افزایش سرکوب علیه فعالان کارگری در آستانه روز جهانی کارگر
طی روزهای اخیر و در آستانه روز جهانی کارگر، با احضار و بازداشت فعالان کارگری در ایران مواجه بودیم و سرکوب علیه آنان افزایش پیدا کرده است.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه روز سه‌شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ اعلام کرد: «بسیاری از فعالین سندیکای کارگران شرکت واحد تلفنی از سوی وزارت اطلاعات احضار و تهدید شدند. از احضار شوندگان خواسته شده تا فردا به مقر وزارت اطلاعات مراجعه کنند. از سوی دیگری تعدادی از حامیان طبقه کارگر نیز تلفنی از سوی وزارت اطلاعات احضار و تهدید شده اند.»
همچنین در روز سه‌شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ نیز منزل رهام یگانه از فعالین کارگری توسط ماموران وزارت اطلاعات مورد تفتیش قرار گرفت و ماموران برخی از لوازم شخصی وی از جمله تلفن های همراه، هارد کامپیوتر، فلش مموری و در حدود ۸۰ جلد از کتاب های وی را ضبط و با خود بردند.
در عین حال در همین روز یعنی سه شنبه ۶ اردیبهشت هفت تن از فعالان کارگری در شهرستان بانه به نام های حسن عزتی، نیشتمان رحمتی، سعید محمدی، پروین عبدالله پور، عمر سلیمانی، افشین رحیمی و فاتح مجیدی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
ماموران حکومتی به منازل این فعالین حمله کرده و بدون ارائه حکم قضایی آنان را بازداشت کردند. در حین بازداشت این شهروندان برخی از وسایل شخصی آنان از جمله گوشی تلفن همراه نیز توسط نیروهای امنیتی ضبط شد.
لازم به تاکید است که از دلایل بازداشت آنان اطلاعی در دست نیست. نیشتمان رحمتی، همسر سعید محمدی پس از چندین ساعت بازجویی آزاد شد.
روز پنج‌شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ نیز شیث امانی از اعضای هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران پس از احضار تلفنی توسط اطلاعات سپاه سنندج مورد بازجویی و تهدید قرار گرفت؛ و ماموران اطلاعات سپاه به این فعال کارگری اعلام کردند که برای وی پرونده قضایی تشکیل شده است.
به نظر می رسد که احضار، بازجویی، تهدید و بازداشت فعالان کارگری در آستانه روز جهانی کارگر برای ممانعت از برگزاری تجمعات در این روز باشد.
باید تاکید کرد که براساس ماده ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هر کس حق اجتماع و آزادانه با دیگران را دارد از جمله تشکیل سندیکا (اتحادیه های صنفی) و الحاق به آن برای حمایت از منافع خود» که ایران یکی از امضا کنندگان این میثاق می باشد و همچنین عضویت ایران در سازمان بین المللی کار، رژیم حاکم بر ایران حق تشکیل اتحادیه های مستقل را به رسمیت نمی شناسد.
در ایران تحت حاکمیت ملاها، کارگران و فعالان کارگری همواره مورد تهدید، بازداشت وبازجویی قرار می گیرند؛ و حتی به حبس های طولانی مدت و شلاق محکوم می شوند.
مانیتوریگ حقوق بشر ایران از سازمان جهانی کار و همچنین مدیرکل این سازمان و همچنین تمامی سازمانهای مدافع حقوق کارگران می خواهد که نسبت به اعمال فشار و اذیت و آزار کارگران و فعالان کارگری در ایران واکنش نشان داده و رژیم حاکم بر ایران را مورد بازخواست قرار دهند.
