آتنا دائمی زندانی سیاسی زن در زندان اوین و سهیل عربی زندانی سیاسی در زندان در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان طی نامه ای از داخل زندان وضعیت زنان ایرانی را به تصویر کشیدند.
آتنا دائمی زندانی سیاسی در زندان اوین در نامه خود به نقض حقوق زنان در زندان اشاره کرده و نوشته است «چه بسیارند دختران جوان و زیبایی که با دلایل مختلف و حتی مسخره راهی زندان می‌شوند، به جرائمی که می‌شود بدون در نظر گرفتن حبس در چنین فضایی که بستر هر آنچه شدن محیاست، آنها را مجازات کرد و می‌شود با اندیشیدن تدابیری اندک، میزان ارتکاب جرم را کاهش داد، دختران دیروز که امروز جنایت کار شده‌اند، همان دختران امروزند که برای اولین بار به دلایل مختلف به زندان قرچک منتقل می‌شوند و به دلیل ترس و برای تلاشِ زنده ماندن تن به هر کاری می‌دهند، حتی به کارهایی که به راستی از آن متنفرند و حتی در دنیای بیرون آن را ندیده‌اند. روزی خود قربانی‌اند و روزی خود قربانی می‌کنند.»
در بخشی از نامه آتنا دائمی با اشاره به وضعیت زنان در زندان قرچک نوشته است «اولین موضوعی که می‌خواهم از آن بگویم یکی از بزرگ‌ترین و جدی‌ترین مسائل موجود در قرچک، آن گوشه متروک فراموش شده می‌باشد!
شرایط وخیم نگهداری از زندانیان، عدم مدیریت صحیح، عدم توجه به نیازهای زندانیان و سرکوب آن، انکار و تحقیر مت بازها، عدم تفکیک آنها بر اساس جرائم و محکومیت‌ها و شرایط روانی، قائل نبودن حق زندگی برای مجرمان، باعث شده که آمار قتل‌ها و کتک کاری‌های خونین و … برای خاطرِ مت بازی در قرچک بسیار نگران کننده شود.»
آتنا دائمی در نامه خود عنوان همجنس گرایی را توهین دانسته و گفته است همجنس گرایان می‌بایست از کلیه حقوق شهروندی و قانونی در جامعه برخورددار باشند.
این زندانی سیاسی در بخشی از نامه خود به وضعیت همجنس گرایان در ایران اشاره کرده و نوشته است «همجنس گرایان در ایران در شرایط اسفباری هستند، سرکوب می‌شوند، طرد می‌شوند، مورد توهین و تحقیر قرار می‌گیرند. حق ازدواج قانونی ندارند یا مجبور به ازدواج با غیر هم جنس خود می‌شوند، یا باید از ایران بروند تا آزاد باشند یا باید تمام عمر واقعیتِ وجودِ خود را پنهان کنند و پنهانی عشق بورزند، در معرض شلاق و حبس و اعدام قرار دارند و در موارد شخصی و فاجعه بارتر آن به دلیل شرایط جامعه دچار افسردگی، خودکشی و سرکوب و سانسور خود هستند.»
آتنا دائمی در بخشی از نامه به تعدام زندانیان محبوس در زندان قرچک اشاره کرده است «در این زندانی که هزار و دویست زندانی دارد تعداد قابل توجهی از ترنس‌ها نیز هستند، یا از سر فقر فرهنگی و اقتصادی توان درمان و جراحی و حتی بازگو کردن آنچه هستند را ندارند و یا جراحی کرده ولی به دلیل سختی و پر هزینه بودن درمان آنها را رها کرده‌اند و حال در زندان با انواع تمسخر و تحقیر مواجه‌اند، چیزی که در دنیای آزاد هم غیر آن را تجربه نکرده‌اند، مادامی که در زندان‌اند با تمایلات خود چه کنند؟!»
آتنا در نامه خود به دو تن از دختران زندانی در زندان قرچک اشاره کرده و نوشته است «کمتر کسی است که پا به زندان قرچک گذاشته باشد و مریمز و فاطمهف را ندیده یا نامشان را نشنیده باشد. مریم ۳۰ ساله و فاطمه چند سالی بزرگ‌تر، هر دو انسان‌اند اما آنها جز خطرناک‌ترین‌ها در زندان می‌نامند. فاطمه وقتی ۱۰ ساله بود گرفتار اعتیاد شد و ۱۳ سالگی او را مجبور به ازدواج کردند مریم چند سالی زیر سن قانونی بود به اتهام سرقت بازداشت شد و فاطمه به اتهام فروش مواد، برایشان مدتی حبس در نظر گرفتند اما حال یکی ۱۸ سال و دیگری ۱۴ سال است که در زندان‌اند و در این مدت به سبب ارتکاب جرم‌های متعدد به سال‌های حبس انها اضافه شد، یکی در زندان مرتکب سه قتل و دیگری دو قتل شد و به خاطر مت بازی بوده است، یا در حین تجاوز به شخصی او را کشتند یا به دلیل خیانت و یا به این دلیل که شخصی به قول خودشان به آنها پا نداد، غیر از قتل جرم‌های دیگر من جمله نقص عضو کردن دیگران و…نیز مرتکب شده‌اند.»
سهیل عربی زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ در نامه خود مبارزه زنان با خشونتی که علیه آنان در جریان است را ستود و نوشته است «مبارزه با خشونت علیه زنان بی شک یکی از مهم ترین نیاز های حرکت آزادی خواهی همه ما در راستای مقابله با تبعیض جنسیتی بوده و هست. تبعیضی که سیستم ها به ما آموختند که زنان ملک مرد، و وسیله ای در خدمت اویند.»
این زندانی سیاسی در نامه خود مقاومت زنان و ایستادگی آنان در زندان‌ها ستوده و نوشت «سر تعظیم فرود میاورم بر همه آنانی که علیه تفکر تبعیض جنسیتی و هرگونه خشونت بخصوص خشونت علیه زنان ایستاده و تاوان ایستادگیشان را در سلول های سرد و نمناک زندان، پای چوبه دار و با خوردن شلاقها دادند.»
ما را در کانال تلگرام دنبال کنید:
https://t.me/IranHRMnews
