فروزان عبدی از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
فروزان عبدی پیر بازاری تهرانی، سال۱۳۳۶ در تهران متولد شد. او از نوجوانی وارد عرصههای ورزشی شد. در دههی ۵۰ به عضویت تیم والیبال پاس درآمد. به دلیل استعداد و علاقه بسیار به ورزش والیبال، به سرعت مدارج ترقی را طی کرد و عضو تیم ملی والیبال بانوان ایران شد.
فروزان پس از انقلاب ۱۳۵۷ وارد فعالیتهای سیاسی شد و به هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران پرداخت.
او بعد از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به جرم هواداری از مجاهدین خلق دستگیر و به ۵ سال زندان محکوم شد.
فروزان عبدی به هنگام دستگیری دانشجوی سال آخر رشته تربیت بدنی بود.
او در دادگاه به ۵ سال زندان محکوم شد، اما پس از اتمام دوره محکومیت ۲سال اضافه در زندان نگه داشته شد. در سال ۱۳۶۷ از او و دیگر زندانیان سیاسی در یک محاکمه چند دقیقهای خواستند سازمان مجاهدین را محکوم نماید.
فروزان با رد این خواسته به مرگ محکوم شد و در جریان اعدام زندانیان سیاسی (تابستان ۱۳۶۷) به همراه ۳۰ هزار زندانی دیگر به جوخههای اعدام سپرده شد.
یکی از همبندی های او می گوید:
«اولین بار در اوائل سال ۱۳۶۱ فروزان عبدی را در بند۸ زندان قزلحصار دیدم. آنجا یک بند تنبیهی بود که در آن زمان در هر سلول انفرادی تا ۲۷نفر جا می دادند. به طوری که مجبور بودیم شبها و روزها، نشستن و خوابیدن و ایستادن را نوبتی کنیم.
فروزان روحیه ای بالا و مهر و محبت بسیاری نسبت به سایرین داشت. او هنرمند هم بود و نقاشیهای خیلی قشنگی داشت. هر کس میخواست سنگ بتراشد از فروزان میخواست که روی سنگ برایش نقاشی کند».
زندانی دیگری می گوید:
«در هواخوری اولین کاری که فروزان انجام داد تشکیل تیم های ورزشی بود. او آموزش والیبال را شروع کرد. وقتی که اعتراضات زندانیان نسبت به زندانبان ها شروع شد، فروزان همراه بود…».
یک زندانی دیگر نوشته است:
« در اواخر سال ۱۳۶۱ ماموران زندان فروزان را همراه چند زن زندانی دیگر به مدت ۸ماه به توالت زیر بند۸ منتقل کردند. در تمام این مدت در بدترین شرایط و زیر شکنجه و بیخوابی های مستمر و تنبیهات شبانه روزی بود. او را سپس به زندان گوهردشت منتقل کردند و در آنجا به مدت ۷ماه در سلولهای انفرادی نگه داشتند. بعد از انفرادی طولانی، دوباره او را به زندان قزلحصار برگرداندند و پس از آن که دو ماه در قرنطینه واحد بهداری قزلحصار بود، به بند عمومی و بعد هم به اتاقهای در بسته اوین و در بدترین شرایط منتقل کردند».
فروزان عبدی در نهایت در تابستان ۱۳۶۷ زیرنظر هیات مرگ به اعدام سپرده شد.
او پیش از اعدام، علیرغم پایان محکومیتش، ۲سال اضافه در زندان نگه داشته شده بود.
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.