زنان زندانی سیاسی در معرض بیماری، تحقیر و مرگ خاموش
در مردادماه ۱۴۰۴، زندان قرچک ورامین بار دیگر در صدر اخبار حقوق بشری قرار گرفت. حدود۶۰ زن زندانی سیاسی در شرایط غیرانسانی و در میان شیوع بیماری ناشناخته‌ای گرفتار شده‌اند که با ضعف جسمی، عفونت، تنگی نفس و کمبود شدید اکسیژن همراه است. این وضعیت مصداق آشکار شکنجه و رفتار غیرانسانی و نقض تعهدات بین‌المللی ایران است.
شرح واقعه
طی سه هفته اخیر، ویروسی ناشناخته در بند زنان زندان قرچک شیوع یافته است. علائمی چون استخوان‌درد شدید، گرفتگی صدا، عفونت‌های گلو، ضعف جسمانی و کمبود اکسیژن، سلامت زندانیان را به مرز خطرناک رسانده است.
حدود ۶۰ زن زندانی سیاسی در بند موسوم به «باشگاه» محبوس‌اند؛ بندی فاقد تهویه، با تنها هفت اتاق کوچک و یک راهروی باریک. ازدحام شدید، نبود تخت کافی و مجبور شدن بسیاری به خوابیدن روی زمین، همراه با تنها سه حمام و سه توالت برای همه زندانیان، شرایطی فاجعه‌بار پدید آورده است. حضور موش‌ها و حشرات نیز وضعیت را غیرقابل تحمل‌تر کرده است.
نمونه‌هایی از وضعیت زندانیان:
- آذر کوروندی: مبتلا به بیماری قلبی و دیسک گردن، بدون هیچ‌گونه دسترسی به درمان.
- مولود صفایی: نیاز فوری به جراحی فتق دیافراگم، اما محروم از انتقال به بیمارستان.
- پروین میرآسان و مریم بانو نصیری: هر دو با بیماری‌های مزمن رها شده‌اند.
- زندانیان سالمند: در آستانه فروپاشی جسمی، بدون رسیدگی پزشکی.
همزمان، قطعی آب و برق در ۲۷ مرداد موجب شد مسئولان زندان از پخت و توزیع غذا خودداری کنند. این اقدام زندانیان را در وضعیت گرسنگی و ضعف شدید جسمی قرار داد.
محکومیت بین‌المللی
وزارت خارجه آمریکا روز سه‌شنبه ۲۸ مرداد در بیانیه‌ای رسمی، زندان‌های ایران از جمله زندان قرچک ورامین را «نمونه‌ای از بدرفتاری سیستماتیک» خواند. در این بیانیه، به کمبود آب آشامیدنی سالم، فقدان خدمات درمانی، شرایط غیربهداشتی، شکنجه روانی، رفتار خشونت‌آمیز مأموران و ازدحام بیش از حد اشاره شده و خواستار دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی فوری و نظارت مستقل بر زندان‌ها گردید.
تحلیل حقوقی
- نقض ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (لزوم رفتار انسانی با زندانیان).
- نقض ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ممنوعیت شکنجه و رفتار ظالمانه).
- نقض مواد ۳ و ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات، امنیت و منع رفتار غیرانسانی).
- نقض اصل تفکیک جرائم (نگهداری زندانیان سیاسی در کنار مجرمان عادی).
تأثیر انسانی و اجتماعی
این شرایط جان زندانیان را در معرض مرگ خاموش قرار داده و خانواده‌های آنان را در اضطراب دائمی فرو برده است. جامعه نیز پیام روشنی از رژیم دریافت می‌کند: هرکس بر آرمان آزادی و مقاومت پافشاری کند، باید بدترین شرایط ممکن را تحمل نماید.
نتیجه‌گیری و فراخوان اقدام
بحران امروز زندان قرچک ورامین یک هشدار جدی است. زنان زندانی سیاسی در معرض مرگ تدریجی قرار دارند. ما از سازمان ملل، اتحادیه اروپا و تمامی نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم:
- فوراً بر وضعیت زندانیان قرچک نظارت کنند.
- انتقال فوری بیماران به مراکز درمانی مستقل را مطالبه نمایند.
- رژیم ایران را به دلیل نقض تعهدات بین‌المللی خود پاسخگو سازند.