اسماعیل میرباقری از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷
سید اسماعیل میرباقری طباطبایی سال ۱۳۳۸ در هرازجان به‌دنیا آمد. در سال ۱۳۵۶ در حالیکه ۱۸ساله بود در جریان انقلاب ضدسلطنتی با سازمان مجاهدین آشنا شد. او که دانشجوی رشته فیزیک در دانشگاه تهران بود در بخش دانشجویی فعالیت تمام وقت داشت و در تظاهرات و فعالیتهای تبلیغی در فاز سیاسی شرکت داشت.
در شهریورماه سال ۱۳۶۰ به دلیل همین فعالیت‌ها دستگیر و به زندان اوین منتقل شد.
او را به مدت دو سال شکنجه کردند. از او اطلاعات در مورد سایر فعالین سیاسی در آن زمان میخواستند؛ اما او هیچ اطلاعاتی نداد.
او در دادگاه به ۲سال زندان محکوم شد. وی در اوایل سال۱۳۶۲ از زندان آزاد شد اما هم‌چنان آثار زخم شکنجه بر روی پاها و پشت وی تا مدتها باقی بود.
او بلافاصله بعد از آزادی از زندان توانست مجددا به مجاهدین وصل شود ولی یک بار دیگر در تاریخ ۱۶شهریور ۱۳۶۲ (بهمراه دوستش حسین مشهدی ابراهیم) دستگیر شد. او را مجدداً به زیر شکنجه و بازجویی بردند و ممنوع‌الملاقات بود. نهایتاً در یک محاکمه دیگر، اسماعیل به ۱۲سال زندان محکوم شد.
سرانجام اسماعیل میرباقری در سن ۲۹سالگی در زندان اوین در برابر هیأت مرگ قرار گرفت.
این هیئت از ندانیان چند سؤال ساده میپرسیدند. منجمله اینکه آیا هنوز به عقاید و آرمانهای خودشان ایمان دارند یا نه؟ پاسخ اسماعیل چیزی نبود جز دفاع از آرمان و عقیده اش.
اسماعیل را در در روز ۷مرداد۱۳۶۷ به دار کشیدند.
سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.