افزایش محدودیت‌ها بر زندانیان سیاسی، عقیدتی و فعالان حقوق بشر محبوس در زندان‌های ایران
زندانیان سیاسی، عقیدتی و فعالان حقوق بشر محبوس در زندان‌های ایران با افزایش محدودیت‌ها و همچنین انتقال به بندهایی با شرایط خطرناک و نگران‌کننده روبه‌رو هستند.
در طی ماههای گذشته، تعداد فزاینده‌ای از فعالان سیاسی و حقوق بشر زندانی از حقوق پایه‌ای همچون حق دسترسی به درمان محروم شده اند. بسیاری از این زندانیان در همان بخش‌هایی زندانی شده‌اند که زندانیان مرتکب جرائم عادی مانند قتل در آن محبوسند که این امر نقض قوانین ایران و موازین بین‌المللی است. موارد متعدد ضرب و شتم و حمله به زندانیان سیاسی توسط زندانیان جرائم خطرناک گزارش شده است.
چندین زندانی سیاسی و عقیدتی در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان و محرومیت از حقوق خود دست به اعتصاب غذا به عنوان آخرین راه برای رساندن صدایشان زده اند.
مقامات قضاییه رژیم ایران با ادامه این رفتار‌ها از راههای مختلف شکنجه روحی و روانی را بر زندانیان سیاسی تحمیل کرده و سعی در شکستن روحیه آنان و خفه کردن هرگونه صدای مخالف دارند.
عدم تفکیک زندانیان به‌تناسب جرائم
در اکثر مواقع اصل تفکیک جرائم در مورد زندانیان سیاسی در زندان های ایران رعایت نمی شود و در بسیاری موارد زندانیان سیاسی توسط زندانیان با جرائم خشن و اجیر شده توسط ماموران امنیتی مورد ضرب و شتم قرار می گیرند.
مقامات قضایی و امنیتی با قراردادن زندانیان سیاسی در کنار مجرمان تجاوز، مواد مخدر و قتل عمد؛ آگاهانه با ناامن کردن فضای زندان، جان زندانیان سیاسی را در خطر قرار میدهند.
بنا بر گزارشات متعدد از داخل زندان‌های ایران، نیروهای امنیتی با تطمیع برخی از زندانیان جرائم غیرسیاسی از آنها برای آزار جسمی و روانی زندانیان سیاسی استفاده میکنند.
روز جمعه ۱۶ مهر ۱۴۰۰ شماری از زندانیان سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، توسط تعدادی از زندانیان متهم به جرائم خشن و اجیر شده توسط رئیس زندان و ماموران امنیتی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
در این میان زندانیان سیاسی شاپور احسانی راد، پویا قبادی، اسماعیل گرامی، اکبر باقری و اکبر فراجی در پی ضرب و شتم از جانب زندانیان با جرائم خشن، آسیب دیده و به بهداری زندان منتقل شدند.
وضعیت پویا قبادی که از ناحیه سر ۲۰ بخیه خورده و اکبر باقری که از ناحیه کتف آسیب دیده نامساعد گزارش شده است.
این زندانیان سیاسی در حالی در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان تهران بزرگ می باشند که بر خلاف اصل تفکیک جرائم در این زندان نگهداری می شوند.
پیشتر زندانیان سیاسی زندان تهران بزرگ در دیدارهای صورت گرفته با مسئولان زندان از عدم اجرای اصل تفکیک جرائم انتقاد کرده و خواهان انتقال به بندهای دیگر شده بودند.
محرومیت از درمان
زندانیان سیاسی در ایران از جمله زندانیان مسن و یا آنان که به مراقبت‌های پزشکی احتیاج دارند اغلب با محرومیت از دسترسی به درمان و دارو مواجه هستند.
اعمال محرومیت علیه زندانیان برای دسترسی به خدمات پزشکی در واقع ابزاری برای اذیت و آزار زندانیان و همچنین ایجاد رعب و وحشت علیه دیگر مخالفان است.
منیره عربشاهی، فعال مدنی محبوس در زندان کچویی کرج، روز دوشنبه ۱۲ مهرماه، علیرغم عدم تکمیل مراحل درمان با پایان مرخصی به زندان بازگشت. خانم عربشاهی در تاریخ ۱۳ مردادماه به مرخصی استعلاجی اعزام شده بود.
پرده گوش راست زندانی سیاسی سعید اقبالی بر اثر ضربه‌های بازجویان و ماموران اطلاعاتی حین بازداشت دچار پارگی شده و به دلیل عدم درمان طی ۷۰ روز حبس بازجویی و انفرادی، اکنون عفونت به سمت مخچه حرکت کرده و به مرحله‌ای رسیده که به گفته پزشکان اگر فورا درمان نشود، تهدید به کما رفتن او وجود دارد.
حمزه سواری لفته، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج علیرغم مشکلات پزشکی متعددی از جمله غده در ناحیه زانو، دیسک کمر، مشکلات ستون فقرات و واریکوسل، از رسیدگی پزشکی محروم است.
بیش از یک ماه است که خسرو صادقی بروجنی، نویسنده و روزنامه‌نگار محبوس در زندان اوین در وضعیت جسمانی نامناسبی است. علیرغم مراجعه مکرر به بهداری، با وجود بدن درد، بی خوابی، سرگیجه و حالت تهوع هنوز هیچ اقدامی برای تشخیص و درمان او صورت نگرفته است. همچنین زندانی سیاسی امیرحسین مرادی با وجود ابتلا به بیماری ناشناخته پوستی در زندان تهران بزرگ محبوس است. بابک پاک‌نیا، وکیل امیرحسین مرادی با انتشار مطلبی در فضای مجازی از تداوم نگهداری وی در زندان انتقاد کرد.
او ضمن انتشار تصویری از دست امیرحسین مرادی که شرایط ناگوار بیماری موکلش را نشان میدهد، در صفحه شخصی خود نوشت: “امیرحسین مرادی نزدیک به دو سال است که در بازداشت قرار دارد؛ سالهاست با بیماری ناشناخته پوستی درگیر است؛ کدام اصول قانونی یا حتی اخلاقی اجازه می دهد شخصی درگیر چنین بیماری همچنان در حبس باشد؟! به او دارو تزریق می شود که بتواند به زندان بازگردد! دین شما چیست؟!”
محرومیت از تماس، ملاقات، مرخصی
آتنا دائمی، کنشگر مدنی محبوس در زندان لاکان رشت کماکان از داشتن کارت تلفن و حق برقراری تماس تلفنی محروم است. خانم دائمی پیشتر از تاریخ ۲۱ مردادماه در اعتراض به قطعی مکرر تلفن و مدیریت ناکارآمد زندان دست به اعتصاب غذا زده و نهایتا در تاریخ ۲۶ مردادماه پس از برقراری تلفن زندان و آزادی شماری از زندانیانی که آزادیشان در پی عدم حضور ۴ هفته‌ای رئیس زندان به تعویق افتاده بود، به اعتصاب خود پایان داد.
پرونده‌سازی علیه زندانیان سیاسی
پرونده‌سازی و صدور احکام بی پایه بر علیه مخالفان و فعالین مدنی در زندان به قصد سرکوب هر نوع صدای حق‌خواهی و مطالبه‌گری صورت میگیرد.
سهیل عربی، زندانی عقیدتی و بهنام موسیوند، فعال مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، روز چهارشنبه ۱۴ مهرماه در رابطه با پرونده‌ای که در دوران حبس علیه آنها گشوده شده، به دادگاه احضار شدند. در اعتراض به پرونده سازی جدید، آنها از حضور در جلسه دادگاه خودداری کردند. اتهامات مطروحه علیه این شهروندان در این پرونده اخلال در نظم زندان و توهین به رهبری عنوان شده است. سهیل عربی و بهنام موسیوند صبح همان روز به صورت آنلاین مورد بازجویی قرار گرفته بودند.
اعتصاب غذا
روز چهارشنبه ۳۱ شهریورماه، زندانیان محبوس در بند سیاسی زندان ارومیه در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان بیمار از گرفتن سهمیه غذای خود امتناع کردند. ۱۲ تن از زندانیان سیاسی ساکن این بند از بیماری‌های گوناگونی رنج می‌برند و بنا به تشخیص پزشک زندان باید به بیمارستان اعزام شوند اما تاکنون از اعزام آنان جلوگیری شده است.
خالد پیرزاده، زندانی سیاسی تبعیدی در زندان شیبان از روز دوشنبه ۱ شهریورماه در اعتراض به عدم موافقت با درخواست آزادی مشروط، رعایت نشدن اصل تفکیک جرائم و رفتار خشن ماموران نیروی انتظامی با خانواده وی به هنگام تحویل حکم تخلیه منزل، اعتصاب غذا کرده است.
نصرالله لشنی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، از روز یکشنبه ۲۸ شهریورماه، در اعتراض به “عدم استقلال قوه قضائیه” و همچنین آنچه که “سلطه بازجوها بر زندگی و سرنوشت متهمین و زندانیان سیاسی” عنوان کرده، اعتصاب غذا کردد.
روز چهارشنبه ۳۱ شهریورماه، مهدی صانع فرشی، زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه با درخواست بازبینی پرونده دست به اعتصاب غذا زد.
سهیلا حجاب در اعتراض به افزایش فشارهای امنیتی بر زندانیان سیاسی و همچنین در اعتراض به اعمال نفوذ بازجو و ضابطین قضایی در پرونده زندانیان سیاسی در دادگاه دست به اعتصاب غذا زد.
علیرضا فرشی فعال ترک (آذربایجانی) در زندان تهران بزرگ روز پنجشنبه ۱ مهر، دست به اعتصاب غذا زد. همزمان عباس لسانی، دیگر فعال ترک (آذربایجانی) محبوس در زندان اردبیل در حمایت از آقای فرشی اعتصاب غذا کرد. آقای فرشی با انتشار نامه‌ای اعلام کرد که در اعتراض به قضاوت‌های ظالمانه و ناعادلانه قضات دادگاه های انقلاب نظام جمهوری اسلامی ایران و عدم امکان تحصیل به زبان مادری دست به اعتصاب غذا خواهد زد.
داراب (دارا) رشیدی زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه، روز شنبه ۳ مهرماه، دست به اعتصاب غذا زد. اعتصاب غذای وی در اعتراض به عدم رسیدگی به درخواست بازبینی پرونده و همچنین بی توجهی مسئولان در خصوص درخواست آزادی مشروط این زندانی صورت گرفته است.
کتمان سیستماتیک حقیقت
مقامات رژیم ایران همواره بدرفتاری با زندانیان و مخالفان در زندان‌های ایران را کتمان کرده و میکنند.
تنها چند روز پس از انتشار تصاویری از زندان اوین توسط یک گروه هکری به نام «عدالت علی»، معاون اول قوه قضاییه مدعی شد که “ویدیوهای منتشر شده از زندان اوین مونتاژ است و ربطی به زندان ندارد.“
همچنین علیرغم افشای بی سابقه تصاویر به دست آمده از طریق هک دوربین‌های نظارتی زندان اوین و تایید صحت تصاویر منتشر شده توسط مسئولان متعدد از جمله رئیس سازمان زندان ها، نائب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس، در واکنش به این موضوع عنوان کرد:”اصلا ما شکنجه‌ای به این معنا نداریم و هنوز برایم ثابت نشده که زندانیان ما شکنجه می‌شوند“.
مانیتورینگ حقوق بشر ایران از دبیرکل ملل متحد، کمیسر عالی و شورای حقوق‌بشر و گزارشگران ذیربط ملل متحد و همه سازمان‌های بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر می‌خواهد که برای نجات جان زندانیان سیاسی اقدام کنند. ما خواهان اعزام یک هیأت بین‌المللی برای بازدید از زندان‌های رژیم و ملاقات با زندانیان، بویژه زندانیان سیاسی هستیم. پرونده نقض وحشتناک و سیستماتیک حقوق بشر در ایران باید به شورای امنیت ملل متحد ارجاع شود و سردمداران رژیم ایران باید به خاطر چهاردهه جنایت علیه بشریت، در برابر عدالت قرار گیرند.