايش اقدام به دوختن لب و چشم خود نمود.
از 30ژوئیه 2017، بیش از 18 زندانی سیاسی زندان گوهردشت در اعتراض به انتقال به سالن فوق امنیتی گوهردشت و شرایط نامناسب سالن اعتصاب غذا کردند که نهایتا پس از 40روز، اعتصاب غذای خود را به درخواست خانواده ها و فعالین و ارگانهای بین المللی به روزه سیاسی تغییر دادند.

محمد نظري زنداني كُرد كه بيش از 24سال بدون حتي يك روز مرخصي در زندان محبوس است؛ از 30ژوئیه  در اعتراض  به اين وضعيت به مدت 99 روز اعتصاب غذا كرد.

25ژوئن2017، یک زندانی به نام احمد ایرانی در زندان دیزل آباد کرمانشاه در اعتراض به وضعیت زندان و فشارهای وارده، اعتصاب کرد و چشمها و لب خود را دوخت.

سوم. اقدامات تلافی جویانه علیه زندانیان و فعالان حقوق بشر
از ژانویه تا نوامبر2017 مواردی از اقدامات تلافی جویانه علیه زندانیان سیاسی به دلیل فعالیتهایشان ویا ارتباط با سازمان ها و ارگان های حقوق بشری صورت گرفته است که به مواردی از آن اشاره میکنیم.
دو تن از شاکیان اعدام های 1988 پس از پیگیری پرونده اعدام خانواده خود توسط وزارت اطلاعات تحت فشار واقع شدند.
مریم اکبری منفرد زندانی سیاسی به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران که به 15 سال حبس متهم شده است، پس از ارائه شکایت در 17 اکتبر2016 درباره اعدام اعضای خانواده اش در سال 1988 توسط دادستان تهران در یک اقدام تلافی جویانه از خدمات پزشکی محروم و تهدید به افزایش 3سال حکم زندان و تبعید به زندان سیستان و بلوچستان گردید.

در تاریخ 10سپتامبر2017، راحله راحمی‌پور فعال حقوق بشر و از شاکیان اعدام‌های دهه شصت که پرونده اعدام برادر و سرنوشت فرزند وی را دنبال می‌کند توسط وزارت اطلاعات بازداشت شده و در زندان اوین تحت بازجویی قرار دارد.

پس از پایان موقت اعتصاب غذای جمعی زندانیان سیاسی منتقل شده زندان گوهردشت به سالن 10 این زندان، مردانی رئیس زندان گوهردشت به دلیل موج محکومیت های بین المللی و انتشار خبرهای روزانه اعتصاب غذای زندانیان گوهردشت در یک اقدام تلافی جویانه برای 11 تن از زندانی سیاسی؛ سعید ماسوری، رضا اکبری منفرد، ابوالقاسم فولادوند، امیر قاضیانی، شاهین اقدامی، ابراهیم فیروزی، حسن صادقی، سعید شیرزاد، شاهین ذوقی تبار، پیام شکیبا و مجید اسدی با اتهامات بی پایه اقدام به پرونده سازی جدید نمود. از روز 30 اکتبر 2017 زندانی سیاسی شاهین ذوقی تبار توسط مأموران سپاه پاسداران جهت تشدید فشار و پرونده سازی جدید مخفیانه به بند 2الف سپاه در زندان اوین منتقل شده است. سعید شیرزاد در حالی که در اعتصاب غذای 50 روزه به سر می برد به دلیل اعتراض به این پرونده سازی مورد ضربه و شتم قرار گرفته و به بند 3 زندان گوهردشت منتقل شده است. پس از ماهها بلاتکلیفی حکم محکومیت سه تن از زندانیان سیاسی محمد امیرخیزی، پیام شکیبا و مجید اسدی در یک دادگاه ناعادلانه به وکلای آنان ابلاغ شد. در این دادگاه براساس اتهامات بی پایه محمد امیر خیزی و پیام شکیبا هرکدام به 11 سال حبس محکوم شدند. آقای امیرخیزی علاوه بر 11 سال حبس به دوسال اقامت اجباری در نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان محکوم شد. مجید اسدی علاوه بر 6سال حبس به دوسال اقامت اجباری در برازجان بوشهر محکوم شد.

پس از انتقال سهیل عربی زندانی سیاسی به بند 350 و در پی انتشار عکسهای وی همراه با آرش صادقی و اسماعیل عبدی در محوطه این بند در رسانه های اجتماعی، مأموران زندان به این بند حمله کرده و تمام زندانیان سیاسی محبوس در این بند را به سایر بندها و زندانها منتقل کردند. در پی این حمله آرش صادقی در یک اقدام تنبیهی به سالن 10 زندان گوهردشت کرج و سهیل عربی به بند 8زندان اوین و سایر زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ به بند 4زندان اوین منتقل شدند.

علی معزی زندانی سیاسی می بایست در مارس2015 آزاد می شد ولی بدلیل ارسال نامه به ارگانهای بین المللی و افشای اعمال غیر انسانی حکومت ایران در زندانها، با پرونده سازی مجدد در شعبه ۱۵دادگاه به یک سال حبس محکوم شد. به منظور تشدید فشار بر این زندانی سیاسی، او را به زندان فشافویه که متعلق به زندانیان جنایی و محکومین به قاچاق مواد مخدر در شهر حسن آباد در جنوب تهران قرار دارد،‌ منتقل کردند. این زندان فاقد حداقل های امکانات بهداشتی و معیشتی و از کثیف ترین زندانهای ایران به شمار می رود. زندانی سیاسی علی معزی که هم اکنون بیش از 5 ماه است از زمان آزادی‌اش گذشته است اما بی دلیل با وجود بیماریهای متعددش در زندان محبوس می باشد و بارها و بارها تحت فشار و توطئه قرار گرفته است.

چهارم. احکام و مجازات های غیر انسانی
از ژانویه تا نوامبر ۲۰۱۷ احکام زيادي از مجازاتهای بیرحمانه و غیرانسانی شامل قطع دست و شلاق صادر شده است. موارد جمع آوری شده از اجرای این احکام توسط مانیتورینگ حقوق بشر عبارتند از: 5 قطع عضو، 32 مورد اجراي حکم شلاق و بیش از ۱۰۵نفر به صورت تحقیر آمیزی در شهر گردانده شدند.
بیشترین مجازات غیر انسانی که در سال میلادی 2017 به چشم میخورد گرداندن تحقیر آمیز زندانیان و افراد بازداشت شده توسط نیروی انتظامی در شهرهای مختلف بوده است.
علیرغم اینکه اجرا حکم شلاق و قطع عضو بارها توسط دبیر کل سازمان ملل و گزارشگر ویژه در امور ایران محکوم شده است اما حکومت ایران از اجرای این احکام خودداری نکرده است و در سال 2017 حکم شلاق در ملاعام را نیز به پرونده نقض حقوق بشر خود افزود.
１) شلاق:

۶ ژانویه2017 حکم ۴۰ ضربه شلاق برای یک خبرنگارجوان به اتهام انتشار اشتباه يك خبر، در  نجف آباد اجرا شد.

1 ژوئن 2017 حکم شلاق حسن رستگاری‌مجد، زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه، به اتهام اخلال در نظم زندان اجرا شد.

10 ژوئن 2017 دادستان قزوین از اجرا حکم شلاق 20 تن به جرم روزه خواری خبرداد.

13 ژوئن 2017 به فاصله یک روز درمیان حکم 90ضربه شلاق یک زندانی زن به نام تهمینه دانش در زندان اورمیه اجرا شد.

3ژوئیه2017 دادستان شهرستان ملایر از اجرای حکم شلاق یک جوان 30 ساله در ملاءعام در خیابان خیام ملایر خبر داد.

10ژوئیه 2017 مأموران قضایی و انتظامی شهرستان قوچان در یک اقدام غیر انسانی حکم شلاق ۷ زندانی را در ملاعام در این شهرستان اجرا کردند.

19سپتامبر 2017 حکم 80 ضربه شلاق لیلا بیات در دادسرای ارشاد ناحیه21 تهران اجرا شد.

۱ نوامبر 2017 حکم شلاق سه زنداني به اتهام سرقت، در جيرفت كرمان و در ملاء عام به اجرا درآمد. یکی از آنان به30 ضربه و دو متهم دیگر به 70ضربه شلاق محکوم شده بودند.

روز 23 نوامبر 2017 در تالش حکم 74ضربه شلاق زندانی متهم به سرقت، در ملاعام اجرا شد.

２) قطع عضو:
۸آوریل 2017 حکم قطع دست زندانی محکوم به اعدام به نام حمید معینی در زندان عادل آباد شیراز ۱۰ روز قبل از اعدام وی اجرا شد.
۱۵ژوئن 2017 حكم قطع انگشتان دست يك جوان در تهران اجرا شد.
21سپتامبر2017 دادستان قم از اجرای حکم قطع دست سه زندانی در زندان مرکزی قم خبر داد.
14اكتبر2017 دادستان خراسان از اجرای حکم قطع دست یک زندانی به «م.ن» خبر داد.

３) گرداندن تحقير آميز درشهر:

۱۵ ژانویه 2017 رئیس پلیس انتظامی البرز از گرداندن یک نفر در کمال شهر کرج خبر داد.
16ژانویه2017 فرمانده انتظامی شهرستان ایرانشهر از گرداندن یک نفر در این سطح این شهر خبرداد.
15مارس 2017 بعد از دستگیریهای جشن ملي چهارشنبه سوری، مأموران انتظامی مشهد 80 نفر از بازداشتی های این جشن ملی را در خیابانهاي مشهد گردانده و سپس آنها را مجبور به جاروی خیابان های مشهد کردند.
21آوریل 2017 نیروی انتظامی استان ایلام از گرداندن 3 نفر در دهلران خبر داد.
31می 2017 جهت تحقير يك زندانی مرد، بر سر وي روسری کرده و او را در شهر مریوان گرداندند.
۱۸ژوئن 2017 يك جوان زندانی در خیابانهای تربت جام گردانده شد.
در ماه ژوئیه 2017 هشت نفر در سطح شهر پاکدشت، سه نفر در خیابانهای قزوین و تعدادی در اطراف میدان امام حسین تهران، گردانده شدند.
۲۴ژوئیه 2017 نیروهای سرکوبگر انتظامی با فرماندهی ساجدی‌نیا تعداد بسیار زیادی از جوانان را تحت عنوان «دستگیر شدگان مواد مخدر و اراذل و اوباش» در اطراف میدان امام حسین دستگیر کرده و به غل و زنجیر بسته و در اطراف میدان گرداندند.
21سپتامبر2017 به دستور قاضی نیروی انتظامی سنندج یک جوان را پس از بازداشت در منطقه نایسر سنندج به قصد تحقیر، گرداندند.
14 اکتبر2017 در اسفراین از شهرستانهای استان خراسان شمالی، یک زندانی به نام «خ.س» در شهر گردانده شد.

ج. دستگیری و بازداشت
از ژانویه تا پایان نوامبر 2017 مانیتورینگ حقوق بشر ایران، تعداد 13842 دستگیری و بازداشت را به ثبت رسانده است. از اين آمار 9511دستگیری اجتماعی، 2437 دستگیری خودسرانه، 1251 دستگیری سیاسی و 643 دستگیری مربوط به اقلیتهای قومی و مذهبی بوده است.

د. آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات
یکم. خبرنگاران:
بنا به گزارشات رسیده به مانیتورینگ حقوق بشر ایران از ابتدای سال میلادی تا پایان نوامبر 2017، بیش از۳۰ روزنامه‌نگار و ۱۸ وب‌نگار در زندان محبوس هستند. همچنين حداقل ۵ روزنامه‌نگار ممنوع‌القلم و دهها تن زیر احکام سنگین قرار دارند.
لازم به يادآوي است كه براساس گزارش گزارشگران بدون مرز در 26آوریل2017، ایران در رتبه ۱۶۵ آزادی رسانه‌ها در میان ۱۸۰ کشور قرار دارد. در این گزارش از ایران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین زندان‌ها برای روزنامه‌نگاران جهان نام برده می‌شود.
این بازداشت‌ها که روزنامه نگاران را از حق دسترسی به دادرسی عالادنه محروم می‌کند، مغایر با قوانین ملی و نقض آشکار اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق جهانی حقوق مدنی و سیاسی است که ایران ملزم به اجرای انهاست.
لازم به ذکر است که در ژوئن 2017 و ایام برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران،‌ دستگیری و فشار بر روزنامه نگاران و رسانه ها بیشتر شد.
دوم. دسترسی به اینترنت:
در سال ۲۰۱۷ حکومت ایران تلاش گسترده ای جهت محدود کردن دسترسی مردم به ویژه جوانان به اینترنت و فیلترینگ محیط های اجتماعی کرده است از جمله میتوان به موارد زیر که در رسانه های حکومتی به آن اذعان شده است اشاره کرد:
علاوه بر دستگیری مدیران تلگرامی و مسدود کردن مستمر کانال های آنها، دادستان کل کشور تلگرام را خلاف امنیت کشور دانست و سیستم مکالمه صوتی تلگرام را با دستورات قضایی در ایران غیر فعال کرد. (وبسایت برترین ها- 23آوریل2017)
دادستان کل ایران در باره آخرین وضعیت فیلترینگ در کشور گفت:«هر هفته حدود ۱۶ تا۲۰ هزار کانال فیلتر می‌شود، اما این کافی نیست و باید شبکه ملی اطلاعات به وجود آید…».. (خبرگزاري مهر ـ 12 آوریل 2017)
بر اساس دستور مقام‌های قضایی سرویس پخش زنده ویدئو در اینستاگرام مسدود شد. (خبرگزاری ایلنا – 28 آوریل 2017)
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، محمدجواد آذری جهرمی گفت: «فیلترینگ توئیتر به خاطر مسائل اخلاقی و فرهنگی نبوده بلکه مربوط به حوزه امنیت ملی است». (وبسايت صراط نيوز ـ 21 اوت 2017)
در همین راستا تعداد زیادی از دگراندیشان و فعالان مدنی بدنبال بیان اعتقادات خود در محیط های اجتماعی زندانی شده اند که میتوان از آتنا فرقدانی، گلرخ ایرایی، سهیل عربی، سینا دهقان و بسیاری از مدیران و فعالان شبکه های اجتماعی نام برد كه به اتهام فعالیت در شبکههای اجتماعی با حکم اعدام و یا تحمل احکام سنگین مواجه هستند.

２- آزادی مذهب
حكومت ايران در رتبه های نخست نقض حقوق اقلیت‎های قومی و مذهبي قرار دارد. با وجود آنكه ادیان زرتشت، مسیحیت، یهودیت و مذهب تسنن در ایران به رسمیت شناخته شده هستند، ولي بطور سيستماتيك اين اديان و شهرونداني كه عقايد ديگري دارند، تحت فشارهای رسمی و غیررسمی حكومتي قرار دارند و آزادی‌های پايه اي آنها نقض می‌شود. بخش وسیعي از این سرکوب شامل جامعه مسیحیان و بهاييان مي باشد.
عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه ایران در سازمان ملل، در گزارش شش ماهه نخست سال ۲۰۱۷ میلادی خود، به آزار و اذیت اقلیت‌های قومی و عقیدتی تاکید کرده است. خانم جهانگیر در این گزارش تاکید کرده که مسئوليت دستگيري اقليت ها متوجه سپاه پاسداران مي باشد.
الف: مسیحیان
تداوم بازداشت‌، احکام سنگین و تبعید، محرومیت از تحصیل، تعطیلی کلیساهای رسمی از جمله فشارهایی است که به طور مستمر بر مسیحیان وارد میشود.
از مارس 2017 تاکنون ۲۱ حکم علیه فعالان مسیحی در ایران صادر شده است. ۱۰ نفر از فعالان مسیحی نيز زنداني هستند. بسیاری از افرادي كه به تازگي به دين مسيحيت مي پيوندند، محاكمه شده و با احكام سنگيني مواجه ميشوند. در بعضي از موارد این افراد، پس از پایان احکام ۱۰ و ۱۵ ساله، دو سال نيز به دور افتاده‏ترین مناطق ایران تبعيد مي شوند. دادگاه‎ها بدون در نظر گرفتن میزان دارایی‎های این شهروندان مسیحی، برای آزادی موقت آنها وثیقه‎های بسيار سنگين صادر ميكنند.
ابراهیم فیروزی از نوکیشان مسیحی در بند، تاکید کرده که فقط به علت فعالیت در حوزه مسیحیان مانند مراسم آيين مسيحيت با حکم ۵ سال زندان مواجه شده است.
انوشه رضابخش و پسرش سهیل زرگرزاده ثانی که از نوکیشان کاتولیک در ارومیه ميباشند، 20فوریه در خانه خود بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شدند و تاکنون نیز اطلاعی از وضعیت آنها در دسترس نمی باشد.
فشار بر خانواده یوسف ندرخانی کشیش زندانی افزایش یافته و از ثبت‌نام فرزند وی در مدرسه خودداری شده است. فشار بر خانواده یوسف ندرخانی در حالی است که این نوکیش مسیحی، علاوه بر ۱۰ سال زندان، به دو سال تبعید به شهرستان نیک‌شهر در استان سیستان بلوچستان نیز محکوم شده است.
محمدعلی ترابی، از مسئولان کلیسای «پیام آرامش»، روز سه‏ شنبه 10اکتبر از محل كار خود در منطقه «قلعه سید» شهرستان دزفول، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شد و اطلاعی از او در دست نيست.
عبدالعلی پورمند، از مسئولان کلیسای خانگی «پیام آرامش» شهر دزفول، روز پنجشنبه 19اکتبر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اهواز منتقل شد.

ب: بهاییان

بر اساس گزارش جامعه بین‌المللی بهاییان، از سال ۲۰۰۵ تا به حال بیش از ۸۶۰ شهروند بهایی در ایران بازداشت و حدود ۲۷۵ نفر زندانی شده‌اند.

اين در حالي است كه حسن روحانی، روز چهارشنبه 30اوت گفته است: «اگر بناست آنها [اقلیت‌های مذهبی] به تکالیف‌شان مانند رفتن به سربازی و پرداخت مالیات مانند سایر مردم عمل کنند، باید از امتیازات یکسان برخوردار باشند.» چند روز بعد از صحبت هاي وي، حداقل120 شهروند بهایی که در کنکور سراسری سال ۹۶ شرکت كرده و قبول شده بودند، به‌دلیل عقاید خود از ورود به دانشگاه و تحصیلات عالیه محروم شدند. برخی از آنها برای چندمین سال در کنکور شرکت داشتند ولي مانند سال‌های قبل از تحصیل محروم شده‌اند.

جوانهای محروم از تحصیل، پس از اعلام نتایج کنکور و در مرحله‌ انتخاب رشته با عبارت «نقص پرونده» مواجه شده‌ و پس از مراجعه به سازمان سنجش آموزش کشور، به اکثر آنها به صراحت گفته شده ‘به‌دلیل بهایی بودن و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی آنها قادر به تحصیل نیستند، مگر در نامه‌یی توبه و اعتراف کنند که به دین اسلام معتقد هستند. همچنین بیش از ۳۰ نفر از جوانان دانشجو در سال تحصیلی جدید علیرغم اینکه در ترمها آخر و یا میانی بودند بدلیل اعتقاد به بهاييت از دانشگاه اخراج شده اند.

محرومیت از تحصیل بهاییان در دانشگاه‌های ایران با استناد به مصوبه‌ی ششم اسفند ۱۳۶۹ ” شورای عالی انقلاب فرهنگی“  صورت می‌گیرد. بر اساس بند سوم این مصوبه، نه تنها باید از ثبت نام بهاییان در دانشگاه‌ها جلوگیری به عمل آید بلکه چنان‌چه هویت بهایی فردی بعد از ثبت نام و”هنگام تحصیل“ نیز احراز گردد، باید از تحصیل محروم شود.

از ابتدای سال میلادی تا نوامبر 2017 بیش از 96 محل کسب و کار شهروندان بهایی توسط مأموران اداره اماکن عمومی در شهرهای گوناگون پلمپ شده است.

همچنین از نمونه های سرکوب جامعه بهاییان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

یک شهروند بهایی به نام  احمد فناییان در سمنان  در ژانویه 2017 دلايل نامعلومی به دست افراد ناشناس به قتل رسیده و جسدش در كوير سمنان سوزانده شده است.

همچنین در ژانویه ۲۰۱۷ اموال محل کسب کوروش شریف زاده توسط ماموران مصادره شد، این شهروند بهایی با دست بند به محل کسب خود منتقل و سپس به مکانی نامعلوم منتقل شده است.

دو قاتل فرهنگ امیری شهروند بهایی که در مهر ماه گذشته به قتل رسیده بود، پس از اعتراف به قتل به دلیل بهایی بودن آقای امیری، به قید وثیقه آزاد شده‌اند. یکی از مسئولین به‌طور خصوصی به خانوادۀ امیری توصیه کرده که از شکایت خود صرف‌نظر کنند و در عین حال قاضی اعلام کرده است که حتی اگر خانواده از شکایت صرف نظر نکنند مجازات در نظر گرفته شده برای قاتلان بسیار سبک خواهد بود.

３- حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
الف: کارگران
بر اساس آمارهای رسمی در ایران، سالانه 15000 کارگر با حوادث حين كار مواجه هستند. طبق اين آمار روزانه بیش از 41 كارگر دچار حادثه ايمني شده و متاسفانه روزانه 5 الي 6 کارگر جان خود را از به علت عدم وجود سيستم هاي ايمني مناسب، در اين حوادث از دست مي دهند.
از آنجا كه اين كارگران عموما از حق بيمه و مزاياي آن برخوردار نمي باشند، پس از آن كه به علت حوادث ايمني، تواناني كار كردن را از دست مي دهند، خانواده هاي آنها با فقر بيش از پيش مواجه ميشوند. آنچه اين وضعيت را دامن مي زند عدم پذيرش هرگونه مسئوليت از جانب مسئولين و ارگان هاي دولتي نسبت به كارگران در ايران است. اساسا در اين موارد هيچ ارگان دولتي اقدامات مناسب را انجام نمي دهد و مسئوليتي براي حل اين مسائل نمي پذيرد. اين وضعيت حتي در حوادث بزرگي مانند سوختن ساختمان پلاسكو تهران(19ژانويه 2017) يا ريزش معدن زمستاني يورت (3مي 2017) نيز وجود دارد. در هر دو حادثه علت اصلي وقوع اين فجايع عدم توجه دولت به مسائل ايمني قبل و بعداز حادثه بوده است. همچنين در هيچ يك از اين دو مورد دولت از كارگران كشته و مجروح شده حمايتي نكرده است.
طي سال 2017 كارگران زيادي با عدم دريافت حقوق خود در ماههاي مختلف مواجه بوده اند، در حاليكه وقتي به اين وضعيت اعتراض كرده اند با حكم اخراج مواجه شده اند. بيست تن از كارگران نيشكر هفت تپه بعد از اعتراض به عدم دريافت حقوق معوقه خود، دستگير شده و پس از توديع وثيقه آزاد شدند. به گفته کارگران این اتفاق در همدستی کامل كارفرما و مقامات دولتی انجام گرفته و در نهایت نیز کارفرما از ورود ۹ کارگر نیشکر هفت تپه به این شرکت ممانعت کرد.

ب:کودکان کار
طبق اعترافات خبرگزاريهای حكومتی، تعداد کودکان کار در حال افزايش است و از آنجا كه نزدیک به 10میلیون نفر از جمعیت کشور در فقر مطلق به‌سر می‌برند هر روز به آمار كودكان كار افزوده ميشود. طبق همين اعترافات درآمد 60 درصد از مردم ايران زیر حداقل درآمدی است که يك خانواده بتواند پاسخگو مسائل معيشتي كودكان خود را باشد. اين در حالي است كه ايران يكي از ثروتمندترين كشورهاي جهان به لحاظ منابع طبيعي مانند نفت مي باشد.
مسئولان حکومت ایران به وجود هفت میلیون کودک کار و كودكان خیابانی، سه میلیون و ۲۰۰هزار کودک ترک تحصیل کرده اعتراف كرده اند. همچنین مديران حكومتي در خبرگزاري ها و سايت هاي رسمي به سوءاستفاده از تعداد قابل توجهی از اين كودكان، به‌منظور خرید و فروش مواد مخدر وسوء استفاده هاي جنسي اعتراف كرده اند. براي مثال ناهید تاج الدین نماینده اصفهان گفته است: برخی کارشناسان مسائل اقتصاد شهری آمار کودکان کار ایران را بین 3 تا 7 میلیون عنوان می کنند ، ضمن اینکه این رقم برای تهران نیز 20 هزار نفر تخمین زده می شود، اما به دلیل اینکه اغلب کودکان کار هیچ گونه ثبت هویتی ندارند، آمار دقیقی در این زمینه نمی توان ارائه کرد. (خبرگزاری تسنیم ـ 27سپتامبر2017)
در ايران، سازمان بهزیستی که براساس وظایفش می‌بایست در جهت گسترش خدمات توانبخشی، حمایتی، بازپروری و کمک به تأمین حداقل نیازهای اساسی گروههای کم‌ درآمد جامعه اقدام نماید، به یک نهاد سرکوب برای گروههای کم درآمد و به طور خاص کودکان کار تبدیل شده است.
– سازمان بهزیستی به همراه شهرداری تهران و 11نهاد دیگر از جمله نیروهای انتظامی پلیس، طرح بازداشت کودکان کار را از ۶ سپتامبر2017 با شیوه‌های پلیسی و سرکوبگرانه آغاز كردند. در اين طرح نيروهاي انتظامی با 16 ون، بیش از 300کودک كار خیابانی را طی چند روز بازداشت كردند. کودکان بازداشت‌شده افغان به اردوگاه ورامین، نوجوانان ایرانی به مرکز یاسر و کودکان کوچک‌تر به مرکز موسوم به بعثت فرستاده شده‌اند. (خبرگزاري ايسناـ17 سپتامبر2017)
– حسین اسد بیگی رئیس اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی ايران با اشاره به آمار آزار و اذیت کودکان طي ماههاي مارس تا اوت2017 گفت: در این مقطع یک هزار و ۱۹۳ مورد به مراکز مداخله، ۸ هزار و ۵۲۵ مورد تماس با خط ۱۲۳ و ۵ هزار و ۶۷۲ مورد نیز از در بخش خدمات سیار ثبت شده است. (خبرگزاری تسنیم ـ 8نوامبر2017)
– رضا قدیمی مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در دفاع از طرح جمع‌آوری کودکان کار گفت: شاید مرکز بهزیستی امکانات کافی نداشته باشد اما از گوشه خیابان آن هم در فصل سرما بهتر است آن هم در حالی که ۹۰ درصد آنها مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. (خبرگزاری ایلنا ـ14اکتبر2017)

４- نتیجه گیری:
مانیتورینگ حقوق بشر ایران خواستار دخالت کلیه ارگانهای حقوق بشری و سازمانهای بین المللی برای پایان بخشیدن به نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران میباشد.
در همین راستا ضروری است گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران برای بازدید از زندانها و نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران .بتواند از ایران دیدن کند و در بازدید از آزادی کامل و دسترسی به همه اماکن برخوردار باشد.
اعدامها در ایران باید متوقف شود.
کلیه زندانیان سیاسی،‌ عقیدتی و مذهبی باید آزاد شوند.
هر نوع شکنجه، شلاق، مجازات غیر انسانی،‌ قطع دست و… بایستی متوقف شود.
هر نوع تبعیض قومی و مذهبی و جنسیتی،‌ دستگیری های خودسرانه،‌ فشار و سرکوب مستمر زنان، سانسور و کنترلهای امنیتی، فیلترینگ فضای مجازی و استراق سمع باید متوقف شود.
آزادی بیان،‌ آزادی مذهب و عقیده، آزادی مطبوعات و تجمعات که از حقوق پایه ای هر شهروند میباشد،‌ بایستی در ایران به رسمیت شناخته شود.
کلیه متهمین بایستی به دادگاههای عادلانه و علنی دسترسی داشته باشند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]