محمود حسنی از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
محمود حسنی متولد سال ۱۳۴۳ در شاهرود بود. وی پس از گذراندن دوران دبیرستان وارد دانشگاه شد و در رشته اقتصاد دانشگاه تهران به تحصیل ادامه داد.
در سال ۱۳۵۷ به جمع هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و در بخش دانشجویی دانشگاه تهران فعالیت خود را آغاز کرد.
در تیر سال ۱۳۶۰ دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
در گزارشی از یکی از همبندی های محمود حسنی آمده است:
«در شهریور ۱۳۶۰ با محمود حسنی در بند یک زندان اوین هم سلول بودم. چند ماهی بود که دستگیر شده بود و می گفت که مادرش با لاجوردی نسبت فامیلی دارد.
یک شب ساعت ۸ محمود را صدا کرد، چشم بند زده و بردند. حدود ساعت ۹ شب صدای تیراندازی اعدامهای جمعی و سپس تیرهای خلاص را شنیدیم. ساعت ۱۰ محمود را در حالیکه رنگ پریده و به شدت متشنج بود به سلول برگرداندند.
می گفت مرا پیش لاجوردی بردند. به من گفت مادرت آزادی تو را از من درخواست کرده است. حالا من می خواهم تو را امتحان کنم. امشب که قرار است تعدادی از مجاهدین اعدام شوند شرط آزادیت این است که در مراسم اعدام آنها شرکت کرده و به آنها تیر خلاص بزنی. محمود حاضر به چنین کاری نمی شود. لاجوردی می گوید پس معلوم می شود کماکان مجاهد هستی. بنابراین نمی توانم تو را آزاد کنم.»
در گزارش دیگری در مورد اعدام محمود حسنی آمده است:
«او جزء اولین گروه ۶۰ نفری از مجاهدینی بود که در سال ۱۳۶۷ قتل عام شدند. هنگامی که او را برای تیرباران می بردند روحیه بسیار بالایی داشت.»
رژیم هنگام اعلام خبر اعدام او به خانواده اش، آنها را تهدید کرده بودند که نباید برای او مجلس ختم برگزار کنند و یا در روزنامه آگهی چاپ کنند.
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.