براساس اخبار و گزارشهای دریافتی از درون زندان مرکزی تبریز، وضعیت غذا، وضعیت بهداشت، محل نگهداری زندانیان و همچنین رفتار ماموران زندان بسیار نامناسب است.
وضعیت غذای این زندان بسیار بد است و اصلا مناسب خوردن نیست. در همین حال قیمت اجناس بوفه و فروشگاه سه برابر شده است. مثلا قیمت یک بطری آب معدنی سه هزار تومان شده و تازه آنهم پیدا نمی شود.
زندانیان در بندهای شلوغ و کثیف کنار هم چیده شده اند و در گرمای تابستان بدون اینکه وسیله سرمایشی در این بندهای شلوغ وجود داشته باشد، مجبورند در هم بلولند.
برخورد کارگزاران زندان با زندانیان مناسب نیست و وکیل بندها که عموما از خود زندانیان هستند برای خودشیرینی و کسب رضایت عوامل زندان برخوردهای سختگیرانه تری از زندانبانان دارند. در هر کدام از بندهای سه گانه زندان تبریز که هر یک گنجایش ۳۰۰ زندانی را دارند ۸۰۰ زندانی محبوس است و تمام محیط بندها مملو از زندانی است؛ راهروها و محوطه جلوی دستشویی نیز محل استراحت تازه واردان است.
رضاپور رئیس بند ۹ و احمد پیامی مسئول بند نیمه باز سهند و مسئول بازرسی زندانیان را کتک میزنند وکسی تا بحال جلوی آنها را نگرفته است.
رئیس زندان تبریز فردی به نام آقایی است که عنصری حفاظتی و اطلاعاتی بوده و با دید اطلاعاتی به زندانیان نگاه کرده و بسیار سخت گیری می کند. او بعد از گمارده شدن در این منصب حتی به وسایل شخصی زندانیان گیر می دهد و بجز یک سینی غذاخوری اجازه نمی دهد که زندانی چیزی با خود داشته باشد. او وسایل پخت و پز که زندانیان خریده بودند را ضبط کرده و اجازه استفاده از آن را نمی دهد.
ملاقات حضوری با خانواده به سختی داده می شود و رئیس جدید زندان این را مخصوص جاسوسان خود در درون بندها کرده است و این طوری زندانیان را به خودفروشی تشویق می کند. در رفت و آمدهای بیرون بازرسی توسط سربازان انجام می شود و آنان زندانی را لخت مادرزاد می کنند و رفتار توهین آمیزی دارندکه غالبا با اعتراض زندانیان مواجه است.
