گزارشی از آخرین وضعیت زندانی سیاسی ارژنگ داوودی در زندان
۱۹ سال از زمان دستگیری زندانی سیاسی ارژنگ داوودی تاکنون می‌گذرد. ارژنگ داوودی در آبان‌ماه ۱۳۸۲ در اطراف دانشگاه تهران دستگیر شد.
اتهامات اصلی وی، راه‌اندازی و تأسیس «جنبش آزادی ایرانیان» و «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» است، هرچند اتهامات دیگری همچون نوشتن «مانیفست ضد نظام جمهوری اسلامی»، توهین به خمینی و خامنه‌ای و مسئولین نظام و روحانیون، توهین به مقدسات و همکاری با خبرنگار کانادایی «جین کوکان» برای ساخت فیلم مستند «ایران ممنوع» نیز در پرونده ارژنگ داودی وجود داشت.
در فیلم مستند «ایران ممنوع»، سعید مرتضوی، دادستان پیشین تهران و رئیس سازمان تأمین اجتماعی، به قتل زهرا کاظمی خبرنگار ایرانی – کانادایی در سال ۸۲ متهم شد.
این اتهامات ۱۵ سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی برای ارژنگ داودی به همراه داشت.
در تیر ماه ۹۳ وی را که ۶۱ سال داشت، پس از گذشت ۱۰ سال زندان به اتهام عضویت و هواداری و فعالیت مؤثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق ایران در زندان به اعدام محکوم کردند. این حکم پس از مدتی به ۵ سال حبس تقلیل یافت.
داوودی در بیش از ۱۹ ساله گذشته، به زندانهای مختلفی تبعید شده است، از زندان اوین به زندانی در اهواز، از آنجا به زندان مرکزی بندرعباس و سپس به زندان گوهردشت کرج و از آنجا به زندان زابل تبعید شد. وی در خردادماه ۱۴۰۰، پس از ۵ سال به زندان گوهردشت بازگردانده شد.
این زندانی سیاسی پس از ۱۹ سال زندان، با وجود بیماری ها همچنان در شرایطی سخت محبوس و تحت فشار است.
ارژنگ داوودی تمام این سال‌ها را تحت شکنجه در زندان های مختلف ایران قرار داشته و هم اکنون در شرایط سخت بیماری قرار دارد. وی در شرایطی در زندان گوهردشت محبوس است که توان راه رفتن ندارد.
آقای داوودی که نزدیک به ۷۰ سال سن دارد، در اواخر اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، به صورت تنبیهی به انفرادی گوهردشت فرستاده شد. این در شرایطی است که او از نظر جسمی قادر به تحمل شرایط انفرادی نبود.
این زندانی سیاسی در زندان گوهردشت بدون دسترسی به امکانات پزشکی نسبت به وضعیت جسمی بدی که تحمل میکند در شرایطی سخت محبوس است.
چشمان وی بسیار ضعیف شده و بیماری آب مروارید نیز به آن اضافه شده است. او نیاز به چشم پزشک مناسب دارد. وی همچنین پس از پرتاب از طبقه دوم توسط رئیس زندان زاهدان که باعث شکستگی لگن و پا شده بود، با درد و مشکل در لگن و پا، و ضایعه در مهره های کمر مواجه شده است.
وی همچنین به دلیل مشکلات پا و زانو نیاز به عمل جراحی دارد و از بیماری‌های دیابت و مشکلات قلبی رنج می برد.
ارژنگ داودی در مدتی که در زندانهای مختلف دوره محکومیت خود را می‌گذراند بارها در اعتراض به وضعیت زندان، رفتار زندانبانان و اوضاع سیاسی- اجتماعی ایران اعتصاب غذا کرده‌است. او در دوران زندان بارها با پیامهای خود به نقض حقوق بشر در زندانهای دیکتاتوری ولایت فقیه اعتراض کرد.
منزل ارژنگ داوودی از سوی قوه قضاییه با حکم قاضی وقت پرونده، قاضی حداد، مصادره و به فروش رسیده‌است. همسر ارژنگ داوودی چندی پیش در مصاحبه با رادیو فردا در رابطه با این مسئله گفته بود که “منزل ما هم محل سکونت بود و هم مدرسه. مدرسه‌ای که مجتمع فرهنگی و آموزشی “پرتو حکمت” در آن قرار داشت و محل تحصیل و آموزش دانش آموزان بود، که پلمب شد.”
مانیتورینگ حقوق بشر ایران از مجامع حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی خواستار آن است تا بر اساس قوانین بشردوستانه، ایران را وادار به آزاد کردن زندانیان سیاسی کرده و اجازه فعالیت‌های سیاسی آزادانه طبق حقوق آزادی بیان را برای مردم ایران به رسمیت بشناسد.
