مقامات ایران شدت اعدامها را افزایش داده و روزانه تعداد بیشتری از زندانیان را به چوبههای دار میسپارند. روز یکشنبه، ۲۵ آذر 1403، ۱۱ زندانی از جمله یک زن در شهرهای یزد و زاهدان اعدام شدند.
اسامی اعدامشدگان عبارتند از:
- محمدعلی خارکوهی و رضا خارکوهی (دو برادر)
- عبدالباسط توتازهی، نعمتالله توتازهی و عبدالناصر توتازهی
- صلاح رحیمی
- یک زندانی زن در یزد (نام اعلام نشده است)
- محمد وزیر رودینی، علیرضا گلبچه، الیاس تردست (۲۲ ساله) و یعقوب براهویی در زاهدان.
علاوه بر این، روز شنبه ۲۴ آذر 1403، دو زندانی دیگر به نامهای شیخ حسن ابراهیمی در ملایر و حسین کولیوند در اراک به دار آویخته شدند.
موج اعدامها روز پنجشنبه ۲۲ آذر 1403 نیز ادامه یافت؛ در این روز شش زندانی دیگر اعدام شدند:
- غلامعلی روستایی، خیرالله امیری و فرزاد خرمی در شیراز
- عبدالکریم شوکتی تیموری، محمدشاه اچکزهی (۲۲ ساله) و رحیم اچکزهی (۲۴ ساله) در مشهد
- مجید اسماعیلی در اصفهان
بر اساس گزارشها، پیش از آن نیز ۱۳ زندانی دیگر در روز چهارشنبه ۲۱ آذر 1403 اعدام شده بودند.
درخواست برای اقدام بینالمللی
ایران اچ آر ام از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و نهادهای بینالمللی درخواست کرده است که برای متوقف کردن این موج اعدامها در ایران مداخله کنند. این سازمان، سکوت و بیعملی جامعه بینالمللی در قبال این موج بیسابقه اعدامها را «شرمآور» توصیف کرده است.
تبعیض علیه اقلیتهای قومی
بسیاری از اعدامشدگان از اقلیت قومی بلوچ هستند که بهطور نامتناسبی به اتهاماتی همچون قاچاق مواد مخدر هدف قرار میگیرند. با این حال، شهروندان و فعالان ایرانی تاکید دارند که نیروهای سپاه پاسداران و دیگر نهادهای امنیتی رژیم، بزرگترین قاچاقچیان مواد مخدر نه تنها در ایران بلکه در منطقه، بهویژه سوریه، هستند.
افزایش استفاده ایران از مجازات اعدام، بهویژه علیه اقلیتهای قومی، محکومیت گسترده سازمانهای حقوق بشری را به همراه داشته است. این سازمانها اعدامها را ابزاری برای سرکوب سیاسی میدانند.