زندان اوین به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین زندانهای جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر به دلیل نقض حقوق انسانی زندانیان خبرساز شده است. این بار، گزارش‌هایی از وضعیت وخیم زندانیان بیمار در این زندان منتشر شده است که نشان‌دهنده بی‌توجهی عمدی و سیستماتیک به سلامت و درمان این افراد است.
با آغاز فصل زمستان، افزایش بیماری‌های فصلی، ویروسی و عفونی شرایط زندانیان بیمار را در زندان اوین وخیم‌تر از گذشته کرده است. شواهد حاکی از آن است که بی‌توجهی به وضعیت پزشکی این افراد به صورت عمدی انجام می‌شود. دستگاه‌های مسئول، از جمله قضاییه، وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه، در این زمینه هیچ اقدامی انجام نداده و حتی مواردی از مرگ زندانیان به دلیل عدم رسیدگی پزشکی گزارش شده است.
مشکلات درمانی در بند ۴ زندان اوین
طبق گزارش‌های منابع موثق:
- علی‌رغم حضور پزشکان و پرسنل بهداری، تنها تعداد محدودی از زندانیان، آن هم به صورت گزینشی، معاینه می‌شوند.
- به زندانیان اعلام می‌شود که پزشک در دسترس نیست و تنها موارد اورژانسی بررسی می‌شوند.
- این روند باعث شده بسیاری از زندانیان بیمار درد و رنج طولانی‌مدت را تحمل کنند و حتی در آستانه مرگ قرار بگیرند.
خطرات جانی ناشی از بی‌توجهی پزشکی
بسیاری از زندانیان، چه با بیماری‌های زمینه‌ای وارد زندان شده باشند و چه در داخل زندان بیمار شده باشند، با تهدیدات جدی سلامتی مواجه هستند. در حالی که اعزام به بیمارستان یا مرخصی‌های درمانی می‌توانست بهبودی این افراد را ممکن کند، تأخیر عمدی در ارائه خدمات درمانی وضعیت آنان را وخیم‌تر کرده و حتی جانشان را به خطر انداخته است.
مشکلات مالی و تبعیض در درمان
- زندانیانی که توانایی پرداخت هزینه‌های درمانی را ندارند، از خدمات پزشکی محروم می‌شوند.
- حتی زندانیانی که توان مالی دارند، به دلیل تأخیرهای طولانی‌مدت و بهانه‌هایی مانند کمبود نیروی انسانی برای اعزام به بیمارستان، با مشکلات جدی مواجه هستند.
سالن ۵ زندان اوین محل نگهداری زندانیان سالمند و بیمار است که به دلیل پیری و ناتوانی جسمی قادر به انجام کارهای روزمره نیستند. برخی از این زندانیان بالای ۹۰ سال سن دارند و از بیماری‌های جدی رنج می‌برند. تعطیلی مکرر بهداری، کمبود داروهای رایج و آلودگی هوا، شرایط این افراد را به شدت وخیم‌تر کرده است.
شواهد ارائه‌شده نشان‌دهنده نقض آشکار و سیستماتیک حقوق زندانیان بیمار در زندان اوین است. این اقدامات نه تنها با اصول انسانی و اخلاقی در تضاد است، بلکه نقض قوانین بین‌المللی حقوق بشر نیز محسوب می‌شود.
