مقامات ایرانی ممنوعیتی سههفته ای برای ملاقات خانواده ۲۱ زندانی سیاسی زن که در زندان اوین تهران نگهداری میشوند، اعمال کردهاند. این تصمیم که در روز 6 آذر 1403 توسط رئیس زندان، هدایت فرزادی، اعلام شد، به اتهام «اخلال در نظم زندان» مرتبط است. این اتهامات ناشی از شرکت این زندانیان در مراسم گرامیداشت قیام آبان ۱۳۹۸ و اعتراض آنها به اعدامها است، اقداماتی که از سوی کمیته انضباطی زندان غیرقابل قبول تلقی شده است.
سرکوب اعتراض علیه اعدامها
این رویداد در چارچوب کمپینی گستردهتر در زندان علیه مجازات اعدام با عنوان «سهشنبههای نه به اعدام» رخ داد. در جریان این اعتراض، گفته شده است که زنان شعارهایی علیه علی خامنهای، و استفاده رژیم از اعدامها برای سرکوب مخالفان سر دادهاند.
این اقدام اخیر در ادامه سلسله اقدامات تنبیهی است که زندانیان سیاسی زن اوین را به دلیل اعتراض به سیاستهای دولتی و اعدامها هدف قرار میدهد.
سرکوبهای پیشین علیه زندانیان زن
واکنش شدید زندان مشابه موارد قبلی سرکوب است. در ابتدای شهریور ۱۴۰۳، ۱۷ زن از تماسهای تلفنی و ملاقاتهای خانوادگی تا سه ماه محروم شدند. این محرومیت پس از آن بود که آنها در اعتراض به اعدام رضا رسایی و حکم اعدام فعال کرد، پخشان عزیزی، تجمع کرده بودند. به همین ترتیب، مقامات بارها زندانیان زن اوین را به دلیل فعالیتهای مستمرشان هدف قرار دادهاند و از تاکتیکهای منزوی کردن برای سرکوب مقاومت آنها استفاده کردهاند.
قیام آبان ۱۳۹۸
قیام آبان ۱۳۹۸ که با افزایش ناگهانی قیمت بنزین آغاز شد، به حرکتی سراسری علیه مشکلات اقتصادی و حاکمیت استبدادی تبدیل شد. نیروهای امنیتی اعتراضات را با خشونت سرکوب کردند و بیش از 1500 نفر را کشتند و هزاران نفر را دستگیر کردند. این قیام همچنان بهعنوان نمادی قدرتمند از مقاومت باقی مانده است و گرامیداشت آن توسط زندانیان سیاسی، اقدامی چالشبرانگیز در همبستگی با قربانیان و خانوادههای آنان است.
