حسین عبدالوهاب از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
حسین عبدالوهاب سال۱۳۳۱ در تهران متولد شد. او کارمند هواپیمائی ایران ایر بود.
حسین عبدالوهاب پس از انقلاب ضد سلطنتی با جریانات مختلف آشنا شد، اما با اولین آشنایی با سازمان مجاهدین جذب آن شد و شروع به‌فعالیت کرد.
او را در پاییز سال ۱۳۶۰ به همراه همسر باردارش در خانه دستگیر کردند. فرزند آنها در زندان به دنیا آمد.
در این دوره حسین عبدالوهاب به ۱۵سال حبس محکوم شد. اما در حالی که حکم اش را در حبس می گذراند با آغاز قتل‌عام زندانیان سیاسی او را در زندان گوهردشت حلق‌آویز کردند. یکی از اعضای هیأت مرگ که حکم اعدام او را امضا کرد ابراهیم رئیسی، جلاد۶۷ بود.
نامه ای از ایران شرایط خانواده حسین عبدالوهاب در جریان اعدام او را شرح می دهد:
یک هفته قبل از این که خبر اعدام حسین را بدهند، یکی از نزدیکان به رژیم خبر آورد که حسین را دیده و او حالش خوب است.
همه در خانواده خوشحال شدیم. اما پنجشنبه همان هفته تلفن زدند و گفتند که جمعه ساعت یک بیایید فلان‌جا. پدر و عموی حسین رفتند و بعد از ساعتها در صف ایستادن، بالاخره نوبتشان شد و به آنها خبر اعدام عزیزشان را دادند.
از آنها تعهد خواسته بودند که نباید هیچ کاری بکنند، اما آنها قبول نکردند. ماموران که با مخالفت خانواده روبرو شدند گفتند، پس در مورد او باید بگویید مریض بوده و در زندان درگذشته است!
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.