سحرگاه صبح روز دوشنبه ششم فروردین ۱۴۰۳ حکم اعدام عباس آقایی، ۳۶ ساله و شهروند تبریز در زندان مرکزی تبریز به اجرا درآمد. این زندانی با اتهامات مربوط به مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود.
بر اساس گزارشهای رسیده به مانیتورینگ حقوق بشر ایران، عباس آقایی ۲۸ ماه پیش در رابطه با اتهام مواد مخدر بازداشت شد اما مواد مخدر کشف شده متعلق به او نبوده است و علیرغم اینکه زیر فشار نیروهای امنیتی بود تا به این اتهام اعتراف کند، اما تا آخرین لحظه، این اتهام را نپذیرفت. عباس آقایی سرپرست خانواده اش بود و سرپرستی خواهر و برادرش که زیر ۱۵ سال سن داشتند را به عهده داشت. او چهار ماه پیش از بازداشت نامزد کرده بود.
با این همه قضاییه ایران بدون توجه به تمامی شواهد و عدم پذیرفتن اتهام از سوی این زندانی، در دومین روز کاری در ایران پس از تعطیلات عید نوروز این زندانی را اعدام کرد. عباس آقایی اولین اعدام ثبت شده در سال ۱۴۰۳ می باشد . اعدام این زندانی تا این لحظه از سوی رسانه های داخل ایران یا منابع رسمی و مسئولین زندان اعلام نشده است.
در سال ۲۰۲۳، شمار اعدام زندانیان عادی به ۸۳۰ نفر رسید. در بین جرائم زندانیان عادی، اعدام زندانیان مواد مخدر نسبت به سال گذشته چندین برابر شده است. زندانیان مرتبط به جرائم مواد مخدر اغلب از حاشیه شهرها می باشند و از اقشار فقیر جامعه محسوب میشوند که در یک روند دادرسی ناعادلانه به اعدام محکوم میشوند. در حالیکه جرائم مرتبط با مواد مخدر، طبق قوانین بین‌المللی هرگز نباید مشمول مجازات اعدام شوند.
