در روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام خواستار توقف اعدام زنان در ایران شویم
امسال روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام به زنانی اختصاص داده می شود که در معرض خطر محکومیت به اعدام، مجازات اعدام، و کسانی قرار دارند که حکم اعدام آنها تخفیف داده شده، تبرئه شده یا مورد عفو قرار گرفته‌اند.
ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام و عفو بین الملل ۱۰ اکتبر ۲۰۰۲، مصادف با ۱۸ مهر ۱۳۸۱، را به عنوان روز جهانی علیه مجازات اعدام اعلام کردند. این روز به مناسبت یادآوری وضعیت کسانی است که محکوم شده و منتظر اعدام هستند.
سازمان ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام می گوید: “در حالی که برای لغو کامل مجازات اعدام در سراسر جهان برای همه جنایات و برای همه جنسیت‌ها تلاش می کنیم، باید زنگ خطر تبعیضی را که زنان با آن مواجه می‌شوند و پیامدهایی که این تبعیض‌ها می‌تواند در پی داشته باشد، را به صدا درآوریم.
برخلاف قوانین بین المللی که به دلیل نقش مادران و زنان سرپرست خانوار، به جای حبس برای زنان مجازات‌های دیگری را توصیه می‌کند ، زنان در ایران نه تنها زندانی بلکه اعدام می‌شوند. از سال 2013 مصادف با ۱۳۹۲ شمسی، تاکنون دستکم ۱۲۱ زن در ایران اعدام شده‌اند.
رژیم آخوندی از ژانویه 2021 مصادف با دی ماه ۱۳۹۹، بیش از ۲۶۷ نفر را اعدام کرد. در میان آنها ۹ نفر زن هستند. تعداد واقعی اعدام‌ها و به ویژه اعدام زنان بسیار بیشتر است. رژیم آخوندی اکثر اعدام‌ها را به صورت مخفیانه و دور از چشم عموم انجام می‌دهد. هیچ شاهدی در زمان اعدام حضور ندارد مگر کسانی که حکم را اجرا می‌کنند. این اعدام ها ظالمانه و ناعادلانه است.
ایران برترین جلاد زنان است و در نتیجه ناکامی رژیم آخوندی در طبقه‌بندی قتلهای عمدی با توجه به درجه آنها، هر فردی که مرتکب قتل شود، صرف نظر از انگیزه‌های وی به اعدام محکوم می‌شود.
بسیاری از زنان که در ایران به قتل محکوم شده‌اند، خود قربانی خشونت علیه زنان هستند و در مقابل دفاع از خود مرتکب قتل شده‌اند. محاکمات و احکام صادره در مورد زنان به شدت ناعادلانه است.
زندانی سیاسی گلرخ ابراهیمی ایرایی در نامه‌ای به تاریخ ۵ مرداد ۱۳۹۸، درباره زنانی که به اتهام قتل به اعدام محکوم می‌شوند نوشت: «درصد بیشترشان به جهت عدم امکان طلاق از همسرانشان پس از سال‌ها تحمل زندگی مشترکی آشفته که با توهین، ضرب و شتم و بعضا شکنجه توسط همسرانشان همراه بوده است، با نقشه قبلی و یا به صورت ناگهانی، مرتکب قتل همسرانشان شده‌اند. آنها معتقد بودند اگر قاضی پرونده رضایت به طلاق‌شان می‌داد هرگز دست به جنایت نزده بودند…»
در زندان مرکزی ارومیه، از ۱۲زندانی زن نام برده شده که زیر حکم اعدام به سر می برند، یکی از آنها محبت محمودی است. ۶۴ساله، مادر ۵ فرزند. او ۲۰سال است که در زندان زیر حکم اعدام است و ۱۸سال از این ۲۰سال را بدون مرخصی سپری کرده است. اتهام او، دفاع از خود در برابر مردی است که وارد حریم خانه او شده بود. این مرد با چاقو به قصد تجاوز وارد خانه می‌شود و سه ضربه چاقو به پهلو و شکم محبت وارد می‌کند.
محبت محمودی در مقابل، با یک سلاح گرم به سوی او نشانه روی می‌کند و بی اختیار سلاح شلیک می‌شود. در نتیجه به مقتول اصابت کرده و او جانش را از دست می‌دهد.
وقتی نیروهای پلیس آگاهی وارد خانه می‌شوند، هنوز چاقو در دست مقتول بوده، با این حال، دادگاه محبت محمودی را به مرگ محکوم می‌کند.
در روز ۲۹ بهمن ۱۳۹۹، زهرا اسماعیلی در زندان گوهردشت کرج اعدام شد. این زن زندانی لحظاتی قبل از اعدام دچار سکته قلبی شده و فوت کرده بود با این وجود مأموران او را به دار آویختند. وکیل زهرا اسماعیلی در یک پست فیسبوکی نوشت: «۱۶ نفر مرد را قبل از زهرا و جلوی چشمانش دار زدند. زهرا قبل از اینکه پای چوبه دار برود، سکته کرد و قلبش ایستاد و مرد. با این وجود جسد بی جانش را دار زدند…».
زهرا اسماعیلی صاحب ۲ فرزند بود. او خود بیگناه بود و به منظور رهانیدن دخترش که به سر پدرش شلیک کرده بود، مسئولیت قتل او را به عهده گرفت.
علیرضا زمانی، همسرش، از مدیران وزارت اطلاعات رژیم بود که به طور مرتب با همسر و فرزندانش بدرفتاری می‌کرد و آنها را کتک می‌زد. او همچنین جلوی چشم خانواده‌اش، زنان متفاوتی را به خانه می‌برد. علیرضا زمانی حتی همسر خود را تهدید به قتل کرده بود و قصد تجاوز جنسی به دختر خودش را داشت. در نتیجه این خشونت‌ها، دخترش با کمک برادر خود او را به قتل رساندند. اعدام زهرا اسماعیلی یک انتقام جویی غیرانسانی از سوی مأموران وزارت اطلاعات رژیم بود.