به دنبال صحنه سازی و نمایش تلویزیون رژیم در خبر ۲۰:۳۰ چهارشنبه ۲۲ مرداد ۹۹ از وضعیت کرونا در زندان اوین، تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۸ زندان اوین روز پنجشنبه ۲۳ مرداد ۹۹ این صحنه سازی ها را افشاء کرده و در نامه ای اعلام کردند: «آنچه از صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش شد فراتر از دروغ بود. تونل ضدعفونی کننده که در تصاویر ملاحضه کردید اساسا هیچکدام از ما از وجودش مطلع نبودیم، چه برسد به اینکه در حین ورودمان به زندان از آن استفاده کرده باشیم. قرنطینه بند یک، نه چهارده روز بلکه چند ساعت و نهایتا یک روز پذیرای زندانیان تازه وارد است و زندانیان تازه وارد در بندهای چهار، هشت، هفت به شکلی فرمالیته در جوار دیگر زندانیان به اصطلاح قرنطینه می شوند …»
در گزارش ۲۰:۳۰ از زندان اوین نشان داده می شود که ماسک، مواد ضدعفونی کننده و مواد بهداشتی در اختیار زندانیان قرار می گیرد و تمامی پروتکل های بهداشتی رعایت می شود و کسی مبتلاء به کرونا نشده است.
لازم به یادآوری است که در روز یکشنبه ۱۹ مرداد ۹۹ در پی آزمایش راندومی که از ۱۷ تن از زندانیان بند ۸ زندان اوین گرفته شد جواب آزمایش ۱۲ تن از زندانیان مثبت اعلام شد که آلوده به ویروس کرونا می باشند.
متن کامل نامه زندانیان سیاسی بند ۸ زندان اوین:
“در پی انتشار یک گزارش فراتر از دروغ دیگر از صدا و سیمای جمهوری اسلامی که پرواضح است رسالتی جز دروغ ندارد، بر آن شدیم تا برای تنویر افکار عمومی و جلب توجه دوباره آنها به وضعیت زندانها، نکاتی را در مورد گزارش مضحک اخبار ۲۰:۳۰ مورخ ۲۲ مرداد ۹۹ به اطلاع مردمی که در پی حقیقت هستند، بیان کنیم.
۱. تونل ضدعفونی کننده که در تصاویر ملاحظه کردید اسباب حمله ما را فراهم کرد، چراکه اساسا هیچکدام از ما از وجودش مطلع نبودیم، چه برسد به اینکه در حین ورودمان به زندان از آن استفاده کرده باشیم.
۲. قرنطینه بند یک، نه چهارده روز، بلکه چند ساعت و نهایتا یک روز پذیرای زندانیان تازه وارد است و زندانیان تازه وارد در بندهای چهار، هشت، هفت، به شکلی فرمالیته و در جوار دیگر زندانیان به اصطلاح قرنطینه می شوند؛ که برای نمونه شرح قرنطینه یکی از بندها را در پی خواهیم آورد.
۳. گزارش که از بند چهار پخش شد، مربوط به اتاقهایی می شد که افرادی مانند غارتگران صندوق ذخیره فرهنگیان، بانک سرمایه، موسسه ثامن و چندین اختلاس گر سرشناس دیگر و سلطان های خودرو و … به همراه برخی سرداران تاریخ گذشته سپاه ( که حتی از ترسشان نسبت به خشم ستمدیدگان اسامی مشخصی ندارند و برای نمونه گویا نام یکی شان سردار سیف است) و دیگر اسلافشان در آنجا سکونت داشته و دارند، و با اموال غارت شده مردم تحت ستم ایران و با خاصه خرجی اتاق هایی لوکس برای خود ترتیب داده اند و با این ولخرجی ها نظم و اتوریته مطلوب خود را در آن بند حاکم کردند، اتاق هایی که در آنها افرادی چون حسین فریدون (برادر رئیس جمهور) و محمدعلی نجفی شهردار سابق تهران (فردی که با جرم قتل اساسا نباید در آن بند و این زندان باشند) و مهدی هاشمی (که در بند هفت در اتاق ویژه در ایامی که مرخصی نیست، بسر می برد) در آنجا سکونت دارند. اتاقهایی که در آن افرادی از اقشار فرودست جامعه در آنجا همچون بیرون از زندان از سر احتیاج، ناچار به خدمت رسانی در ازای مبالغی ناچیز هستند. بدین ترتیب یک نظام کاملا طبقاتی و تبعیض آمیز را در زندان نیز حکم فرما کردند؛ طبیعی است که مسئولان سازمان زندان ها اتاق هایی که در آن افرادی از اقشار فرودست جامعه در آنجا هم چون بیرون از زندان از سر احتیاج ناچار به خدمات رسانی در ازای گرفتن مبالغی ناچیزند بدین ترتیب یک نظام کاملا طبقاتی و تبعیض آمیز را در زندان هم حکم فرما کرده اند و خوب طبیعی است مسئولین سازما زندان ها و قوه قضاییه از بخشی از زندان (ویترین) اوین را نمایش هایی اینچنینی استقبال کنند.
۴. اما داستان بند ۸ متفاوت است. بندی که قرار است به تعبیر خود زندانبانان نقش تبعیدگاه را داشته باشد. ابتدا اینکه بهداری که در تصاویر دیده بودید فاقد امکانات پزشکی لازم است و از فقر تجهیزات پزشکی و دارویی رنج می برد و ناتوان از ارائه کوچکترین خدمات پزشکی برای بیماران است. بهداری که از تامین بخش اعظم داروهای تخصصی و گاه حتی غیرتخصصی بیماران ناتوان است. دوم اینکه از سالنی که از بند ۸ در تصاویر و آن هم نه بصورت واضح مشاهده کردید سالن ۷ بند ۸ بود که سالن کارگری است؛ همان سالنی که کارگران زندانی را با روزانه بیش از شش ساعت کار با دستمزدی فوق ناچیز همچون بیرون از زندان با دستمزدی بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان در ماه به استثمار می کشند و در ساعاتی که اکثر آنها در محل کار خود در کارگاهها حضور دارند اقدام به تهیه این گزارش کردند. گویا حضور آنان مانع ترسیم فضای سانتی مانتال از زندان بود. نکته بعدی که زندانیان عقیدتی سیاسی بند ۸ در سالنهای ۸ و ۹ هستند و با توجه به اینکه صدا و سیما مسئولینش به درستی می دانند که زندانیان عقیدتی صدا و سیما را به عنوان بخشی از دستگاه سرکوب و پروپاگاندای حاکم می شناسند و هرگز با این رسانه مصاحبه نمی کنند و با توجه به وضع اسفناک بهداشتی این دو سالن بخصوص سالن ۹ که از تراکم بالای جمعیت برخوردار است حتی جرات حضور در این دو سالن را که چند مورد مبتلاء به کرونا (بر اساس اعلام مسئولین خود زندان) و مشکوک به کرونا را دارند به خود ندادند.
موضوع در اینجا صرفا زندانیان عقیدتی سیاسی یا صرفا زندان در معرض توجه اوین نیست بلکه ساختار تبعیض آمیز، ظالمانه و براساس اهمیت شرایط روز غیر بهداشتی بودن فضاهای کل زندان ها است که همگی به خوبی می دانیم که شرایط در زندانهای دیگر شهرستانها بخصوص شهرستانهای محروم و زندانهایی چون قرچک، قزلحصار، تهران بزرگ و رجایی شهر و غیره به مراتب بدتر از زندان اوین است زمانی که ما در یک سالن کوچک بند ۸ (سالن ۹) با جمعیتی بیش از ۱۳۰ نفر با امکان استفاده از تنها ۳ روشویی و ۵ حمام و ۵ توالت که از وضع بهداشتی ناسالمی برخوردار است مواجه هستیم و زمانی که در اتاق های ۱۲، ۱۵، ۱۷ متری ۱۷، ۱۸ و ۱۹ انسان زندگی می کنند، می شود تصور کرد که در دیگر زندان ها چه خبر است.
اساس ما در این نامه نه پاسخ دادن به اراجیف نخ نمای تکراری بنگاه دروغ و نفرت پراکنی ۲۰:۳۰ (که با گزارش های سراسر دروغ و نفرت پراکنانه اش دستش به خون صدها بیگاه آلوده است و در بین مردم از بی آبروترین رسانه هاست) که یادآور شرایط اسفناک و بهداشتی زیستی کشور بود. حالا در جایی که قرنطینه های مضحک بندهای زندان اوین افراد تازه وارد یا افرادی که در روز چندم (به عنوان مثال روز دهم یا یازدهم قرنطینه اند) یکجا قرنطینه اند و یکجا نگهداری می شوند و با دیگر زندانیان نیز در ارتباطند گزارشگر دلقکماب ۲۰:۳۰ بیاید و از وجود امر خارق العاده ای چون دسترسی به مایع دستشویی گزارش تهیه کند یا در جایی که پزشک معتمد زندان که در بند ۸ مشغول به کار است به جای اعزام افراد با علایم مشکوک به کرونا یا افردای که در مراوده مستقیم با افراد مبتلاء به کرونا بوده اند جهت انجام تست کرونا با گذاشتن دست روی پیشانی به سنجش تب می پردازند و بی هیچ معاینه دیگری دست به نسخه می شود باید هم جلوی دوربین رسوای صدا و سینا خودشیرینی کند.
پایان این قصه هر چقدر هم برای ما تلخ باشد برای نظام حاکم صد چندان تلخ تر خواهد بود.
امضاء کنندگان: بهنام موسیوند، بهنام محجوبی، روح الله (آرش) خبری، محمدهادی مهرانی، حسین محمودی، آتبین جعفریان، یاسین جمالی، علیرضا فرشی، حمید منافی، بهنام شیخی، سبحان ایمانی، مسیب رییسی یگانه (محسن رییسی)، اصغر شیری، احمد فارسی، محسن فهیم”
لازم به تاکید است که سازمان عفو بین المل در تاریخ ۱۰ مرداد ۹۹ (۳۱ ژوئیه ۲۰۲۰) اعلام کرده که: “نامه های رسمی درز کرده ای که به دست عفو بین الملل رسیده نشان می دهد که دولت ایران درخواست های مکرر مقامات ارشد سازمان زندانها برای تامین امکانات مورد نیاز برای مهار شیوع ویروس کرونا و درمان زندانیان مبتلاء شده را نادیده گرفته اند. عفو بین الملل نسخه هایی از چهار نامه را رویت و برای اولین بار منتشر کرده که از طرف مقامات سازمان زندان ها که زیر نظر قوه قضاییه فعالیت می کند، به وزارت بهداشت نوشته شده و زنگ خطر را درباره کمبود شدید تجهیزات حفاظتی شخصی، مواد ضدعفونی کننده و تجهیزات و لوازم پزشکی کلیدی به صدا درآورده است. وزارت بهداشت این درخواست ها را بی پاسخ گذاشته و زندان های ایران همچنان در مقابل شیوع بیماری های واگیر دار به شکلی فاجعه بار فاقد تجهیزات لازم هستند.”