یوسف سواری، زندانی سیاسی محبوس در بند ۵ زندان شیبان اهواز، بنا بر گزارش‌ها، به دلیل مشکلات شدید تنفسی در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، سواری در روزهای اخیر بارها دچار حملات شدید تنگی نفس شده و قادر به خوابیدن نیست. با وجود وخامت وضعیت، مسئولان زندان تاکنون اقدامی برای انتقال او به یک مرکز درمانی خارج از زندان انجام نداده‌اند.
عیسی سواری، برادر او، در گفت‌وگو با رسانه‌ها اظهار داشت: «یوسف از بیماری ریوی رنج می‌برد و در روزهای اخیر تنفس او به‌شدت دشوار شده است. هنگام دراز کشیدن احساس خفگی میکند.» او افزود که خانواده بارها درخواست انتقال وی به مرکز درمانی کرده‌اند، اما این درخواست‌ها بدون هیچ توضیحی رد شده‌اند. این وضعیت به‌عنوان نمونه‌ای از روند سیستماتیک محروم‌سازی عامدانه زندانیان سیاسی از مراقبت‌های پزشکی در ایران ارزیابی می‌شود.
سابقه بازداشت و محکومیت
یوسف سواری متولد ۱۳۶۷، متأهل و دارای سه فرزند است. او اهل منطقه ابوحمیظه در شهرستان خفاجیه (سوسنگرد) واقع در استان خوزستان است. سواری در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۹۷ توسط نیروهای سپاه پاسداران در خفاجیه بازداشت شد. او پس از چندین ماه بازداشت و گزارش‌هایی از شکنجه در بازداشتگاه اطلاعات سپاه امام علی اهواز، به اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران» و «ارتباط با گروه‌های معاند» به یک سال حبس تعزیری و چهار سال حبس تعلیقی محکوم شد.
پس از حدود یک سال و نیم بلاتکلیفی در زندان شیبان، او در اسفند ۱۳۹۸ با تودیع وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد.
با وجود پایان یافتن دوران محکومیت اولیه، در تیرماه ۱۴۰۲، دادگاه انقلاب اهواز حکم او را به شش سال حبس تعزیری و چهار سال حبس تعلیقی تغییر داد. این حکم در شعبه ۱۷ دادگاه تجدیدنظر تأیید شد. در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲، وی با احضار به شعبه هشتم اجرای احکام دادگاه انقلاب اهواز، بار دیگر به زندان شیبان منتقل شد و اجرای حکم شش‌ساله‌اش آغاز شد.
محرومیت درمانی؛ تهدیدی برای جان
نگرانی‌ها درباره وضعیت سلامت یوسف سواری پیش از این نیز مطرح شده بود. منابع مطلع از پرونده وی می‌گویند محرومیت مستمر این زندانی سیاسی از دسترسی به درمان مناسب، مصداقی آشکار از نقض حقوق اولیه زندانیان سیاسی است. آنان هشدار می‌دهند که تداوم این روند می‌تواند منجر به آسیب‌های جبران‌ناپذیر برای سلامت او شود و نمونه‌ای از الگوی گسترده‌تر نقض حقوق زندانیان سیاسی در ایران است. محرومیت از مراقبت پزشکی، به‌ویژه در مورد افراد دارای بیماری‌های مزمن یا تنفسی، یکی از عوامل اصلی وخامت وضعیت و مرگ زندانیان در زندانهای ایران گزارش شده است.
