افشین بایمانی، متولد ۱۳۵۳در رامهرمز خوزستان، یک زندانی سیاسی در ایران است که سفر تراژیک و دلخراش او نشان دهنده نقض شدید و سیستماتیک حقوق بشری است که زندانیان سیاسی در کشور با آن مواجه هستند. افشین که در ۱۵ شهریور ۱۳۷۹ به جرم کمک به برادرش مهدی بایمانی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران دستگیر شدو نزدیک به ۲۴ سال را در زندان سپری کرده است همراه با تحمل سختی ها و بی عدالتهایی که غیرقابل تصور است.
سختی و رنجهای افشین با دستگیری او در کنار همسر و فرزندانش آغاز شد. مهدی برادرش متعاقباً توسط نیروهای امنیتی کشته شد و خانواده هرگز جسد او را دریافت نکردند. افشین در زندان بدنام اوین در سلول انفرادی بند ۲۰۹ تحت چندین ماه شکنجه و بازجویی وحشیانه به سر می برد. در ابتدا به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق به اعدام محکوم شد، اما بعد از شش سال طاقت فرسا به حبس ابد تبدیل شد. در سال ۱۳۸۸ به زندان گوهردشت (همچنین به زندان رجایی شهر) منتقل شد.
در طول ۲۴ سال گذشته،افشین بین زندانهای اوین، گوهردشت و قزلحصار جابه‌جا شده است و به طور تکراری شکنجه شده و از حقوق بشری ابتدایی محروم شده است. وضعیت سلامتی وی به شدت وخیم شده است؛ او از بیماری شدید قلبی، مشکلات کمر و زانو و خطر از دست دادن بینایی چشم راست خود به دلیل شدت شکنجه رنج می‌برد. با وجود شرایط بهداشتی بحرانی وی، افشین با غفلت و مانع‌گذاری مداواهای پزشکی لازم مواجه شده است.
در سال ۱۳۹۷، افشین به طور غیابی محاکمه شد و به اتهام نگهداری یک مامور زخمی در حین بازداشت برادرش، مجبور به پرداخت ۱۲ میلیارد ریال جریمه شد. این اتفاق باعث انجام اعتصاب غذا در اعتراض شد. در ۱۰ خرداد ۱۳۹۹ مقامات اقدام به مصادره زمین وی در رامهرمز کردند، اما خانواده وی و ساکنان محلی مقاومت کردند.
در آذر۱۴۰۲، در حالی که به علت جراحی قلبی در مرخصی پزشکی بود، افشین در اصفهان دوباره بازداشت شد و به زندان اسدآباد منتقل شد، سپس به قزلحصار بازگردانده شد. با وجود نیاز فوری وی به عمل جراحی قلبی، او همچنان از درمان پزشکی مناسب محروم است. در تیر ۱۳۹۶، افشین به بیماری عروق کرونری مبتلا شد که به دلیل شرایط وحشتناک زندان و بی توجهی مداوم مقامات زندان، وضعیت وی بدتر شده است.
ظلم و ستم دستگاه قضایی و زندان ایران نسبت به افشین در دی ماه ۱۴۰۲ به اوج خود رسید. افشین در جریان یورش مأموران زندان بر اثر ضربه به قفسه سینه دچار حمله قلبی شد و در بیمارستان بستری شد. . اما مقامات به طور مداوم از ارائه مراقبت پزشکی مناسب به او امتناع کرده‌اند، با وجود شرایط زندگی‌تهدیدکننده او. این امر بی‌توجهی به حقوق بشر در رفتار ایران با زندانیان سیاسی را نشان می‌دهد.
خانواده افشین، که در فاصله‌ای بسیار دور از زندانهای مختلفی که در آنها نگهداری می‌شود، ساکن هستند، با فشارهای عاطفی و جسمی زیادی روبرو هستند. پدر و مادر وی در رامهرمز زندگی می‌کنند که تقریباً هزار کیلومتر فاصله از زندان قزلحصار دارد و همسر و دو فرزند وی در اصفهان ساکنند. این جدایی جغرافیایی باعث محرومیت او از بازدیدهای مرتب از خانواده شده است که درد و رنج او را بیشتر میکند.
داستان افشین بایمانی یک یادآور تلخ از واقعیت وحشیانه یی است که توسط بسیاری از زندانیان سیاسی در ایران تجربه می‌شود.حبس طولانی مدت او، با وجود مشکلات جدی بهداشتی و محرومیت مداوم از مراقبت های پزشکی، مظهر سرکوب بیرحمانه مخالفان و نقض فراگیر حقوق بشر توسط رژیم ایران است. در حالی که افشین همچنان در زندان به سر می برد،وضعیت او نیازمند توجه و اقدام فوری بین المللی را برای رسیدگی و اصلاح این بی عدالتی های فاحش می طلبد.
