مرتضی عبدالحسینی از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
مجاهد شهید مرتضی عبدالحسینی ۲۹ ساله و دانشجو بود که در ۱۲ مرداد ۱۳۶۷ در زندان اوین حلق‌آویز شد.
مرتضی به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود. با این وجود او را در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ به‌همراه برادر مجاهدش، علی‌اکبر عبدالحسینی، اعدام کردند.
مأموران رژیم خبر شهادت او و برادرش را برای پدرشان می‌آورند، و از او که بسیار تلاش می‌کرد فرزندانش را از زندان آزاد کند بابت گلوله تیر خلاص پول طلب می‌کنند.
پدر داغدیده می‌گوید: «من زنده آنها را می‌خواستم. الآن به‌شما پول بدهم که خرج گلوله کنید و به‌سینه دیگر جوانان بزنید؟»
جلادان سفاک به‌تلافی این برخورد از دادن نشانی محل دفن شهیدان خودداری می‌کنند و هنوز هم پس ازسالها از محل دفن آنها خبری در دست نیست.
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.
