روایت تکان دهنده سعیدماسوری از زندان قزل حصار
روز سه شنبه۱۴ شهریورماه ۱۴۰۲، زندانی سیاسی سعید ماسوری در پیامی از زندان ، به وضعیت دهشتناک و غیرانسانی زندان قزلحصار پرداخته و عامل این وضعیت را حشمت حیات الغیب مدیر کل زندانهای استان تهران و اژه ای رئیس قوه قضاییه می داند.
سعید ماسوری در ۳۵ سالگی بازداشت و هم اکنون ۲۳ سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان به سر می برد. این زندانی سیاسی همراه با تعدادی دیگر از جمله، لقمان امین پور، افشین بایمانی، سپهر امام جمعه، زرتشت احمدی راغب، محمد شافعی، سامان صیدی (یاسین)، حمزه سواری، کامیار فکور، احمدرضا حائری، رضا سلمان زاده، جعفر ابراهیمی و مسعود رضا ابراهیمی نژاد، در اعتراض به انتقال وحشیانه از زندان اوین به زندان قزلحصار دست به اعتصاب غذا زدند
خلاصه یی از متن پیام زندانی سیاسی سعید ماسوری را در زیر آورده ایم:
«بعد از ۲۳ سال زندان به گمانم بدترین شرایط و جنایات حکومت در زندان ها را دیده و تجربه کرده ام، غافل از آنکه سیاه چالی مثل قزل حصار را تاکنون ندیده بودم. کمترین امکان تغذیه ای، بهداشتی، درمانی و حتی جایی نیم متری برای نشستن هم وجود ندارد. در اتاقی تقریبا ۹ متری ۱۵-۱۶ نفر را ریخته و حق کمترین اعتراضی را هم ندارند. نه آب، نه غذا، نه تن پوش شایسته انسانی. هیچ و هیچ چیز به زندانیان نمی دهند تا حدی که پرسنل زندان حتی از جا و غذای خود صرفنظر کرده آن را هم به زندانیان می دهند.
حیات الغیب ( مدیر کل زندانهای استان تهران) هدفش تنها از بین بردن حیات ایرانی، شرافت و کرامت انسانی زندانیان است و کسری بودجه و پول برای دولت رئیسی را هم با مچاله کردن و له کردن زندانیان بی دفاع که فریادشان به جایی نمی رسد، تامین کنند. (فروش زندان رجایی شهر هم به همین دلیل بود..)
اگر بخواهم از جنایاتی که در این زندان واقع می شود بنویسم، برای هیچ عقل سلیم و حتی هموطنان خودمان که فعلا پایشان به زندان نرسیده، باورکردنی نیست.!!
همین الان در سلول های بغل جوانانی چند نفره در پشت درهای آهنی و دیوارهای بتونی در انتظار اعدام به سر می برند و حتی دیشب که چند نفر را خونین و مالین به بهداری بردند. دستور آمده بود که به آنها رسیدگی نشود حتی در حد پانسمان و ضدعفونی کردن آنها. تنها دستبند و پابندشان کرده و به سلول های انفرادی آنطرفتر انداختند… در عین خونریزی…
اینها حتی اگر برای به تاخیر انداختن حکم اعدامشان به ما زندانیان سیاسی حمله کرده و ما را به قتل برسانند، تا پرونده قتل جدید گشوده شود (چیزی که مرسوم است) هیچ ملامتی بر آنها نیست. چرا که تنها راه نجات و یا حداقل به تعویق انداختن اعدامشان همین است. جایی که هیچ مرجع تظلم خواهی وجود ندارد و اعدام ها تنها برای سرکوب و ارعاب است و نه موضوعی حقوقی… و نه عدالتی، نه حق دفاعی نه وکیلی … همه چیز وحشیانه.
این زندان نمونه کوچکی است برای همان که پیشتر گفتم. محو کردن هرگونه حیات انسانی و کریمانه!
ما در زندان آماده کشته شدن هستیم. همانطور که جوانانمان در خیابان و این بهای آزادی است و آزادی به بها به چنگ می آید و نه به بهانه !!!»
لازم به ذکر است که روز ۱۲ شهریور ۱۴۰۲، گارد زندان اوین ساعت ۹ صبح با حمله وحشیانه به بند هشت زندان اوین، سعید ماسوری را همراه با ۱۲ زندانی دیگر که اسم آنها در ابتدای گزارش آمده با دستبند و پابند به زندان قزلحصار منتقل کردند. سپس آنها در شرایطی بسیار غیرانسانی در بندی که محل نگهداری زندانیان محکوم به اعدام در شب قبل از اجرای حکم است محبوس کردند