سهیل عربی زندانی سیاسی محبوس در زندان بزرگ با نوشتن نامه‌ای به تهدیداتی که بازداشت شدگان آبان ماه ۹۸ در زندان تهران بزرگ در معرض آن قرار دارند پرداخت.
متن کامل نامه به شرح زیر می‌باشد:
می خواهم صدای همبندی هایم را به گوشتان برسانم. همبندی هایم در بند ۲ تیپ ۵ زندان تهران بزرگ. آبانی ها!
آنها که در اعتراض به عملکرد دولت بحران ساز حسن روحانی بپاخاستند. ماموران وزارت اطلاعات و قرارگاه ثارالله سپاه پاسخ عدالت خواهی آنان را با گلوله، شوکر، باتوم و محکوم کردنشان در این شکنجه گاه دادند.
کسانی که از رأفت اسلامی دم می زنند به اینجا بیایند و جای شوکر را روی گردن ابوالفضل ببینند. جوانی که از ۱۰ سالگی تاکنون کار کرده است. سخت ترین کارها، بنایی، سنگ تراشی، نمای ساختمان و پیش از آنکه حتی ۱۷ ساله تمام شود، دستگیر شده و جشن تولد ۱۸ سالگی خود را در زندان گرفت. ابوالفضل مقصودی، ابوالفضل کریمی، سیامک مقیمی، میلاد ارسنجانی، کیانوش ولی اللهی و دهها جوان مستعد و زحمتکش از نقاط فقیر نشین کشور.
آبانی ها! آبانی ها که این روزها کنار اختلاسگران، فروشندگان موادمخدر و سارقین سابقه دار حبس را تحمل می کنند و علاوه بر خطر افتادن در دام فروشندگان مواد مخدر، ویروس کرونا نیز این جوانان ستمدیده را تهدید می کند.
این زندان هرگز محل مناسبی برای نگهداری انسان ها نبوده و حتی فاقد استانداردهای آیین‌نامه سازمان زندانها می باشد.
نگهداری بیش از حد ظرفیت زندانیان داخل بندها، عدم رعایت بهداشت و اشغال سرویس‌های بهداشتی و حمام ها توسط فروشندگان و مصرف کنندگان مواد مخدر در اکثر ساعات، عدم اجرای طرح طبقه بندی زندانیان بر اساس نوع اتهام و جرم، نگهداری افراد سالم کنار معتادین و بزهکاران سابقه دار، نبود پزشک یا حتی پرستار در اکثر ساعات، دور بودن این زندان از شهر که بارها موجب مرگ زندانیان حین اعزام به بیمارستان شده است.
گاه اعزام یک زندانی بیمار به بیمارستان بیش از ۲ ساعت زمان طول می کشد و همین باعث تلفات صدها زندانی شده است. کمبود آمبولانس، پزشک، پرستار و حتی دارو را بارها به مسئولان زندان و دادیارها هشدار داده ایم. اما نه تنها رسیدگی نشده، بلکه گاه به دلیل بیان حقایق متهم به تبلیغ علیه نظام و محکوم به تحمل حبس مضاعف شده ایم.
شاید این بار هم به دلیل اطلاع رسانی به زندانی دورتر و مخوف تر تبعید شوم. اما وظیفه خبرنگار بیان حقایق و اطلاع رسانی و فراتر از آن، حامی ستمدیدگان بودن و عدالت جویی است. امیدوارم پیش از آنکه دیرتر شود این جوانان عزیز را نجات دهید.
پاسخ انتقاد و اعتراض گلوله و زندان نیست.
صورت مسئله را پاک نکنند و به جای ساخت زندان های متعدد اشتغال زایی کنند و مشکل جوانان را حل کنند.
جان دهها جوان در این زندان در خطر است.
ویروس کرونا و فروشندگان مواد مخدر در کمین آبانی ها هستند. آبانی ها را از یاد نبرید.
پی نوشت:
سه شنبه هفته گذشته تعدادی از زندانیان به مرخصی ویژه نوروز رفتند. مرخصی ویژه نوروز که ۳۰ روز است و علاوه بر آن مرخصی متصل به آزادی برای بسیاری از زندانیان. اما این مرخصی هرگز شامل معترضین، زندانیان سیاسی، روزنامه نگاران و معلمان در زندان نشده است.
شایان ذکر است که شمار زیادی از بازداشت شدگان تظاهرات آبان ماه هم اکنون در زندان تهران بزرگ زیر شکنجه‌های وحشیانه شکنجه گران و ماموران وزارت اطلاعات قرار دارند.
