پیمان کاظمی، فعال سیاسی ۳۰ ساله، روز جمعه ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۲ در منزل شخصی خود در شهر املش توسط نیروهای اطلاعاتی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد. به گفته منابع مطلع، خانواده وی پس از مراجعه به کلانتری برای پیگیری وضعیت او، به اطلاعات سپاه ارجاع داده شدند.
بر اساس اطلاعات منتشر شده، پیمان کاظمی در دادگاهی که بدون دسترسی به وکیل انتخابی برگزار شد، به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبر» و «نشر اکاذیب» به پنج سال حبس محکوم شد که سه سال از این حکم قابل اجرا است. وی هم‌اکنون دوران محکومیت خود را در زندان رودسر سپری میکند.
پیمان کاظمی تاکنون از حق مرخصی استفاده نکرده و اعلام کرده است که هرگز از زندانبانان درخواستی برای مرخصی نخواهد کرد. وی در این خصوص اظهار داشته است: «آنها مجبور خواهند شد که در روز آزادی در زندان را باز کنند و من آنگاه با سرفرازی از زندان بیرون خواهم رفت.»
پیمان کاظمی از اعضای فعال کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» است. این کارزار به عنوان یک حرکت مدنی علیه اجرای احکام اعدام در ایران شناخته می‌شود و از طریق اقدامات نمادین، اعتراض خود را نسبت به مجازات اعدام اعلام میکند.
بازداشت و محکومیت فعالان سیاسی در ایران همواره مورد انتقاد نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است. این نهادها تأکید دارند که اجرای احکام سنگین برای افرادی که صرفاً به دلیل بیان عقاید خود بازداشت می‌شوند، ناقض حقوق اساسی شهروندان محسوب می‌شود. با این حال، مقامات قضایی ایران معمولاً این محکومیت‌ها را در چارچوب «مقابله با تهدیدات امنیتی» توجیه می‌کنند.
