اعدام زندانیان سیاسی کرد دیاکو رسول زاده و صابر شیخ عبدالله در زندان مرکزی ارومیه

صبح روز سه شنبه ۲۴ تیر ۹۹ حکم اعدام زندانیان سیاسی کرد در زندان مرکزی ارومیه به اجرا درآمد که با شکنجه، اعترافات جعلی از آنها گرفته شده بود.
این دو زندانی به نامهای دیاکو رسول زاده و صابر شیخ عبدالله به اتهام محاربه و عضویت در حزب کومله کردستان توسط دادگاه انقلاب مهاباد محکوم شده بودند.
آنها روز دوشنبه ۲۳ تیر ۹۹ به سلولهای انفرادی جهت اجرای حکم اعدام منتقل شده بودند.
ساعاتی قبل از اعدام عفو بین الملل از مقامات ایرانی خواسته بود که فورا اعدام این دو زندانی را متوقف کند.
عفو بین الملل: “مقامات ایرانی باید بی درنگ برنامه اجرای حکم اعدام صابر شیخ عبدالله و دیاکو رسول زاده، دو زندانی کرد را متوقف کند. این دو مرد جوان صبح روز دوشنبه به سلولهای انفرادی زندان ارومیه منتقل شدند و بیم آن می رود که مقامات قصد دارند آنها را روز سه شنبه اعدام کنند.”
عفو بین الملل در یک توییت نیز اعلام کرده بود: “مقامات قضایی تا به امروز به شکایات صابر شیخ عبدالله و دیاکو رسول زاده درباره عدم دسترسی به وکیل و تحمل شکنجه در دروان بازداشت توجهی نکرده اند. اجرای حکم اعدام این دو جوان انکار محض عدالت و نقض فاجعه بار و غیرقابل جبران حق حیات خواهد بود.”
دیاکو رسول زاده به همراه فرد دیگری به نام حسین عثمانی در روز ۶ اسفند ۹۲ و صابر شیخ عبدالله نیز در روز ۲۴ اسفند ۹۲ در مهاباد به ظن بمب گذاری در مراسم رژه سالگرد جنگ ایران و عراق در شهریور ۸۹ بازداشت شدند.
آنها نزدیک به یک سال در بازداشتگاه اداره اطلاعات مهاباد تحت بازجویی بودند و تحت شکنجه مجبور به اعترافات جعلی شدند که در تلویزیون انگلیسی زبان رژیم پرس تی وی در تابستان ۲۰۱۴ پخش شد.
این زندانیان در طی این مدت از داشتن وکیل و ارتباط با خانواده محروم بودند.
حسین عثمانی اتهامات را نپذیرفت و در دادگاه گفت که برای پذیرفتن این اتهام شکنجه شده است و زخمهای ناشی از شکنجه را نشان داد.
این در حالی بود که سه سال قبل محمد پاکپور فرمانده نیروی زمینی سپاه اعلام کرده بود که عناصر اصلی این بمب گذاری کشته شده اند.
در نهایت در روز ۱۸ فروردین ۹۴ دیاکو رسول زاده و صابر شیخ عبدالله توسط شعبه یک دادگاه انقلاب مهاباد با اتهامات “محاربه از طریق همکاری با یکی از احزاب اپوزسیون” به اعدام محکوم شدند.
لازم به ذکر است که صابر شیخ عبدالله متولد سال ۱۳۶۵ می باشد که در هنگام بازداشت دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد رشته بیمه دانشگاه علامه تهران بود و دیاکو رسول زاده نیز در زمان بمب گذاری سرباز بوده و به گفته نزدیکان این زندانی و شهادت مسئولان پادگانی که دیاکو در آن سرباز بود، وی در زمان بمب گذاری در پادگان بوده است.