یکی از معترضان بازداشت شده در آبان ۹۸، جمیل قهرمانی است که در مدت بازداشت به شدت شکنجه شده و نیز توسط مسئولان زندان به او قرص های اعتیادآور خورانده شده و وی را به مواد مخدر آلوده کرده اند.
جمیل قهرمانی یک ورزشکار ۳۰ ساله است که چندی پس از اعتراضات آبان ۹۸ در دهم آذر دستگیر شد.
در زندان به دلیل بدرفتاری افسر نگهبان با معترضان با آنها درگیر شد؛ در ادامه این درگیری با ماموران زندان، جمیل قهرمانی را کتک زدند و از بند خارج کردند.
هم بندیان وی گفته اند که وقتی پس از چند روز به بند بازگشت، نمی توانست حرف بزند. او پس از مدتی گفته بود که به او موادی تزریق کرده اند که او نمی دانسته، چیست!
همچنین به جمیل قهرمانی قرص های اعتیادآور داده بودند و گفته بودند: “بخور دردت را آرام می کند.”
نزدیکان وی می گویند: جمیل در ملاقاتی که با خانواده داشته در میان صحبت هایش چرت می زد و وقتی راه می رفت تلو تلو می خورد.
شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران او را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ۵ سال حبس تعزیری محکوم کرده است؛ این حکم در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
وفور مواد مخدر در زندانهای ایران امر تازه ای نیست. سالیان است که روسای زندانها خودشان باندهای مواد مخدر را در زندانها اداره می کنند.
اما گزارشاتی که در طی ماههای اخیر به دست مانیتورینگ حقوق بشر ایران رسیده است، حاکی از توطئه سیستماتیک توسط قوه قضاییه برای معتاد کردن جوانان و معترضان بازداشتی است.
این عمل در زندان تهران بزرگ توسط رئیس زندان و عوامل اجیر شده اش انجام می شود.
گفته می شود ۴۰ تن از بازداشت شدگان آبان ۹۸ از اسلامشهر، شهریار، رودهن و اندیشه توسط زندانیانی که در هماهنگی با رئیس بند کار می کنند، معتاد شده اند.
در یک نمونه، شخصی به نام وحید صفری که به جرم فروش مواد مخدر محکوم به تحمل حبس شده است، به دستور رئیس زندان تهران بزرگ به عنوان انتظامات و مراقب زندانیان برگزیده شده و زندانیان را به مواد مخدر آلوده می کند.
زندانیان آزاد شده می گویند که این فرد به آنها که تحمل حبس برایشان دشوار شده بود، می گفت: «در صورت استعمال مواد مخدر تحمل حبس برایشان آسان تر می شود.» می گفت: «شیشه بکش تا شیشه هم به جای تو حبس بکشد.»
به نظر می رسد معتاد کردن جوان های معترضی که با ظلم و فساد جنگیدند و خواهان دگرگونی بنیادی بودند، کاملا به طور سیستماتیک توسط قوه قضاییه رخ می دهد و پای یک مافیای کهنه کار در میان است.
در زندان تهران بزرگ دسترسی به یک کتاب و روزنامه برای زندانیان بسیار دشوارتر از دسترسی به انواع و اقسام مواد مخدر و قرصهای روان گردان است.
همین بلا را بر سر مردمی که در اعتراض های سالهای ۹۶ و ۹۷ دستگیر کردند، نیز آوردند. توسط همین اشخاص، عده ای از جوانانی که در راهپیمایی های اعتراضی دستگیر شده و به تیپ یک زندان تهران بزرگ منتقل شده بودند، معتاد شدند.
مانیتورینگ حقوق بشر ایران از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خواهان اعزام هیاتهای بین المللی جهت دیدار با زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان اعتراضات و اقدام فوری برای آزادی آنان می باشد.
