خانواده یکی از ناپدید شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، به نام ارشاد رحمانیان ۲۸ ساله، اهل مریوان پیکر فرزندشان را پس از گذشت یک ماه در کنار سد گاران مریوان پیدا کردند.
ارشاد رحمانیان در شامگاه یکشنبه ۱۷ نوامبر ۲۰۱۹، پس از انتقال مادر بیمارش به بیمارستان در مقابل بیمارستان ناپدید شده بود و تا روز یکشنبه ۱۵ دسامبر علیرغم مراجعات بسیاری خانواده رحمانیان پاسخی دریافت نکرده بودند.
خانواده رحمانیان پس از یافتن فرزندشان دچار شوک شده‌اند به نحوی که مادرش پس از مشاهد سر فرزندش از حال می‌رود و پدرش نیز سکته کرده است و برادرش نیز همچنان در شوک است.
بنا به گزارش‌های رسیده پزشکی قانونی بدون هیچ توضیحی در رابطه با علت مرگ ارشاد یک گواهی فوت برایش صادر کرده‌اند.
این در حالی است که به گفته خانواده این جوان ۲۸ ساله « از روی شکاف و سوراخی که در ناحیه سرش ایجاد شده مشخص است که با شلیک گلوله متلاشی شده است؛ دست‌ها و پاهایش را هم شکسته بودند، خونش تازه بوده است که نشان می‌دهد دو یا سه روز گذشته کشته شده باشد.»
براساس گزارش‌های رسیده روز ۱۷ دسامبر ۲۰۱۹، پیکر ارشاد رحمانیان با حضور خانواده و روستاییان در فضای امنیتی در سروآباد مریوان به خاک سپرده شد.
در روزهای گذشته اخباری درباره کشف اجسادی در برخی از سدها و رودخانه‌های مناطق کردنشین و جنوب ایران گزارش شده است.
اما تاکنون منابع دولتی از شمار کشته‌شدگان، بازداشتی‌ها، محل نگهداری و اتهامات آنان و همینطور نحوه کشتار معترضان، عاملان و آمران کشتار را آمار دقیقی را اعلام نکرده‌اند.
پیش از یافتن جسد ارشاد رحمانیان در سد گاران مریوان، جسد ۵ جوان ۲۰ تا ۳۵ ساله با نام‌های هیوا رحیمی، مسعود امینی، رضا صادقی، سوران محمدی و علی جواهری نیز در سد وحدت سنندج پیدا شده بود. همچنین روز جمعه ۱۳ دسامبر ۲۰۱۹، نیز جسد یکی از معترضان در رودخانه کارون اهواز پیدا شد.
بنا به گزارشات محلی از سطح شهر سنندج، شمار زیادی از اجساد جانباختگان اعتراضات سراسری آبان را در محوطه سپاه بیت المقدس کردستان واقع در روستای دوشان در ۲ کیلومتری سنندج به طور دسته جمعی دفن کرده‌اند.
گفته می‌شود که این محل وسیع است و با دوربین مدار بسته کنترل می‌شود و هیچ کس اجازه عکس گرفتن و یا فیلم‌برداری در آن ندارد.
لازم به ذکر است که عفو بین الملل در آخرین گزارش خود که در روز ۲۵ آذر منتشر کرده است خواستار انجام تحقیق درباره مواردی از «ناپدیدشدگان اجباری» و گزارش‌هایی از «شکنجه» بازداشت‌شدگان شده است.
به گفته‌ی فلیپ لوتر مدیر پژوهش‌های غرب آسیا و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل، «جامعه‌ی جهانی باید دست به اقدامات فوری بزند، از جمله اینکه یک نشست ویژه در شورای حقوق بشر سازمان ملل در خصوص وضعیت ایران برگزار کند و رأی به تأسیس یک مکانیسم تحقیقاتی بین‌المللی دهد تا درباره موارد کشتار غیرقانونی معترضان و موج هولناک دستگیری‌ها، ناپدیدسازی‌های قهری و شکنجه‌ی بازداشت‌شدگان تحقیقات صورت گیرد و مقامات مسئول پاسخگو نگه داشته شوند.»
