نگرانی‌ها را درباره تداوم استفاده از روش‌های سرکوب‌گرانه در ایران افزایش داده است
گزارش‌هایی منتشر شده که نشان می‌دهد پریسا درویش، زن جوان ساکن مشهد، از اوایل اسفندماه ۱۴۰۳ به‌طور قهری ناپدید شده است. طبق منابع معتبر اما غیررسمی، وی توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است. با این حال، تاکنون هیچ‌یک از نهادهای امنیتی یا قضایی جمهوری اسلامی مسئولیت بازداشت یا نگهداری او را به‌طور رسمی بر عهده نگرفته‌اند.
پریسا درویش، حدوداً ۳۰ ساله و خانه‌دار، از روزهای ابتدایی اسفند ناپدید شده و خانواده و بستگانش هیچ اطلاعی از محل نگهداری، وضعیت جسمی یا موقعیت حقوقی او ندارند.
تداوم استفاده از ناپدیدسازی قهری به‌عنوان ابزار سرکوب
ناپدیدسازی قهری یکی از نقض‌های شدید حقوق بشر است که از سوی نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد به‌عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شده است. در ایران، این روش سابقه‌ای طولانی در سرکوب مخالفان و ایجاد فضای رعب و وحشت در میان مردم دارد.
ربودن پریسا درویش در مشهد نمونه‌ای از تداوم به‌کارگیری این شیوه توسط نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی است. در دهه‌های اخیر، بسیاری از فعالان جامعه مدنی، معترضان و حتی شهروندان عادی بدون حکم قضایی بازداشت و برای مدتی طولانی در بازداشتگاه‌های مخفی نگهداری شده‌اند. در چنین بازداشت‌هایی، افراد اغلب تحت فشارهای شدید روانی، بی‌خبری مطلق، محرومیت از دسترسی به وکیل، بازجویی‌های اجباری و اخذ اعترافات تحت اجبار قرار می‌گیرند.
تلاش‌های بی‌پاسخ خانواده
خانواده پریسا درویش در هفته‌های گذشته بارها برای پیگیری وضعیت او به نهادهای انتظامی و امنیتی مشهد مراجعه کرده‌اند. با این حال، این تلاش‌ها با سکوت کامل مسئولان روبه‌رو شده است. این بی‌پاسخی رسمی، نگرانی‌ها درباره غیرقانونی بودن بازداشت و احتمال بدرفتاری با وی را افزایش داده است.
