با گذشت نزدیک به سه ماه از اعتراضات سراسری آبان ماه در ایران فعالان مدنی و خانواده های برخی از بازداشت شدگان از بی خبری مطلق از سرنوشت و محل نگهداری اعضای بازداشت شده خانواده های خود خبر می دهند.
بسیاری خانواده ها در بی خبری از وضعیت فرزندانشان به شدت نگران هستند که آنها هم جزو کشته شدگان باشند چرا که از لحظه بازداشت تاکنون هیچ تماسی با خانواده های خود نداشته اند.
بین افرادی که هیچ خبری از سرنوشت آنها در دست نیست تعدادی هستند که در جریان اعتراضات مجروح شده بودند و آنها را از بیمارستانهایی چون نمازی شیراز یا معرفی زاده در شادگان اهواز بازداشت کرده و برده اند.
عمده این دستگیریها توسط اطلاعات سپاه انجام شده و بر اساس گزارشات موثق، این افراد در بازداشتگاههای سپاه زندانی هستند.
بسیاری از این افراد کسانی هستند که در روزهای بعد یا در جریان اعتراضات از روی فیلم ها و ویدیوها و دوربین های مداربسته توسط ماموران امنیتی شناسایی شده و بازداشت شده اند. مقام های امنیتی و قضایی آنها را لیدر یا رهبر آشوب معرفی می کنند.
یکی از وکلای دادگستری به نام محمدحسین آقاسی که وکالت تعدادی از بازداشت شدگان آبان را برعهده دارد میگوید که هیچ اطلاعی از وضعیت برخی معترضین در دست نیست. پرونده های آنها به دادگاه ارسال نشده و وکلا تاکنون نتوانسته اند وارد پرونده های آنها شوند.
همزمان برخی از بازداشت شدگان که با قرار وثیقه از زندان آزاد شده اند از فشارهای شدید روانی و ضرب و شتم در دوران بازداشت با باتوم و شوکر، برای “اعتراف دروغ به داشتن ارتباط با شبکه های معاند خارج از کشور” گفته اند.
بازداشت شدگان آبان ماه در زندان های قرچک ورامین و فشافویه تهران گزارش داده اند که در حال حاضر بیش از ۳۰۰ نفر از بازداشت شدگان در سوله ای به نام تیپ ۵ در زندان فشافویه نگهداری می شوند که بندی تازه تاسیس است و هیچ امکاناتی ندارد. در زندان زنان هم بازداشت شدگان آبان ماه در یک سوله ای هستند که پیشتر سالن بسکتبال بوده، تهویه مناسب و امکانات ندارد و بازداشت شدگان کف خواب هستند و وضعیت خوبی ندارند.
