سکینه دلفی از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
سکینه دلفی متولد ۱۳۴۱ در آبادان بود. وی در ۱۶ سالگی با تغییر و تحول در جامعه ایران و آزاد شدن فضای سیاسی، شروع به فعالیت کرد.
سکینه به مرور نسبت به سازمان مجاهدین خلق ایران سمپاتی پیدا کرد و فعالیت با این سازمان را با شرکت در جلسات شروع کرد. او همچنین در فعالیت های متعددی از جمله فروش نشریه مجاهد و شرکت در تظاهرات و گردهمایی های این سازمان شرکت داشت.
سكينه دلفی که دانش آموزی اکتیو بود تا سال۱۳۶۰ چندين بار دستگير و مورد ضرب و شتم پاسداران قرار گرفت اما هربار با عزمي قوي تر دوباره فعالیت هایش را از سر می گرفت.
در فاصله بين دستگيری‌ها و به زندان افتادن هايش او توانست در رشته اقتصاد ديپلم گرفته و در کنکور ورودی دانشگاه قبول شود، گرچه که مرتجعان مانع از ورود او به دانشگاه شده و او را از شهر اهواز ممنوع الخروج كردند.
فروردين ۱۳۶۶، آخرین باری بود که او دستگیر شد. برای فشار بیشتر سه بار زندان او را عوض كردند تا شايد تحت فشار قرار گرفته و تسليم شود اما سکینه دلفی شكنجه و درد را به سخره گرفته بود تا جایی که آخوند جزايری، امام جمعه اهواز، خود به اتاق شکنجه رفت و با صراحت به دژخيمان تأكيد كرد تا خون بدنش را بكشند.
در نهايت وي را به زندان فجر کارون در اهواز منتقل كردند. در آنجا شکنجه‌های وحشيانه با شدت بيشتری ادامه یافت.
يکی از زندانبانان در مورد شکنجه های او گفته است: «سکينه دلفی همه بازجویان را مستأصل کرده بود. او را با اتو سوزاندند، ناخنهايش را کشيدند، همراه با شلاق به بدنش ميله فلزی فرو کردند، چند بار از موی سر آويزانش کردند، به زانوهايش مته فرو كردند، در زمستان او را در آب يخ پرتاب كردند. اما او هيچ چيز نگفت.»
شكنجه ها و فشارطاقت فرسا آنقدر ادامه داشت تا وزن سکینه به ۳۴ كيلو رسيد و دیگر كسي اميدي به زنده ماندنش نداشت.
خواهرش درباره سکینه دلفی مي‌گويد، «در اولین و آخرین ملاقات من و مادرم با سکینه، مادر با چهره اي نگران از او پرسيد: چرا اينقدر نحيف شده اي؟ اصلاً تو را نشناختم! سكينه با دست به پاسداران زندان اشاره کرد و با فرياد گفت اين جنايتكاران من و بقيه دوستانم را به اين روز انداخته اند…»
هنوز جمله‌‌ي سكينه تمام نشده بود كه پاسداران با شنيدن فريادهای سکينه بر سرش ريخته و همانجا در جلو چشمان گريان ما، او را به قدری کتک زدند که بيهوش شده و سپس او را با خود بردند.
تمامي اين حماسه ها، مسير ۱۶ تا ۲۶ سالگی زندگی او بود و سكينه در بيست و ششمين بهار زندگی اش در مرداد ماه سال ۱۳۶۷ در قتل عام زندانیان سیاسی اعدام گردید.
پیکر سکینه دلفی و هفت مجاهد ديگر را که از اولين سری تيرباران شدگان در قتل عام زندانیان سیاسی در اهواز بودند را پشت صنايع فولاد اهواز دفن کرده و روی مزارشان به ميزان ۳۰ سانتيمتر آهک و سيمان ريختند تا جنايتشان هرگز فاش نشود.
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.