در بازه زمانی چند روزه، مقامات ایرانی چندین حکم اعدام را در زندان‌های مختلف کشور به اجرا درآوردند. این موارد شامل افرادی است که به اتهامات مرتبط با مواد مخدر و قتل به اعدام محکوم شده بودند. خلاصه‌ای از گزارش‌های منتشر شده در زیر آورده شده است:
اعدام در زندان قم
بامداد سه‌شنبه ۴ دی‌ماه ۱۴۰۳، یک زندانی به نام اصغر غفاری در زندان قم اعدام شد. وی پیش‌تر به اتهام مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود.
اعدام دو زندانی در زندان قزلحصار
سحرگاه چهارشنبه ۵ دی‌ماه ۱۴۰۳، دو زندانی در زندان قزلحصار کرج اعدام شدند. این افراد مسعود جلیلیان و حسین منصوری‌نصب نام داشتند و هر دو به اتهامات مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند.
اعدام در زندان میاندوآب
بامداد پنج‌شنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۳، رامین کبیری، مردی ۴۰ ساله و اهل شاهین‌دژ، در زندان میاندوآب اعدام شد. وی پس از چهار سال بازداشت به اتهام قتل عمد به اعدام محکوم شده بود.
اعدام در زندان بیرجند
در زندان بیرجند، داوود قلجایی، مردی ۲۸ ساله از زابل، بامداد سه‌شنبه ۴ دی‌ماه ۱۴۰۳ اعدام شد. او که متأهل و پدر یک کودک معلول بود، در سال ۱۳۹۸ به اتهام مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود. اعدام وی بدون اجازه ملاقات آخر با خانواده‌اش انجام شد.
اعدام دو برادر در زندان اصفهان
دو برادر به نام‌های علی مانیان (۲۵ ساله) و جاسم مانیان (۳۱ ساله) بامداد سه‌شنبه ۴ دی‌ماه ۱۴۰۳ در زندان اصفهان اعدام شدند. این دو نفر به اتهام قتل بازداشت شده بودند و برادر بزرگ‌تر، جاسم، اتهام قتل را پذیرفته بود. با این حال، قوه قضائیه هر دو برادر را به اعدام محکوم کرد.
اعدام در زندان نهاوند
علی رحم‌خانی، مردی ۳۵ ساله اهل روستای درمره در استان لرستان، بامداد سه‌شنبه ۴ دی‌ماه ۱۴۰۳ در زندان نهاوند اعدام شد. وی پیش‌تر به اتهام مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود.
گزارش‌ها حاکی از آن است که اشکان پارسه، مردی ۲۹ ساله از الیگودرز، نیز در همین دوره اعدام شده است. وی به اتهام مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود.
سازمان‌های حقوق بشری بارها از تعداد بالای اعدامها در ایران، به ویژه برای جرایم غیرخشونت‌آمیز مانند اتهامات مرتبط با مواد مخدر، انتقاد کرده‌اند. همچنین، فقدان دادرسی عادلانه و عدم اجازه ملاقات آخر با خانواده، مانند مورد داوود قلجایی، نگرانی‌هایی را برانگیخته است.
این اعدامها بار دیگر بحث درباره استفاده از مجازات اعدام در ایران، به ویژه در مواردی که شامل افراد محروم اقتصادی و اعترافات تحت فشار هستند، را برجسته می‌کند.