دادستان آبادان به جای همسر شکنجه‌گر، پرستو ناوردی را مواخذه کرد
اخیرا ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده مبنی بر اینکه زنی به مدت سه سال در آبادان توسط همسرش به شدت شکنجه روحی و جسمی شده است. وی که خود را پرستو ناوردی معرفی میکند در اثر شکنجه‌های همسرش بینایی خود را از دست داده است.
وی پس از انتشار ویدئوی مذکور برای پیگیری شکایت از همسرش به مراجع قضایی در محل سکونتش مراجعه میکند اما دادستان آبادان با پرخاشگری و برخوردی تند او را به دلیل انتشار ویدئو مورد مواخذه قرار داده است.
پرستو که هم اکنون تحت حمایت خانواده و در منزل پدر و مادرش زندگی میکند میگوید: در طی این سه سال همسرم هر دو چشمم را نابینا کرده، بدنم را با آب جوش سوزانده، چندبار من را به دار آویخته، استخوان‌های دستم را شکسته، جای چاقو روی بدنم به وفور دیده می‌شود، گوشم را بریده، دندانم را شکسته و ….”
همسر پرستو که معتاد به شیشه است، دوسال او را به همراه پدر و برادرش شکنجه کرده است. پرستو دو فرزند کوچک دارد که همچنان در اختیار همسرش هستند.
پس از انتشار این ویدیو وقتی پرستو به دستگاه قضایی مراجعه کرده، حمید مرانی، دادستان آبادان با پرخاشگری او را برای انتشار ویدیو مواخذه کرده و به پرستو گفته است که “چرا با رسانه‌ها مصاحبه کردی؟”
برخورد با موضوع خشونت خانگی و شکایات مربوط به آن حتی در شرایطی که قانون، خانواده و نهادهای دولتی در کنار زنان ایستاده‌اند کار آسانی نیست. در ایران به طور خاص، به دلیل شکاف‌های موجود در قانون که حقوق انکارناپذیر زنان از جمله حق حفاظت از خشونت را نادیده می گیرند، کار به مراتب دشوارتر است.
بعد از ۱۰ سال کش دادن تصویب لایحه جلوگیری از خشونت علیه زنان در ایران، حکومت ایران بالاخره یک فاجعه آفریده است. سال گذشته، کارشناسان و رسانه‌های حکومتی فاش ساختند که ایران دارای رتبه اول جهان در خشونت خانگی علیه زنان می باشد.
محمدرضا محبوب فر، یکی از کارشناسان آسیب شناسی در ایران، با انتشار مقاله‌ای در سال گذشته اعلام کرده بود:«ایران رتبه اول در خشونت خانگی». این مقاله در سایت حکومتی جهان صنعت به تاریخ ۲۹ آبان ۱۳۹۹ منتشر گردید. در این مطلب گفته شده است: «اکنون آسیب‌های اجتماعی دامن کشور را گرفته است و امروز هیچ خانه‌ای در ایران امن نیست.»
خشونت علیه زنان در ایران تبدیل به زخم ناسوری شده است که نیاز به درمان دارد. قانونی باید تا خشونت خانگی را جرم انگاری کرده و فرد مهاجم را مجازات نماید. همچنین به نهادهایی نیاز هست که از زنانی که قربانی خشونت می شوند، حمایت کنند.
در فقدان همه موارد فوق، آمار خشونت خانگی به شکل ضرب و شتم فیزیکی و قتل زنان و دختران در ایران شاهد رشد فاحشی بوده است.