در نوامبر ۲۰۱۹، افزایش ناگهانی قیمت بنزین منجر به اعتراضات وسیع در سراسر ایران شد که یک شورش تاریخی ضد رژیم را رقم زد و بیش از ۱۹۰ شهر در تمامی ۳۱ استان ایران را در بر گرفت. اعتراضات به سرعت به درخواست‌هایی برای تغییر رژیم تبدیل شد و شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنه‌ای» فراگیر شد.
خامنه‌ای به این اعتراضات واکنش نشان داد و معترضان را به عنوان دشمنان شناسایی کرد و دستور سرکوبی وحشیانه و سریع را صادر کرد:
۱۵۰۰ ایرانی که اکثرا جوان بودند کشته شدند که اکثریت عظیم آنها در اثر تیراندازی مستقیم نیروهای امنیتی جان باختند. اسامی بیش از 750 تن از شهیدان این قیام تاکنون ثبت شده است.
تصاویر زیادی از رویارویی مردم با نیروهای سرکوبگر منتشر شد که نشان می‌دهد نیروهای امنیتی به معترضان از فاصله نزدیک و بعضا با هلی کوپتر شلیک می‌کنند. در شهر جنوبی ماهشهر، سپاه پاسداران حداقل ۱۰۰ نفر را پس از محاصره در یک نیزار با تیراندازی با مسلسل های سنگین کشت.
در این سرکوب، بیش از ۴۰۰۰ جوان زخمی شدند و حدود ۱۲,۰۰۰ نفر بازداشت شدند، بسیاری از آنها در حالی که هنوز زخمی بودند. گزارش‌هایی از شکنجه بازداشت‌شدگان منتشر شد و برخی از زندانیان به طور مشکوکی در بازداشت جان باختند. نیروهای امنیتی حتی به بیمارستان‌ها حمله کردند و زخمی‌ها را دستگیر و اجساد را مصادره کردند و خانواده‌ها را تحت فشار قرار دادند که از هرگونه مراسم عزاداری یا تشییع جنازه خوداری کنند.
۹۲ تن از مقامات که در قتل و بازداشت معترضان در هفت استانی که صحنه اعتراضات گسترده بوده‌اند، شناسایی شده‌اند.
برای محدود کردن اخبار مربوط به قیام، مقامات قطع تقریبا کامل اینترنت را اعمال کردند و اتصال به ۵ درصد در سطح ملی کاهش یافت. این قطع ارتباط مانع از آگاهی جهانی از پاسخ خشونت‌آمیز رژیم شد. با این حال، این سرکوب موجی از محکومیت‌های بین‌المللی را به دنبال داشت و مقامات سازمان ملل از نقض شدید حقوق بشر خبر دادند.
با نزدیک شدن به سالگرد قیام آبان ۲۰۱۹، رژیم ایران نشانه‌های آشکاری از ترس نسبت به احتمال بروز نارضایتی‌های مجدد نشان می‌دهد. اعدام‌ها به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده‌اند. تعداد اعدام‌ها در اکتبر و نوامبر ۲۰۲۴ در سه دهه گذشته بی‌سابقه بوده است. بازداشت‌ها به طور فزاینده‌ای بر حامیان سازمان مجاهدین خلق ایران (PMOI/MEK) و واحد های مقاومت متمرکز شده است. سه تن از آنان طی این مدت به اعدام محکوم شده‌اند و ۷ تن دیگر به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق و محاربه محاکمه می‌شوند که مجازات آن اعدام است. این سرکوب شدیدتر، عزم رژیم برای سرکوب مخالفان را نشان می‌دهد و در عین حال به استقامت و فداکاری کسانی که جان خود را در راه آزادی از دست داده‌اند، تأکید می‌کند.
این سالگرد نه تنها یادبودی از شجاعت آنان است، بلکه یادآور استمرار جنبش دموکراسی‌خواهی در ایران در میان سرکوب‌های مداوم حکومت است.