مرضیه فارسی، نماد مقاومت زنان ایرانی

مقدمه: مرضیه فارسی، زنی ۵۸ ساله ، اکنون در بند زنان زندان اوین، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران، محبوس است. او نه تنها به دلیل باورهای سیاسی‌اش، بلکه به سبب ایستادگی‌اش در برابر ظلم و ستم رژیم حاکم، بارها مورد آزار، شکنجه و محکومیت‌های سنگین قرار گرفته است. این گزارش با استناد به اطلاعات گردآوری‌شده از منابع معتبر و سند ارائه‌شده، وضعیت وخیم این زندانی سیاسی را به تصویر می‌کشد و از جامعه جهانی می‌خواهد تا برای نجات جان او و دیگر زنان زندانی سیاسی در ایران اقدام فوری کند.

زندگی در سایه مقاومت: زنی مقاوم اما استوار

مرضیه فارسی، متولد سال ۱۳۴۶ در تهران، زنی دیپلمه، متاهل و مادر چند فرزند است. زندگی او با درد و رنج عجین شده است: از اعدام برادرش، حسن فارسی، در قتل‌عام زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ تا بازداشت‌های مکرر و شکنجه‌های بی‌رحمانه. با وجود ابتلا به سرطان و بیماری قلبی، او همچنان به عنوان یکی از مقاوم‌ترین زنان زندانی سیاسی شناخته می‌شود. دو خواهر و یک برادرش در سازمان مجاهدین خلق در اشرف ۳ فعالیت دارند، و این پیوند خانوادگی بهانه‌ای برای فشارهای بیشتر رژیم بر او بوده است.

بازداشت‌های بی‌رحمانه: چرخه‌ای از سرکوب

مرضیه فارسی از سال ۱۳۹۸ بارها طعم تلخ بازداشت و زندان را چشیده است:

• بهمن ۱۳۹۸: نیروهای امنیتی با یورش به منزل او در شهرری، همه‌چیز را زیر و رو کردند، از کامپیوتر و گوشی موبایل تا آلبوم‌های خانوادگی را مصادره نمودند. همسر، فرزندان، برادر و خانواده‌اش نیز بازداشت شدند. مرضیه به بند ۲۰۹ زندان اوین و سپس به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او به اتهام «همکاری با سازمان مجاهدین خلق» به ۵ سال حبس محکوم شد که با تسلیم به رأی به ۳ سال و ۹ ماه کاهش یافت.
• مرداد ۱۴۰۲: در آستانه سالگرد اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، مرضیه همراه با فروغ تقی‌پور بازداشت و به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد. این بازداشت در راستای سرکوب گسترده فعالان سیاسی پیش از سالگرد قیام انجام گرفت.
• محکومیت ناعادلانه: در ۲۵ بهمن ۱۴۰۲، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، مرضیه و فروغ تقی‌پور را به اتهام «بغی» و «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد. این محاکمه بدون حضور متهمان و به‌صورت غیابی برگزار شد، زیرا آن‌ها مشروعیت دادگاه رژیم را به رسمیت نشناختند.

شکنجه در زندان: تلاش برای درهم‌شکستن روحیه

زندان‌های ایران، به‌ویژه قرچک ورامین و اوین، به دلیل شرایط غیرانسانی و شکنجه‌های سیستماتیک بدنام هستند. مرضیه فارسی در این سیاه‌چال‌ها با انواع آزارها مواجه شده است:

• شکنجه جسمی و روانی: در بازداشت سال ۱۳۹۸، او تحت فشار و شکنجه قرار گرفت. گزارش‌ها از تهدید، توهین و محرومیت از تماس با خانواده حکایت دارند.
• شرایط غیرانسانی: زندان قرچک، که به «جهنم» و «کهریزک دوم» معروف است، فاقد بهداشت اولیه است. زندانیان با آب سرد استحمام می‌کنند و در معرض بیماری‌های خطرناک قرار دارند. مرضیه در این زندان به کرونا مبتلا شد و بدون درمان رها شد.

وضعیت جسمانی وخیم: زندگی در لبه پرتگاه

مرضیه فارسی پیش از بازداشت در حال درمان سرطان بود، اما بازداشت‌های مکرر و شرایط زندان روند درمان او را مختل کرده است. گزارش‌ها از ۱۲ فروردین ۱۴۰۴ نشان می‌دهد:

• او از سرگیجه‌های مستمر، سردردهای طاقت‌فرسا و دردهای قلبی رنج می‌برد.
• پزشکان بیماری قلبی او را تأیید کرده‌اند، اما مقامات زندان از انتقال او به بیمارستان یا ارائه داروهای لازم خودداری می‌کنند.
• فقدان رسیدگی پزشکی مناسب، جان این زندانی سیاسی را در معرض خطر جدی قرار داده است. این محرومیت، مصداق بارز شکنجه و نقض ماده ۵ منشور جهانی حقوق بشر (منع شکنجه و رفتار غیرانسانی) است.

مقاومت در برابر ظلم: صدایی که خاموش نمی‌شود

با وجود حبس‌های طولانی، شکنجه و بیماری، مرضیه فارسی همچنان مقاوم است. او در کنار دیگر زنان زندانی سیاسی، مانند فروغ تقی‌پور و زهرا صفایی، در کارزارهایی مانند «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شرکت کرده و از روحیه‌ای شکست‌ناپذیر برخوردار است. مقاومت او و دیگر زنان زندانی، تلاش‌های رژیم برای درهم‌شکستن روحیه مخالفان را ناکام گذاشته است.

فاجعه خانوادگی: درد عمیق‌تر از زندان

زندگی مرضیه فارسی با تراژدی‌های خانوادگی گره خورده است:

• اعدام برادرش، حسن فارسی، در قتل‌عام سال ۱۳۶۷.
• درگذشت مادرش در ۴ دی ۱۴۰۳، در حالی که مرضیه در زندان بود و نتوانست در مراسم خاکسپاری شرکت کند.
• بازداشت و آزار دیگر اعضای خانواده‌اش، از جمله همسر و فرزندان، در یورش‌های امنیتی.

این مصائب، لایه‌ای عمیق‌تر از رنج را به داستان زندگی مرضیه افزوده است.

ندای عدالت: درخواست اقدام فوری

وضعیت مرضیه فارسی یک فاجعه انسانی است که نمی‌توان نسبت به آن بی‌تفاوت ماند. ما از سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی، گزارشگران ویژه سازمان ملل، عفو بین‌الملل، و رسانه‌های متعهد به عدالت می‌خواهیم:

• فشار بر رژیم ایران: برای آزادی فوری مرضیه فارسی و دیگر زندانیان سیاسی، به‌ویژه زنان بیمار.
• تحقیقات بین‌المللی: بررسی شرایط غیرانسانی زندان‌های ایران، به‌ویژه اوین و قرچک، و محکومیت نقض حقوق بشر.
• دسترسی به درمان: تضمین دسترسی مرضیه به مراقبت‌های پزشکی فوری و انتقال او به بیمارستان.
• حمایت از خانواده‌ها: پشتیبانی از خانواده‌های زندانیان سیاسی که تحت فشار و آزار قرار دارند.
• اطلاع‌رسانی جهانی: انتشار داستان مرضیه و دیگر زنان زندانی برای جلب توجه جهانی به وضعیت آن‌ها.

نتیجه‌گیری: مرضیه فارسی، چراغ امید در تاریکی

مرضیه فارسی تنها یک زندانی سیاسی نیست؛ او نمادی از مقاومت زنان ایرانی است که در برابر دیکتاتوری مذهبی و زن‌ستیز ایستاده‌اند. صدای او، حتی از پشت دیوارهای زندان اوین، فریادی برای عدالت و آزادی است. جامعه جهانی موظف است این صدا را بشنود و برای نجات جان او و دیگر زندانیان سیاسی اقدام کند. سکوت در برابر این ظلم، شریک شدن در جنایت است.